Santillana del Mar

Rojê em şiyar kir, min bibore, gava ku li ser Bilbao hilat. Min dora MTB ya kurt hilbijart. Pêşî li seranserê bajêr, niha û paşê bi derenceyan, ji ber ku tunelên di rê de an kuçeyên yek alî rê ne didan ajotin, lê di demekê de min ew ji bajêr derxist.

Esas li herêmê pir gir e, hema bêje çiyayî ye. Rê her ku diçû teng dibû, di demekê de ew tenê rêyek lêdan bû ku rasterast ber bi çiyê ve diçû. Di hin xalan de ez bi bextewarî vegeriyam ser rêyekê, lê li ser wê yekê jî min dem bi dem hewcedariya yekem (!) amûra MTB-ya xwe dikir. Li jor daketin hat û ez pir kêfxweş bûm ku berevajî ne ajotim, ew qas asê bû...

Dema ku em gihîştin cîhê, wextê pakkirinê bû, 48 saetên me hêdî hêdî ber bi dawî ve diçû. Ji meydanê derkevin û plan bikin ku hûn paşê biçin ku derê. Li pirtûka rêwîtiyên rêyên efsanewî yên li Ewropayê ku min ji ekîba xwe ya delal wek diyarî wergirtibû vekir û fêm kir ku em nû ketine yek ji gerên ku di pirtûkê de hatine vegotin. Santillana del Mar pêşniyara paşîn bû, ku tê gotin ku gundê herî xweşik ê Spanyayê ye - ji hingê ve.

Demek berî hatinê baran dest pê kir, em li otoparka şaredariyê rawestiyan û demekê li bendê man. Baran pir serhişk bû, lê di dawiyê de ew rawestiya û gera keşfê dest pê kir. Bi rastî ew gundek e ku di pirtûka wêneyan de ye, lê hûn hesta rêveçûna li muzeyekê heye. Dîsa jî, hêjayî serdanê bû!

Êvarê baran berdewam kir û em tenê hinekî bêhna xwe xweş kirin.