Εθνικό Πάρκο Δυτικού Μπαλί - Χαλάρωση ανάμεσα σε πιθήκους (Μπαλί Μέρος 1)

Το πρώτο μας ξενοδοχείο στο Μπαλί βρίσκεται ακριβώς στο Εθνικό Πάρκο του Δυτικού Μπαλί και δεν είναι προσβάσιμο οδικώς. Έτσι χρησιμοποιήσαμε την υπηρεσία μεταφοράς με σκάφος του ξενοδοχείου για να φτάσουμε εδώ.

Μετά το υποχρεωτικό ποτό καλωσορίσματος, τακτοποιηθήκαμε στην καλύβα μας, η οποία έχει βεράντα με θέα στη θάλασσα και συχνά ματιές μαϊμούδων και μουντζάκ στις εγκαταστάσεις.

Το ξενοδοχείο δεν απέχει πολύ από το νησί Menjangan, το οποίο θεωρείται παράδεισος για κολύμβηση με αναπνευστήρα με τους κοραλλιογενείς υφάλους και την πλούσια ποικιλία ψαριών.

Πολλοί muntjacs αναζητούν φαγητό και νερό στους χώρους του ξενοδοχείου, καθώς δεν υπάρχει πολύ από αυτό λόγω της ξηρής περιόδου. Υπάρχει επίσης σημείο νερού. Αυτό ήταν πολύ έξω από το ξενοδοχείο, αλλά οι λαθροκυνηγοί χρησιμοποιούσαν τη συσσώρευση ζώων για να τα πυροβολήσουν. Το σημείο νερού μεταφέρθηκε στους χώρους του ξενοδοχείου επειδή τα ζώα προστατεύονται καλύτερα εκεί...

Υπάρχουν επίσης δύο τύποι πιθήκων που περιφέρονται στον ιστότοπο: γκρι και μαύρο. Ενώ οι μαύροι πίθηκοι κάθονται ήρεμα στα δέντρα και τρέφονται αποκλειστικά με φύλλα, οι γκρίζοι αντίστοιχοι τους είναι παμφάγοι και θέλουν επίσης να βοηθούν τους εαυτούς τους στο φαγητό των επισκεπτών του ξενοδοχείου.

Το πρωί καθόμασταν στο πρωινό μας όταν ξαφνικά ένας πίθηκος πήδηξε στο τραπέζι, μας λεηλάτησε το καλάθι με το ψωμί μας και αμέσως εξαφανίστηκε ξανά...

Την επόμενη μέρα, ενώ παίρναμε τον απογευματινό μας καφέ, μας επιτέθηκε μια μαϊμού που κυνηγούσε τα πακέτα ζάχαρης. Πήδηξε στην πλάτη της καρέκλας μου και του τραπεζιού, άρπαξε μερικά πακέτα και εξαφανίστηκε ξανά για να φάει το θήραμά του.

Για να εκμεταλλευτούμε τον ελαφρώς πιο δροσερό πρωινό αέρα, συμμετείχαμε στην πεζοπορία στις 7 το πρωί και πεζοπορήσαμε κατά μήκος της ακτής στο εθνικό πάρκο.

Είδαμε μερικούς αλκυόνες, ένα «ποντικίσιο ελάφι» και μακάκους, αλλά και μάθαμε πολλά για τη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής.