Roja dawî

Îro roja dawî ya betlaneya îsal ya DY ye, sibê em ê vegerin. Ez bi nostaljiyê şiyar dibim, awirek ji pencereyê dîsa hewaya behrê pêşniyar dike. Û rast: jixwe serê sibê pir germ e û: ba tune!!!

Vê carê me deryayek li hundirê nîvgiravê, ango li Kendava Cape Cod, ji bo xwe hilbijart. Ji peravê re dibêjin Sandy Neck Beach û di nav xwezayê de cih digire. Ev peravê xwedan dîmenek dûzek fireh e.

Lê berî ku hûn jê kêfê bikin, divê hûn dîsa 20 $ bidin parkkirinê!

Li peravê jî ba nayê. Xwezî, ji ber ku ew ne peravê qûmê ye, ew qerax e. Bi bayekî weke duh îhtîmala me dê bihatana kevirkirin.

Zû zû cîhek dît, destmalê belav kir û maskeya divingê ya Harûn amade kir. Ji nişka ve bilbilek qijik li ber deryayê deng da. Xizmetkarên jiyanê bang li me kirin: "Hey hevalno, li vê deverê şnorkel tune!" Ava zelal, bê ba, bi zorê kes li ser peravê û snorkeling qedexe ye. Belê, nîqaş li vir jî bêwate ne. Ji ber vê yekê mask dîsa hate pak kirin û em ketin avê. Harûn pêş de bezî û xwe avêt avê, û ez jî bi hopeke xweş li pey bûm.

Dema ku ez ji ser hişê xwe vegeriyam, parêzvanên jiyanê yên xweş li dora min sekinîn û yekî dev bi dev vejîna min da min.

Av ewqas sar bû ku dilê min bîskekê sekinî. Bi şev bahoz û bahozeke ku derya hejand û qatên ava sar ên jêrîn bi ava rûvî re tevlihev bûn. Ew niha wek 5 pileyî dixuye. Nicole bi destmaleke şil ew keçên ciwan ên spehî bi dûr xist û ez vegerim ber cihê me. Harûn ne xem bû, wî di nav avê de mîna ku hema hema hema hema hema hema hema hema hema hema hema hema hema hema hema hema hema hema hema.

Ez bi jina xwe re razame û hişt ku roj min bi wê re bişewitîne.

Piştî çar saetan me qediya û em vegeriyan ku çenteyên xwe bigirin. Zehmetiya li vir belavkirina hemî cil û bergên di navbera du valîz û qutiya sar de ku li Walmartê kirî bi vî rengî bû ku yek ji konteynerên veguheztinê ji 23 kg derbas nebû. Piştî du saetan û bi saya pîvana bagajê ya Tschibo, ew hema hema heya gram bû.

Niha dema xwarina dawîn û paşê razanê ye. Ji bo sibê hêz kom bikin...