Kwa hisani ya Kijapani

Watu wa Japani wanachukuliwa kuwa wastaarabu sana. Pia tuna uzoefu huu, na Wajapani hawaruhusu ukosefu wao wa ujuzi wa Kiingereza kuwazuia kutaka kusaidia, ambayo ilisababisha hali fulani za kuchekesha.

Haijalishi ni wapi tulisimama njiani na tulikuwa tunatafuta treni inayofaa, kwa mfano - tulifikiwa na Wajapani na kuulizwa tunataka kwenda wapi. Ikiwa hawawezi kutusaidia, basi wanaona kuwa ni kazi yao binafsi kutupatia taarifa tunazohitaji. Je, watakosa mafunzo yao wenyewe kama matokeo? Haijalishi!

Katika wiki yetu ya kwanza tulisimama hoi kituoni. Kwa bahati mbaya tulichukua gari-moshi hadi Tanabe (wilaya ya Osaka), ingawa kwa hakika tulitaka kwenda Ki-Kanabe mwanzoni mwa safari yetu, ambayo ni takriban saa 3 kwa treni.

Mwanamke mmoja mzuri alituuliza mara moja ikiwa angeweza kutusaidia. Angalau ndivyo tulivyohitimisha kutoka kwa muktadha, kwa sababu hakuweza kuzungumza Kiingereza na alizungumza nasi kwa Kijapani. Tulimwonyesha kwenye ramani kwamba tulikuwa tunaenda Ki-Tanabe, ambayo ilizua mafuriko ya hai, hai, hai. Hai inamaanisha ndiyo kwa Kijapani, ujuzi wetu wa Kijapani ulitosha kwa hilo. Alituonyesha kwa ishara kwamba tusimame na kukimbia katikati ya kituo kutafuta majibu. Hatimaye alipata treni ya kuchukua na akatuashiria tumfuate. Tulimfuata katika ngazi mbalimbali za kituo na tayari tulikuwa tumepotea kabisa hadi alipotupeleka kwa mfanyakazi wa shirika la reli. Hapo mazungumzo marefu na ya kujitolea yaliibuka kati yake na mfanyakazi wa reli kwa Kijapani, ambaye pengine alimpa uhusiano na nyakati zote za Ki-Tanabe. Walakini, tulielewa tu neno "Ki-Tanabe" kutoka kwa mazungumzo yote, ambayo yalirudiwa mara kadhaa.

Kisha akatupeleka kwenye kituo cha habari, ambako alifanya tena mazungumzo marefu na mfanyakazi huyo na kisha tukakabidhiwa tikiti ya kuhifadhi gari-moshi iliyohitajika.

Tuliagana na mwokozi wetu kwa pinde nyingi za heshima na maneno ya shukrani, na alitushukuru kwa uchangamfu na Kijapani "Arigato", ambapo o mwishoni mwa neno hutamkwa kwa muda mrefu - Arigatooo. Hatuna uhakika kabisa alitushukuru kwa nini... Kwa kupanga treni inayofaa kwa dakika 20 kutoka kwa kituo kisicho sahihi kwa watalii wajinga?

Kwa bahati nzuri, saa 3 baadaye tulifika katika Ki-Tanabe halisi, ambapo tulingojewa na safari ya kustaajabisha.

Kimsingi, Wajapani wana tabia ya kusema asante sana kwa kila jambo dogo, na tunaposema asante, tunasema pia asante, ambayo husababisha mzunguko usio na mwisho.

Huko Tokyo, kwa mfano, tulikula kwenye mkahawa wa kitamaduni wa soba (tambi ya buckwheat), ambapo unavua viatu vyako kwenye mlango na kuketi sakafuni mbele ya meza ya chini. Mhudumu wetu alikuwa kijana wa Kijapani ambaye alijua Kiingereza na alijivunia kukitumia. Mmiliki wa mkahawa huo labda alikuwa mwanamke mzee wa Kijapani asiyejua Kiingereza.

Mwisho wa chakula, mazungumzo yafuatayo yalifanyika, ambayo ni kawaida kwa Japani:

Tunalipa - kijana anamshukuru sana kwa upinde na "Arigatoo", tunajibu pia kwa shauku "Arigatooo" na upinde. Tulipenda chakula? - "Ndio - kitamu sana" Sifa hii inakubaliwa tena kwa upinde na "Arigatoo", ambayo sisi bila shaka tunajibu. Tunavaa viatu vyetu - hii pia husababisha arigatooo ya shauku. Tunatembea kuelekea njia ya kutokea. Kijana huyo sasa aliimarishwa na bibi mzee, ambaye kwa pamoja aliimba kwaya ya "Arigatooo", ambayo tunaitikia kwa Arigatoos na kuinama kwa kutoka. Lakini chakula kilikuwa na ladha nzuri, unaweza kusema asante mara 10!