14. Marso 2017 Copiapó

Nagmaneho kami ng 432 km papuntang Copiapo. Ang pagmamaneho sa highway sa Chile ay medyo mahal at madalas kang hinihiling na magbayad. Sa pangkalahatan, hindi tama ang price-performance ratio sa buong bansa. Ang mga hotel ay nasa isang medyo run down na kondisyon, ngunit ang mga presyo ay labis na labis.

Siyanga pala, may mga maliliit na dambana sa lahat ng dako sa kahabaan ng mga lansangan. Napag-isipan na natin kung ang lahat ng ito ay nakamamatay na aksidente. Minsan may mga pictures din o kahit buong sasakyan. O hindi bababa sa kung ano ang natitira dito. Ang mga dambana na ito ay matatagpuan bawat ilang daang metro kung minsan. Ang pagmamaneho dito ay malinaw naman na walang panganib! Kinuhanan ko ng litrato ang ilan sa mga dambanang ito...

Sa Copiapo nakakita kami ng isang maliit na hotel sa labas. Gayunpaman, ang paghahanap para sa address ay nagkakahalaga muli ng maraming oras. Ang mga Chilean ay hindi masyadong mahusay sa mga pangalan ng kalye at mga numero ng bahay. Ang mga one-way na kalye ay hindi pa rin nakikita sa amin. Ang mga kalsada ay ginawa din talagang matarik sa mga slope, na gagawing pagmamaneho ng isang bangungot para sa akin. Sa kabutihang palad, gustong gawin ito ni Wolfgang!

Ang mga may-ari ng hotel ay nagbigay sa amin ng mainit na pagtanggap, ngunit ang hotel ay (gaya ng nakasanayan dito) ay higit pa sa katamtaman. Bukod sa pagpipinta, mahilig din ang mga Chilean sa musika at mabait sila para ibahagi ito sa kanilang mga kapitbahay. Mae-enjoy mo ang iba't ibang uri ng mga istilo ng musika sa buong gabi. Buti na lang at dala ko ang mga earplug mula sa flight...

Incidentally, medyo hinahamon din tayo dito sa ating kaalaman sa Spanish (good practice). Gayunpaman, ang isang taong hindi nagsasalita ng Espanyol ay talagang may mga problema sa pakikipag-usap dito.

Ay oo, nakita namin ang aming mga unang hummingbird ngayon....hindi talaga madaling kunan ng larawan ang mga ito gamit ang iyong cell phone...