Roj 11: Neiägra Fohlz...bi Îngilîzî: Niagara Falls

Sunshine dîsa ji bo îro li Niagara Falls hate ragihandin û ji ber vê yekê me şeva berê biryar da ku em ji hewayê sûd werbigirin û riya xwe berbi Buffalo-yê vekin.

Me 200 kîlometre berbi Niagara Falls li ser Interstate 90 di nav 2 demjimêrên bêhnfireh de derbas kir, ji ber vê yekê em demek kin piştî demjimêr 12:00 li parkkirinê bûn.

Û eger hûn dixwazin Niagara Falls bibînin hûn çi dikin?

Hûn diçin ser Pira Rainbow û ji alîyê Kanadayê ve li wan mêze dikin, ji ber ku ew li vir çêtirîn e ku ew bibînin…

Û çi nekin?

Pira Rainbow bê pasaport derbas bibin...

Welê, hûn dikarin wiya bikin... lê ji ber ku hûn bixweber ji DY-yê derdikevin gava ku hûn di vê deriyê tîrêjê zivirî yê li ser pirê re derbas dibin, wê hingê hûn bi rayedarên berpirsiyar re hin palvek vedigirin paşê…

Belê... ji ber vê yekê em bêyî pasaport (tenê bi kartên nasnameyê) çûn ser pirê û kêfa xwe ji dîmena xweş a zozanê re girtin.

Di derbarê vê de tiştek din tune ku were gotin, ji ber ku ev dîmenek xwezayî ya wusa mezin e ku divê hûn wê bibînin û her ravekirin bi kêmanî dîmena ku we li wir heye nîşan nade. Min difikirî ku ew li wê derê li ser pirê pir MEZIN bû !!!

Welê, û gava ku me têra xwe nihêrî û wêne kişand, me ber bi Kanadayê ve heya dawiya pirê berdewam kir.

Li wir divê hûn formalîteyên sînor temam bikin û paşê hûn têkevin Kanada.

.... bi kêmanî eger pasaportek bi te re hebe.

Lêbelê, heke bi we re tenê ev karta nasnameya almanî ya ne girîng hebe, hûn dermanek taybetî digirin:

Dostê Kanadayî ji te dipirse gelo bi te re zêdetirî 10,000 dolarên Amerîkî hene...? (Na, ne îro), çek...? (Na, me ew di otomobîlê de hişt), narkotîk (Na, ew jî di otomobîlê de ne) û paşê jê re tê gotin ku li benda parêzvanekî din ê sînor ê Kanadayî yê dost bin ku we bigire û bi "Silav hevalan" silavê bide we.

Dema ku wî jê pirsî ka çima pasaportên me bi me re nînin, me bi rastî nikarîbû bersivek bi aqilmendî werbigirin, lê sohbet bi xwe pir xweş bû û wî ji me re got stresê nekin, her roj dibe.

Ji ber vê yekê wî bibin aliyê din ê cadeyê, li avahiyek termînalê, rûnin, li bendê bin, serê xwe bi rewşê bikenin û ji xwe bipirsin ka dê paşê çi bibe, dema ku em li otobusê li dû otobusa tûrîstên Japonî temaşe dikin. hemû ji otobusê hatin avêtin li ber bariyerê, paşê di avahiyê re derbas bûn û pasaporta xwe nîşan dan, tenê 3 metre di ber astengiyê re li otobusê hatin çewisandin.

Piştî çaryek saetekê gazî me kirin û efserekî din ê pir xweşik ê Kanadayî ji me re diyar kir ku ew niha kaxez didin me da ku em careke din bikevin Dewletên Yekbûyî yên Amerîkayê, ji ber ku me nikarîbû wisa vegere.

Baş e. Li benda çaryeka saetek din...paşê dîsa banga me...di destên me de du kaxez dan, nasnameyên xwe paşve dan, Kanadîyekî din ê xweş ku me di ser kolanê re digihîne avahiya din û paşê: bi xatirê te... û carê din Ji kerema xwe BI pasaportekê têkevin Kanadayê...

Pirs niha derdikeve holê: Gelo ev bi rastî ji navnîşa welatan re derbas dibe? Naha ku em berê li wir bûn, gelo em dikarin Kanadayê ji wê yekê derxînin? 🤔

Ne ferq e... ji ber vê yekê em vegeriyan ser Pira Rainbow û dûv re palavera din bi karbidestên sînorê Amerîkî re.

Çima pasaport bi me re nînin?

Erê çima? Ji ber ku em nafî ne?! Ji ber ku têgeha "azadiya tevgerê" ew qas di hişê me de cîh girtiye ku bi tevahî normal e ku em bi ajotina sînorên neteweyî bêyî serlêdana vîzeyê û hevpeyivînekê bikin û ji nasnameyên xwe zêdetir kaxezên nasnameyê hilgirin... .

Piştî piçek paşverû û paş ve, paşê me destûr da ku em ji nû ve têkevin welêt ji ber ku me pejirandina Kanadiyan bi me re hebû ku, bi qasî ku ew dikarin dadbar bikin, her tişt bi me re xweş e ...

Dûv re em ji nêz ve li avjenên ji alîyê Amerîkî ve mêze dikin.

Dîsa têgihiştin: NEFÊ DIKE

Min pir dixwest ku ez biçim platforma temaşekirinê. Mêrê min bi rûmet red kir. Jixwe li ser pirê karton li ser bû. Bilindbûn ne karê wî ye.

Ji ber vê yekê ez li ser platformê tenê me. Bazirganiyek rastîn ji bo 1,25 $.

Û dîsa dîmenek mezin a felekê. Hewa bi hev re lîstin û min dikaribû her û her temaşe bikira, ez pir bandor bûm.

Saet derdora 15.30an em dîsa derketin rê.

Bi awayê, her tişt li dora zozanê super geştyar û bêkêmasî tirsnak e. Li vir hûn dikarin bi rastî tenê li ser xwezayê hûr bibin, wekî din ew dikare pir zêde bibe.

Nêzîkî 17:30 êvarê em vegeriyan malê û bi rengekî pir westiyayî, ji ber vê yekê me bi kurê xwe re li malê şîvê xwar.

Me biryar da ku roja din bêhna xwe bidin... û pasaportên xwe pak kirin. Ger kesek bipirse ...