১/৭/২০১৮: শেষবাৰৰ বাবে নিৰুদ্দেশ হোৱা গ্ৰেট ৱাক

আজি আমি উত্তৰ দিশলৈ আগবাঢ়িছো মোৰ অচিনাকি অঞ্চলত - বহুদিনৰ পৰাই আগ্ৰহেৰে বাট চাই আছিলো। মোৰ ইংৰাজী গাইডবুকৰ পৰামৰ্শ অনুসৰি প্ৰথম কামটো হ’ল চাৰ্মিং ক্ৰিক ৱাকৱে।

এইটো আচলতে ১০ কিলোমিটাৰ দীঘল, কিন্তু প্ৰথম ৪ কিলোমিটাৰহে সঁচাকৈয়ে ৰোমাঞ্চকৰ হ’ব লাগে। ট্ৰেকটোৱে অৰণ্যৰ মাজেৰে ছিন্নভিন্ন আৰু বেঁকা ৰেলৰ ওপৰেৰে ঐতিহাসিক ৰেলপথ অনুসৰণ কৰে। বাটত আপুনি খনিকৰৰ কেইবাটাও সঁজুলি, যেনে আধা ধ্বংসপ্ৰাপ্ত গাড়ী, আৰু মাংগাটিনি জলপ্ৰপাতৰ কাষেৰে পাৰ হৈ যায়। পথটো সুৰংগবোৰৰ মাজেৰেও যায়, শেষত ৱাটছন মিলৰ ধ্বংসাৱশেষত শেষ হয় (অন্ততঃ মোৰ বাবে)। ইয়াত মই ঘূৰি আহি গাড়ীৰ ওচৰলৈ উভতি যাওঁ। চাৰ্মিং ক্ৰিক ৰেলৱে সঁচাকৈয়ে মনোমোহা, কিন্তু ডেনিষ্টনক অলপ বেছি ভাল লাগিল।

তাৰ পিছত কেতিয়াবা মূৰ ঘূৰোৱা ৰাস্তা এটাৰে কাৰমিয়ালৈ আগবাঢ়ি যায়, যিটো ৰাস্তাত যেন মাত্ৰ এখন দোকান, কেইটামান ঘৰ আৰু এটা ধাবা আছে। প্ৰথম কথা, মাত্ৰ দুখন হটপ্লেট থকা সৰু পাকঘৰটো আৰু আঁঠুৰ ঠিক ওপৰত থকা মিনি ফ্ৰীজটোৱে মোক আচৰিত কৰি তুলিছে। এইখিনিতে নেকি তিনিটা বেকপেকাৰ ৰুমৰ বাসিন্দাসকলে নিজৰ সকলো বস্তু থ’ব লাগে? ইয়াৰ উপৰিও সকলোৰে বাবে মাত্ৰ এটা শ্বাৱাৰ আৰু দুটা শৌচাগাৰ আছে। কিন্তু দেখা গ’ল বেকপেকাৰছত মই একমাত্ৰ; আন দৰ্শনাৰ্থীসকলে সকলোৱে মোটেলৰ ইউনিটবোৰ ভাড়াত লৈছে, যিবোৰৰ সম্ভৱতঃ নিজা পাকঘৰ আৰু বাথৰুম আছে।

যিহেতু দুপৰীয়াটো এতিয়াও সৰু, গতিকে মই সিদ্ধান্ত লওঁ যে অনুষ্ঠানটোৰ আগতীয়াকৈ অনুমান কৰি আজি হিফি ট্ৰেকৰ কাষেৰে হাইকিংটো কৰিম। মোৰ আচলতে মিউজ নাই (আটাইবোৰৰ পিছতো মই ইতিমধ্যে ৮ কিলোমিটাৰ দৌৰিছো), কিন্তু দিনটোৰ বাকী সময়খিনিও কেৱল থকাৰ ব্যৱস্থাত বহি থাকিব নিবিচাৰো।

