Mostar- li xizmên Hersekê digere

Em bi otobusa şevê ji Vinkovci diçin Mostarê. Em hinekî xemgîn in ku bisiklêtên xwe li Kroatya hiştin û naha neçar in ku xwe bispêrin veguhestina gelemperî. Em dikarin di otobusê de rihet razên û dema ku sibê roj hiltê û em ji pencereyê li peyzaja Bosna-Hersekê dinêrin, em pê dihesin ku me çiqas bêriya çiya kiriye. Mostar bajarek xweş e ku ji hêla çemek kesk a şîn ve hatî veqetandin û bi Pira Stari Most ya ji nû ve hatî çêkirin tê zanîn. Dorûbera Mostar bi çiyayan hatiye dorpêçkirin, du ji wan em hildikişin. Li jor dîmenek me ya xweş heye.

Piştî seredana gelek xizmên Jakob ên Xirwatî yên li Ceric, em diçin Mostarê ji bo lêgerîna kokên Herzegovînî yên malbata Jakob. Dapîra diya Jakob di zarokatiya xwe ya zû de li Pologê, gundekî piçûk 10 km dûrî Mostarê dijiya, berî ku malbat koçî Kroatyayê bike. Wê ji me re got ku du xwişkên dayika wê hîn jî li Pologê dijîn û em dixwazin biçin serdana wan. Em bi otobusê diçin gundê piçûk û ji ber ku navnîşana me tune ye, em ji kesên li kolanê "Danica Zavar" dipirsin. Ev dibe sedema hevdîtinên kêfî û hin karên detektorî jî hewce ne, lê her kes wan nas dike û malê ji me re vedibêje, ku em piştî hin paş û paş de dibînin. Em bi dudilî dikevin xanî û zengila derî lêdixin. Demek derbas dibe, jinikek pîr û piçûk, ku xwe spartiye qalikê xwe, derî ji me re vedike. Jakob bi hevokeke Xirwatî diyar dike ku ew neviyê dapîra xwe ye, ku keça xwişka wê ye. Ev belkî ne hêsan e ku fêm bikin. Xwezî kurê wê hîna li malê ye, ku hindekî baştir pêwendiyan fam dike, ji ber ku jin 91 salî ye û ev demeke dirêj e xizmên xwe yên ji Xirwatistanê nedîtine. Em bi herduyan re qedehek av vedixwin, heta ji destê me tê em diaxivin û wêneyên xizmên li Xirwatistanê nîşan didin. Di dawiyê de em diçin lêgerîna xwişka duyemîn "Cvita Cvitanovic" li Polog. Em wan bi leztir dibînin û ew me vedixwîne cihê xwe: em qehwe, kola, ava vexwarinê û şînahiyek vedixwin û gelek xwarinê distînin. Bi keça wê re em li jûreya rûniştinê rûdinin û bi qasî ku dibe bila bibe pêwendiyê çêdikin (me pir tiştan fêm kir, hin jî qet fêm nekir). Em bi otostopê vedigerin Mostarê û "parêzer" me bi Mercedesê re bi xwe re tîne.

Careke din em dixwazin bimeşin, lê rêyên meşînê bi taybetî li vir ne baş pêşkeftî ne û ji ber vê yekê em carinan neçar in ku rêyek dirêj di rê de bimeşin berî ku em bigihîjin rêça meşê. Li ser rêya vegerê em dîsa hewl didin ku bi otostopê bimeşin û otomobîla yekem yekser me hildide. Mêrik me vedigere Mostarê û paşê me vedixwîne qehwexaneyekê (bi rastî em dixwazin bidin, lê ew israr dike ku me vexwîne). Êvarê em di Airbnb-ya xwe de jûreyek nû ji Îtalyayê ya temenê xwe dibînin, ku em bi wî re şîvê dixwin û bîra vedixwin. Sibe sibê em bi trênê ber bi Sarajevoyê ve didomin...