Hobbilton an "Ez tenê ji hevaltiya franko-alman nefret dikim!"

Hûn difikirin ku pirsgirêkên we gava ku hevalên we bi şev konserek piçûk a şûrînê bi taktek mezin û bi dengek pozê ecêb li dar dixin dest pê dikin. polyphonic. Bi qismî jî bi dengên din re ku bi awayên cûrbecûr têne şîrove kirin jî tê hev kirin. Lê ev ne pirsgirêk e. Di hin xalan de hûn li ser wê radikevin.

Pirsgirêkên we tenê gava ku jûreya we li kêleka eywanê banê ye ku komek ji Almanên/Fransiyên serxweş û dilşad li ser xwe girtiye dest pê dikin. Gava ku wan hingê dest bi lêdana şûşeyên bîrayê li ser maseyan kirin (ev nîvê şevê baş bû), ez hejandim. "Hûn dikarin ji kerema xwe vê yekê rawestînin?". Welê, bi kêmanî wan şûşeyên bîrayê hiştin... "Belê, niha ez ji hevaltiya franko-alman nefret dikim!" Richard li kêleka min got...

Bi tevahî, rûniştina me li Hamilton pir kêfxweş bû. Bajar bi xwe ji xeynî dikanek lîstika komîk/board û "Baxçeyên Hamilton" pir tişt nîne ku pêşkêş bike. Lê bi kêmanî. Bi awayê, ev ji bo gelek bajaran li vir derbas dibe. Bi piranî avahiyên praktîk û çargoşeyî à la bajarê piçûk ê Amerîkî li kêleka hev rêzkirî ne. Ji ber vê yekê roja Pêncşemê em çûn serdana aliyê kesk (ango bedew) yê Hamilton, bê guman, ligel du kurên xwe yên Weimar. Me Chiara jî nas kir, ku Richard û Anton ji rojên xweş ên Auckland-ê yên kevnar nas dikir û ku carinan bi Richard re ji bo Unicef re xebitî. Chiara bi rastî pir mezin e û ez li bendê me ku gava ew serdana Richard li Weimar bike dîsa wê bibînim. Piştî çar saetan meşa li der û dorê, me roj bi fîlmek bi dawî kir. Yanî Richard, Anton û Chiara çûn sînemayê. Lê ji ber ku Richard (yê din) û min berê fîlim dîtibû, me biryar da ku em bi rastî li hêviya roja din (an ROJA ROJAN û balkêşiya rêwîtiya me ya heya niha) bi sînemaya laptop û "The Lord of the Rings". ) razî.

Di saetên serê sibê de û piştî taştêyek bi dil û can (wek ku em dizanin, hobît bi kêmanî çar qatê ku hemwelatiyek normal dixwin) em berê xwe didin Matamata (New Zelandî dibêje: "Mädamäda"). Tiştê ku divê hûn li ser vê cîhê zanibin: ew dergehek e ku diçe cihê ku THE Peter Jackson sêlojiya Lord of the Rings lê kişandiye. hobbiton. (Bi awayê, sernav hewldanek pir têkçûyî ye ji bo berhevkirina du peyvan "Hamilton" û "Hobbiton". Min dikaribû "Matamata" û "Hobbiton" biceribînim, lê baş e ...)

Welê, ez bi rastî dikarim fêm bikim ka çima Peter baş Zelanda Nû wekî cîh hilbijart. Di jiyana xwe de min tu carî mêrgên kesk nedîtiye. Tewra rêwîtiya derve ya di nav perestgeha girên kesk re ku bi dengên nerm ên muzîka Lord of the Rings re tê de bi tenê nebawer bû. Dem bi dem pezek di ser rêya me re derbas dibû (ew çawa li dora xwe digerin). Fêra Zelanda Nû ya bêkêmasî.

Dûre êdî dem hat û me karîbû lingê xwe biavêjin axa pîroz. Mîna ku kesekî çarçoweya televizyonê rakiriba û gotiba, "Pîroz be! Bi rastî tu li Şîrê ketî". Belê, em û 2500 kesên din. Ev yek ji wan sedeman e ku Hobbiton tenê bi rêberek dikare were gihîştin. Wekî din, bi ewqas mirovan re, dê her tişt xera bibe! Fêm kirin lê mixabin.

Ji bilî gelek kesan, lêbelê, hesta Shire bêkêmasî bû. Em derî bi derî geriyan û ji gelek tiştên piçûk û hûrgulî kêf kirin. Bi awayekî we hest pê kir ku bi şev, dema ku hemî mêvan diçin, hobît vedigerin holikên xwe yên piçûk û mîna ku tiştek nebûbe jiyana xwe didomînin. Di dawiyê de li "Green Dragon", meyxaneya gund "vexwarinek xweş û xweş" hebû. Bi rengekî ew hemî pir zû qewimîn ku em fam bikin ka çi tiştek ecêb hatî serê me!

Welê û dûv re jî me neçar ma ku çar saetan li Matamata bikujin - tam cîhê xelet ji bo wê. Welê, me bi rengekî dem derbas kir. Di nav tiştên din de, bi axaftinên xweş, meşîn û sushi!

Naha em li mêvanxaneya xweya xweş a li Whitianga rûniştin. Em dixwazin wextê li vir bikar bînin da ku rihet û plansaz bikin (û naha di dawiyê de karekî bistînin). Ez doh hemû roj razam. Welê, rêwîtî pir westiya ye.

Dûv re,

Richard&Maggi, Yekşem 13/11/2016, Whitianga 19:49