ঘাইপথটো কাৰামেয়াত শেষ হয় যদিও এটা সৰু পথ ১৫ কিলোমিটাৰ আগবাঢ়ি গৈ এখন পাৰ্ক আৰু কেম্পগ্ৰাউণ্ডলৈ যায় য’ৰ পৰা আৰম্ভ হয় ৯টা গ্ৰেট ৱাকৰ ভিতৰত অন্যতম হিফি ট্ৰেক। এতিয়ালৈকে খোজ কাঢ়ি যোৱা নাই শেষৰটো। মই তিনিটা গ্ৰেট ৱাক সম্পূৰ্ণকৈ দৌৰিলোঁ আৰু বাকী সকলোবোৰতে কমেও কেইকিলোমিটাৰমান হাইকিং কৰিলোঁ। হিফিৰ বাবে মই আটাইতকৈ ধুনীয়া মঞ্চখন বাছি লৈছিলো। ই দুটা যথেষ্ট ভেণ্টিজ পইণ্টৰ কাষেৰে স্কটছ বিচলৈ লৈ যায়, যিটো দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে ছেণ্ডফ্লাইৰ হাতত দৃঢ়ভাৱে আছে। মোৰ মতে বিলখন নিজেই পশ্চিম উপকূলৰ অন্যতম ধুনীয়া আৰু এহাল দম্পতীৰ বাহিৰেও কোনো আত্মাও দেখা পোৱা নাই। জিলিকি থকা নীলা পানীয়ে আপোনাক ডুব যাবলৈ আমন্ত্ৰণ জনায়, কিন্তু আপুনি কঢ়িয়াই নিয়া উচিত নহয় কাৰণ প্ৰবল সোঁত আৰু বিপজ্জনক চাৰ্ফৰ বাবে সতৰ্কবাণী চিন এটাই ইয়াৰ বিৰুদ্ধে কঠোৰ পৰামৰ্শ দিয়ে।

উভতি অহাৰ পথত এটা সৰু ট্ৰেইল শাখা-প্ৰশাখা হৈ নিকাউ ৱাকলৈ ওলাই যায়, যিটো নামটোৱেই কোৱাৰ দৰে নিকাউ কলগছৰ বাগিচা এখনৰ মাজেৰে গৈ শেষত আকৌ হিফি ট্ৰেকৰ আৰম্ভণিৰ বিন্দুটো লগ পায়। মই নিকা পাম ভাল পাওঁ। লগে লগে গ্ৰীষ্মকালীন ছুটীৰ অনুভৱ এটা উলিয়াই আনে।

আৰু আজি মই যথেষ্ট খোজ কাঢ়িব পৰা নাই বাবে মই যোগ কৰিম জিগ জেগ ট্ৰেক, যিটোৰ বিজ্ঞাপন দিয়া হৈছে যে মাত্ৰ ২ মিনিটৰ একমুখী, এটা সৰু পাহাৰলৈ লৈ যায় আৰু ইয়াৰ পৰা কোহাইহাই বিচ, বাদামী কোহাইহাই নদী আৰু দোলনা দলঙৰ সুন্দৰ দৃশ্য দেখা যায় তাৰ সিপাৰে বৰ্ষাৰণ্যলৈ লৈ যোৱা।

কিন্তু সঁচাকৈয়ে আজিৰ বাবে যথেষ্ট খোজ কাঢ়িলোঁ - প্ৰায় ১৬ কিলোমিটাৰ আছিল আৰু লাহে লাহে ভৰিত লক্ষ্য কৰি আছো। ৰাতিৰ আহাৰ প্ৰস্তুত কৰি থাকোঁতে চুইজাৰলেণ্ডৰ দম্পতীৰ লগত আড্ডা মাৰিবলৈ পাওঁ আৰু ধন্যবাদৰ পাত্ৰ যে সন্ধিয়াটো অকলে কটাব নালাগে।