Jutland

Ji bo min, roj bi giranî ji verastkirina 10 pileyî hewaya sar û baran pêk dihat. Ewrên baranê yên rengîn ên lîber bi leza min re bi min re difiriyan. Çiqas xweş e ku meriv di rewşek wusa de çavê ezmanê şîn bigire.

Li deriyê sînor diyar bû ku destpêka destpêkê ji bo çi baş bû; E45 li wir bi yek hêl hate kêm kirin û ku paşverûyek çêkir. Xweşbextane ji bo wê demê tenê li ser 300m.

Li ser rêya Jutlandê ez li Muzexaneya Tirpitz sekinîm. Bextewar bû ku roj bi hêza xwe ya nîvro li wir dibiriqî, ji ber vê yekê her tişt dîsa pir xweş zuwa bû. Muzexane bixwe jî bê guman hêjayî serdanê ye. Di pêşangehên balkêş ên balkêş de di derbarê bunker, kehrîbar û niştecîhên deverê de rastiyên balkêş têne dîtin. Kevirên mezin ên ku di nîvê sedsala borî de li wir hatine çêkirin, pir bi aqil di xêzkirina avahiya muzeyê de hatine bicîh kirin.

Di rêwîtiya pêş de, ba û baran dîsa hatin cem min. Dema ku ez di ber xwe re derbas dibûm, gir û darên li kêleka rê pir bi hêrs dihejiyan. Winboen-a hêzdar, ku min tenê di pozîsyonek meyldar de dikaribû hevseng bike, ya mayî kir, ji ber vê yekê gava ku ez gihîştim Ringkøbing ez kêfxweş bûm. Bê guman ew ê di demek nêzîk de sar û şil bibe.