Isang araw sa Paris

Ang pagpunta sa Paris ay nasa tuktok ng aking listahan para sa taong ito. Isang bato lang ang layo sa pamamagitan ng tren mula sa London, ito ay lubos na magagawa. Ginugugol ko ang aking bakasyon sa tag-init ngayong taon sa Netherlands at naisip ko, ang paghinto sa Paris ay magiging perpekto. Kaya Biyernes ng gabi kasama ang huling Eurostar doon at Linggo ng umaga nang direkta patungo sa Harlingen. Isang araw sa Paris, hindi gaanong oras para kilalanin ito ng maayos, ngunit sapat na oras para magsagawa ng kaunting sightseeing tour.

Ang layunin ko ay gumastos ng kaunting pera hangga't maaari. Ngunit dahil ang mga silid ng hostel sa Paris ay nagkakahalaga ng malaki (kung ihahambing) at hindi ko nais na matulog kasama ang pitong estranghero sa isang silid, sinubukan kong maghanap ng isa pang pagpipilian sa pamamagitan ng mga kaibigan at pamilya. Sa wakas nakahanap ako ng matutulogan sa pamamagitan ng SERVAS. "Ang Servas ay isang pandaigdigang organisasyon ng kapayapaan na bumubuo ng isang internasyonal na network ng mga manlalakbay at host." So basically isang uri ng couchsurfing organization kung saan nakikilala mo ang bansa, ang kultura at ang mga tao sa ibang paraan, dahil mas nakikilala mo ang mga host at hinihikayat din na gumugol ng oras kasama sila (mga pagkain at aktibidad na magkasama).

Ang una kong karanasan dito ay hindi masama. Nanatili ako sa isang 72 taong gulang na babae at nagkaroon ng libreng kama para sa dalawang gabi at kumuha ng almusal at hapunan noong Sabado. Noong Sabado ng gabi, nag-usap kami tungkol sa aming mga paglalakbay at tumingin sa iba't ibang lugar sa mga mapa ng atlas.

Mag-isa ako noon noong Sabado, kaya nakapagpasiya ako para sa aking sarili kung ano ang gusto kong makita at gawin. Para sa akin ito ay mahalaga na maging madali. Ang layunin ay maglakad patungo sa Eiffel Tower at maglakbay hangga't maaari sa daan.

Nagsimula ako sa bus mula sa aking tirahan hanggang sa Pantheon. Ang Pantheon ay ang pambansang bulwagan ng katanyagan ng France at ang libingan ng mga sikat na Pranses. Tulad ng halos lahat ng atraksyon, ito lang ang nakikita ko sa labas at hindi pa nasa loob.

Sa tabi mismo nito ay ang Saint Étienne du Mont. Isang simbahan na isa sa mga espesyalidad sa arkitektura ng Paris. Napakagandang tingnan mula sa labas at mas espesyal mula sa loob:

Lumakad ka at agad na nabihag ng chancel, choir at rood screen. Sa kasamaang palad, hindi ko ito masusing tingnan dahil pumasok ako sa simbahan bago ang isang serbisyo at pagkatapos ay kailangan kong umalis. Ngunit ang magagandang spiral staircases sa magkabilang gilid ay talagang napakagandang tingnan.

Kilala rin ang organ. Ang kaso ay nagsimula noong 1631 at ito ang pinakamatanda sa Paris.

Nagpatuloy ako sa mga lansangan at residential area ng Paris. Mga nakaraang maliliit na cute na tindahan at patisseries.

Hanggang sa isang lingguhang palengke na nasa gitna, kung saan nagkaroon talaga ako ng pakiramdam ng pagmamasid sa buhay ng mga tao. At ano ang talagang kailangan mong bilhin? Isang tunay na French croissant!

Masarap iyon. Napakalambot, malambot na buttery at medyo mainit pa. Ganito dapat lasa ng croissant!

Nagpatuloy kami sa isla ng Seine Île de la Cité, kung saan nakatayo ang Notre Dame Cathedral.

Isinara mula noong sunog noong 2019 at napapalibutan ng isang malaking construction site, ang gusali ay makikita lamang mula sa kaunting distansya. Nagkaroon ng maliit na eksibisyon sa bakod ng gusali sa pagtatayo ng simbahan at upuan sa harap ng kanlurang harapan. Ngunit hindi ka maaaring mas malapit kaysa sa larawan. Gayunpaman, labis akong humanga sa laki at istilo ng katedral.

Para sa akin ay nagpatuloy ito sa isang lugar na puno ng mga merkado ng halaman. Gusto ko sanang magdala ng ilan sa akin, papunta sa Louvre.

Nag lunch break din ako sa Louvre. Isang set ng mga salad at macaron para sa dessert. Ang tipikal na French meringue na may almond flour at isang palaman. Masarap!

Naglakad-lakad ako patungo sa Seine sa pamamagitan ng Jairdin des Tuileries, ang baroque na hardin ng palasyo malapit sa Louvre. Pagkatapos ay maglakad sa kahabaan ng Seine hanggang sa Eiffel Tower.

Noong nagsasaliksik ako sa Internet, nabasa ko na ang Fluctuart ay isang insider tip na sulit na makita. Karaniwan, ito ay isang houseboat na may libreng street art gallery, isang art-themed na bookstore at isang café sa tuktok ng bangka.

Kaya na-enjoy ko ang kaunting kultura sa daan.

Natuklasan ko itong maliit na palaruan sa Seine. Naisip ko lang na maganda kung paano nauubos ng isang lungsod ang mga posibilidad nito at, halimbawa, isinasama ang isang climbing wall sa harapan ng isang tulay. Para sa mga maliliit pati na rin sa malalaking mahilig sa pag-akyat.

Maya-maya nakarating din ako sa Eiffel Tower. Sa kasamaang palad, maaari ka lamang makarating dito nang direkta kung magbabayad ka ng entrance fee. Pero kahit ganun, na-overwhelm ako at humanga sa building.

Ang huling hintuan ko sa aking paglilibot ay ang Hôtel des Invalides. Isang malaking military complex. Itinayo ni Haring Louis XIV. Dati itong tahanan ng mga sundalong may kapansanan at may kapansanan at ngayon ay tahanan ng ilang museo.

Sa kabuuan, gumawa ako ng discovery tour na halos 13km sa pamamagitan ng downtown Paris. Nakita ko ang lahat ng gusto kong makita at bumalik sa aking tirahan na pagod at pagod. Sa anumang kaso, isang araw ay sapat na upang makita ang Paris "mula sa labas". Ngunit para sa higit pang mga detalye kailangan kong bumalik minsan nang mas matagal.