#47: Επιστροφή στην Ταϊλάνδη

02.03.2020

Σήμερα αποχαιρετούμε το Βιετνάμ. Δεδομένου ότι η άδεια διαμονής μας λήγει σε δύο ημέρες, επιστρέφουμε στην Ταϊλάνδη. Μας άρεσε πολύ το Βιετνάμ. Η φύση εδώ είναι όμορφη, είτε στην ακτή είτε στο Δέλτα του Μεκόνγκ. Οι άνθρωποι είναι επίσης ωραίοι και κάθε μέρα συνδέεται με λίγη περιπέτεια. Αλλά τώρα είναι στη σχετικά προστατευμένη Ταϊλάνδη.

Η σημερινή ημέρα αναχώρησης ξεκινά για εμάς γύρω στις έξι και μισή, ετοιμαζόμαστε και μαζεύουμε τα πράγματά μας. Σαράντα πέντε λεπτά αργότερα κατεβαίνουμε στο λόμπι για να κάνουμε check out και να πάρουμε πρωινό. Το check out είναι επίσης εντελώς απλό και γρήγορο, αλλά δυστυχώς πρέπει να κάνουμε χωρίς πρωινό γιατί το μπαρ (σε αντίθεση με τις πληροφορίες που είχαμε λάβει την προηγούμενη μέρα) δεν είναι ακόμα κατειλημμένο. Ενοχλητικό, αλλά επειδή δεν μας εξέπληξε το πρωινό ούτως ή άλλως, όχι πολύ τραγικό.

Μπροστά από τον ξενώνα περιμένουμε το παραγγελθέν Grab-Taxi, το οποίο μας μεταφέρει στο αεροδρόμιο αρκετά φθηνά. Το check in, το check in στο σακίδιο μου και τέλος η πτήση με VietJet Air κυλούν ομαλά. Ήδη πλησιάζοντας το Πουκέτ μπορούμε να δούμε τη ζούγκλα, τις όμορφες παραλίες και τα γαλαζοπράσινα νερά, που αυξάνει ακόμη περισσότερο την προσμονή. Μόνο η είσοδος στην Ταϊλάνδη θα είναι και πάλι συναρπαστική, αφού δεν έχουμε ούτε το απαιτούμενο (μερικές φορές) ποσό μετρητών ούτε το απαιτούμενο (μερικές φορές) εισιτήριο εξόδου. Αλλά κοιτάμε τόσο όμορφα τον έλεγχο διαβατηρίων που κανένα από τα δύο δεν είναι πρόβλημα.

Το Διεθνές Αεροδρόμιο του Πουκέτ απέχει περίπου 30 χλμ από την πόλη του Πουκέτ, την πρωτεύουσα του νησιού όπου θα περάσουμε δύο διανυκτερεύσεις. Θέλουμε να ταξιδέψουμε στον ξενώνα με μίνι βαν. Δυστυχώς, τα μίνι βαν δεν θα οδηγήσουν μέχρι να βρεθεί επαρκής αριθμός επιβατών. Πρέπει λοιπόν να περιμένουμε περίπου τρία τέταρτα της ώρας με το εισιτήριό μας στο χέρι. Όταν το μίνι βαν γεμίσει επιτέλους, ξεκινά. Δυστυχώς, για άγνωστους σε εμάς λόγους, ο οδηγός μεταφέρει πρώτα τους πιο απομακρυσμένους επιβάτες στον προορισμό τους, οπότε περνάμε μια φορά την πόλη του Πουκέτ. Μας πέφτουν μόνο στην επιστροφή, μετά από μια παράκαμψη 40 λεπτών, με τους Γάλλους να διαμαρτύρονται δυνατά.

Λόγω της αναμονής για το μίνι βαν και της επιπλέον περιήγησης στα αξιοθέατα, φτάσαμε στον ξενώνα περίπου δύο ώρες αργότερα από το προγραμματισμένο, γύρω στις 5 μ.μ. Ο ξενώνας βρίσκεται στην παλιά πόλη του Πουκέτ, σε έναν από τους πιο όμορφους δρόμους. Μας υποδέχονται θερμά και μας πηγαίνουν κατευθείαν στο δωμάτιό μας. Η διακόσμηση είναι μάλλον απλή αλλά αγαπησιάρικη. Έχουμε επίσης μια κουκέτα πάνω από το κρεβάτι μας, η οποία μετατρέπει το κρεβάτι σε κρεβάτι με ουρανό.

Κάνουμε μόνο μια μικρή βόλτα στην πόλη για να βρούμε δείπνο. Τα σπίτια εδώ είναι όλα αρκετά μικρά και πάνω από όλα πολύχρωμα. Οι δρόμοι είναι στενοί και η κίνηση δεν είναι τόσο μεγάλη όσο έχουμε συνηθίσει. Η πόλη δίνει την εντύπωση ενός μικρού αγαπημένου χωριού στην ακτή. Βρίσκουμε το δείπνο μας σε ένα μικρό κατάστημα που φιλοξενεί δώδεκα γάτες στο γειτονικό καφέ. Το φαγητό εδώ, χαρακτηριστικό της Ταϊλάνδης, είναι και πάλι νόστιμο. Περιποιούμαστε τον εαυτό μας με ένα τσανγκ και μετά επιστρέφουμε στον ξενώνα. Αυτά για σήμερα.