Síðasta stoppið áður en haldið er heim

Birt: 08.05.2018

[eftir Franzi] Við borðuðum morgunmat í síðasta sinn á Koh Phangan með útsýni yfir hafið og tékkuðum okkur út. Skömmu síðar kom pallbíll. Á leiðinni til hafnar í Thong Sala stoppuðum við á nokkrum hótelum og sóttum fleiri ferðalanga. Þegar við komum til hafnar þurftum við að bíða aftur.

Á stóru bílastæði beint við höfnina sáum við eitthvað afar skrítið fyrir okkur: heimamenn voru að gleðjast yfir nokkrum fuglum í búrum. Fuglarnir voru hengdir í búrum í tveimur röðum. Heimamenn stóðu í tveimur liðum fyrir framan fuglabúrin og fögnuðu dýrunum. Dómarinn stöðvaði tímann og flautaði einu sinni í byrjun og lok. Eitt lið var alltaf ánægður þegar flautað var til leiksloka, en við erum samt ekki alveg viss um hvers vegna þeir voru ánægðir. Það var dálítið fyndið á að horfa og leið yfir biðtímann okkar við höfnina.

Þegar loksins var hringt á áfangastað fórum við í ferjuna. Nokkrir farþegar fóru út en margir komust upp aftur. Á leiðinni stoppaði ferjan síðan á Koh Samui til að afferma og safna farþegum. Ferjuferðin gekk mjög vel og eftir tæpa 4 tíma vorum við komin með land undir fótum aftur. Það fór eftir áfangastað, okkur var skipt í rútur og keyrt í aðra 3 tíma með rútu að lestarstöðinni í Surat Thani þar sem við þurftum að bíða í 3 tíma í viðbót eftir að lestin okkar færi. Við settumst því niður á litlu kaffihúsi rétt hjá lestarstöðinni, drukkum og borðuðum eitthvað og héldum áfram að horfa á seríuna okkar.

*Lestarstöð í Surat Thani*

Nú er ekki langt síðan lestin fór, fórum við á brautarpallinn. Við biðum og biðum en um tíma var engin lest og engin tilkynning gefin út. Eftir smá stund var loksins tilkynnt um lest, við skildum ekki neitt nema "Bangkok" og gerðum ráð fyrir að þetta væri okkar lest. En þegar lestin kom inn vorum við svolítið ruglaðir: Þetta var allt annað lestarnúmer en það var á miðanum okkar og þetta var ekki svefnlest. Við skoðuðum starfsfólk stöðvarinnar og fengum að skilja að lestin okkar væri næst að koma. Reyndar passaði næsta lestarnúmer þá sem var gefið upp á miðanum okkar og við fórum inn í réttan bíl til að leita að rúmunum okkar. Við geymdum farangur okkar og létum okkur líða vel. Rúmin reyndust þægilegri en búist var við. Öfugt við næturrútuna er næturlestin með almennilegar dýnur (þó ekki nema frekar þunnar) og púða með sér gardínu fyrir framan hverja koju. Með smá seinkun ók lestin af stað í átt til Bangkok.

Við vorum búin að skoða hvernig best væri að komast á hótelið okkar og fórum í leit að Skytrain sem við fundum ekki. Við urðum að komast að því að það var engin Skytrain, aðeins neðanjarðarlest - við hljótum að hafa flett upp einhverju vitlaust eða lesið það vitlaust. Við keyrðum 3 stöðvar með neðanjarðarlestinni og breyttum svo yfir í Skytrain sem við keyrðum líka 2 stöðvar með. Svangur fórum við á hótelið. Á leiðinni stoppuðum við á kaffihúsi til að fá okkur eitthvað að borða (150 baht á mann = €3,95). Á sama tíma notum við tækifærið og ókeypis WiFi til að innrita flugið okkar aftur til Frankfurt. Styrkuð lögðum við leið okkar á hótelið síðustu 15 mínúturnar. Við beygðum inn á götuna og alls staðar var boðið upp á föt, nánast eins og á markaði. Dálítið hissa á þessu héldum við áfram að ganga en inngangurinn að hótelinu var ekki auðfundinn. Hann var á milli allra bása og það fór niður nokkrar tröppur. Síðan þurfti að taka lyftu upp á 6. hæð þar sem móttakan var.