Musteri við sjávarbakkann: Ulun Danu Bratan (Bali hluti 3)

Um morguninn skoðuðum við plantekurnar sem tilheyrðu hótelinu okkar í smá túr. Auk margra kaffijurta sáum við líka ástríðuræktun sem við keyptum síðar á ávaxtamarkaði.

ástríðuávaxtaplanta

Eins og allt hér var líka sérstakt hof á plantekrunni. Þetta samanstóð af tveimur helgidómum þar sem fórnir eru færðar þrisvar á dag.

Bíllinn var kominn með nýja kúplingu og því um hádegi var haldið áfram að "musterinu á vatninu", Ulun Danu Bratan. Þetta musteri er tileinkað Shiva og var byggt árið 1663 á og í vatninu.

Þar lærðum við mikið um hindúatrú sem stundaður er á Balí. Það eru til dæmis fjórar stéttir, en þær skipta minna máli en á Indlandi - nema maður vilji velja maka úr annarri stétt... Þá myndu viðkomandi foreldrar að sjálfsögðu grípa inn í.

Af fornöfnum má sjá hver kemur úr hvaða stétt, svo að þú getir skýrt það strax í innganginum með nafni. Til þess númera Balinese börn sín. Til dæmis gæti frumburður verið nefndur „elsti“, en sá annar gæti verið nefndur „seinni“ eða „miðja“ og sá þriðji gæti verið nefndur „yngsti“. Talan fjögur er síður heppin - nafnið gefur til kynna að hún sé frekar óæskilegur arftaki... Með næsta barni byrjar talningin aftur frá upphafi.

Svo fórum við í kryddbúðina. Ávaxta- og blómamarkaður í Bedugul. Þar fengum við að prófa alls kyns framandi ávexti á ávaxtabás sem við keyptum svo á ferðamannaverði þrátt fyrir harðar samningaviðræður.

Ferðinni var haldið áfram suður til Ubud þar sem gist verður næstu þrjár nætur. Leiðin þangað var aðeins 50 km löng en ferðin tók tæpa þrjá tíma. Við keyrðum í gegnum Ubud í um einn og hálfan tíma því miðbærinn var ein umferðarteppa. Reglulega tókum við okkur fótgangandi af bakpokaferðamönnum þegar við töpuðum í gegnum fjölda bíla og þversum á bifhjólum.

Hingað til höfðum við aðeins séð heimamenn á bifhjólum, en hér voru líka nokkrir ferðamenn, sem típtu glaðir í hornið um troðnar göturnar. Bifhjól býður upp á þann kost að geta fléttast í gegnum alla umferð á meðan bílar geta það bara á breiðari vegum.

Það er meira að segja hjálmskylda fyrir bifhjólamenn en því er ekki alltaf fylgt. Einnig voru nokkrir hjálmar haldnir í hendinni. Á Java höfðum við oft séð höfuðklúta í staðinn fyrir hjálm... Karlar voru líka með hafnaboltahúfur sem valkost.