নৱবৰ্ষৰ পূৰ্বাহ্ন আৰু গালৱেত চুটি বিৰতি 🥂🎇

ডাবলিনৰ পৰা উভতি অহাৰ নতুন বছৰৰ শুভেচ্ছা থাকিল!

*** ইয়াত মই গলৱেৰ এটা পোষ্টকাৰ্ডত পোৱা এটা সৰু আইৰিছ আশীৰ্বাদ আছে:

পৰিয়ালৰ সৈতে কটবাছত ঘৰতে বৰদিন কটাবৰ পিছত চিঞ্জা আৰু মই ২৯ ডিচেম্বৰত দ্বীপটোলৈ উভতি আহিলোঁ। কটবাছত বহুত ভাল কিন্তু নিবিড় সময় কটোৱাৰ পিছত তেওঁলোকৰ কোম্পানীত মোৰ বাবে আকৌ বিদায় লোৱা, সকলোকে এৰি বিমানত উঠিবলৈ অলপ সহজ হৈ পৰিল। আমষ্টাৰডামত ষ্টপ অভাৰ কৰাৰ পিছত ডাবলিনত আমাক উষ্ম আদৰণি জনোৱা হ’ল, কিন্তু প্ৰথমে আমি এটা সমস্যা সমাধান কৰিবলগীয়া হ’ল, কাৰণ মোৰ প্ৰিয় চিঞ্জালেইনে নিজৰ মানিবেগটো বিমানত এৰি থৈ গৈছিল আৰু আয়াৰলেণ্ডত প্ৰৱেশ কৰা বা আইডি আৰু ক্ৰেডিট কাৰ্ড অবিহনে আয়াৰলেণ্ডত থকাটো হ’লহেঁতেন অলপ কঠিন ৷ দুজন বিমানবন্দৰৰ কৰ্মচাৰীৰ সহায় আৰু প্ৰচেষ্টাত ভাগ্য ভালকৈ আকৌ মানিবেগটো পোৱাৰ পিছত আৰু আমি বাছখনৰ বাবে তুলনামূলকভাৱে বহু সময় অপেক্ষা কৰিবলগীয়া হোৱাৰ পিছত অৱশেষত আমি ৰাতিৰ কোনোবা এটা সময়ত মোৰ আতিথ্য পৰিয়ালটোৰ ঘৰত উপস্থিত হ’লোঁ, আচলতে আমি উঠি যোৱাৰ পিছত প্ৰায় ১২ ঘণ্টা ধৰি পথটোৰ ওপৰত। টিমিয়ে আমাক মাত্ৰ আদৰণি জনাইছিল, যিজনে যথেষ্ট উত্তেজিত হৈ আমাৰ ফালে দৌৰি গ'ল, যিহেতু পৰিয়ালৰ বাকী সকলো সদস্য ইতিমধ্যে শুই আছিল...

দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে দেওবাৰে আমি অতিমাত্ৰা টোপনিৰ পিছত টিমিৰ সৈতে শ্বেংকিলৰ মাজেৰে অলপ খোজ কাঢ়িবলৈহে যথেষ্ট সময় পাইছিলোঁ, তাৰ পিছত আমি বাছত উঠি কাউন্টি টিপাৰেৰীৰ নেনাঘলৈ গৈছিলো, য'ত অৱশেষত আমি জুলিক লগ পাইছিলো :)। মই ভাবো তেতিয়াহে আমি উপলব্ধি কৰিলোঁ যে আমি সকলোৱে ইজনে সিজনক কিমান মিছ কৰিছিলো। অলপ পিছত আমাৰ টেক্সিখনে আমাক এছলী পাৰ্ক হাউচলৈ লৈ গ’ল (কেইমাহমান আগতে জুলিয়ে কাম কৰা হোটেলখন আৰু মই আগতেও তাইক লগ পোৱা হোটেলখন) য’ত আমাক আকৌ উষ্ম আদৰণি জনোৱা হ’ল। আমি আন ৱৰ্কৱেয়াৰসকলৰ সৈতে (স্পেইন, ইংলেণ্ড, অষ্ট্ৰেলিয়া আৰু জাৰ্মানীৰ) আট্টিকৰ দুটা ডাঙৰ কোঠাত থাকিলোঁ, যিটো মোৰ বাবে তালৈ প্ৰথম ভ্ৰমণৰ দৰেই স্কুল ভ্ৰমণৰ পৰিৱেশ আছিল (ইতিবাচক অৰ্থত)। সন্ধিয়া আমি সুস্বাদু খাদ্য আৰু ডেজাৰ্টৰ সৈতে নষ্ট হৈ পৰিলোঁ, যিটো বিয়াৰ পৰা বাকী আছিল আৰু মাত্ৰ এটা ভাল সময় পালোঁ :)।

পিছদিনা আছিল ৩১ ডিচেম্বৰ আৰু হোটেলখনত আন এখন বিয়া হৈছিল আৰু যিহেতু সেইখন এজন কৰ্মচাৰীৰ ছোৱালী আছিল, সেয়েহে ই অধিক বিশেষ আৰু সম্ভৱতঃ অধিক মানসিক চাপৰ আছিল। যিহেতু হোটেলখনত আমাক বিনামূলীয়াকৈ খাবলৈ আৰু শুবলৈ দিয়া হৈছিল, গতিকে দিনটোৰ ভিতৰত য’তেই সহায়ৰ প্ৰয়োজন হৈছিল তাতেই আমি সদায় সহায় কৰিছিলোঁ - আমাৰ আনন্দৰ কথা যে বেছিভাগেই আছিল ধোৱাৰ কাম, কিন্তু উপযুক্ত মানুহ আৰু ভাল সংগীতৰ সংগত সেয়া আছিল প্ৰায় মজা বনাব পাৰে ;). সন্ধিয়া যেতিয়া আমি মুক্ত হৈছিলো, আমি আন ৱৰ্কৱেয়াৰসকলৰ সৈতে "আক্ৰমণ"ত পাৰ্টিৰ বাবে সাজু হৈছিলো, য'ত আমাকো উপস্থিত থাকিবলৈ দিয়া হৈছিল :)। মই বিয়াখনক অৱক্ষয়ী আৰু পৰম্পৰাগতভাৱে আইৰিছ দুয়োটা বুলি বৰ্ণনা কৰিম। সকলো বয়সৰ অতিথিয়ে লাইভ বেণ্ডৰ সংগীতত নাচিছিল আৰু অতিথিসকলৰ এজনে আনকি তেওঁৰ "জাৰ্মান জ্ঞান"ৰ বিষয়ে আমাক পতিয়ন নিয়াব বিচাৰিছিল, যিটো আমাৰ বাবে যথেষ্ট ধেমেলীয়া আছিল।

বছৰৰ পৰিৱৰ্তনত আতচবাজীবোৰ "সৰু কিন্তু শক্তিশালী" আছিল - হয়তো বেটাৰী আছিল আৰু তাতকৈ বেছি একো নাছিল। কিন্তু আমি ইয়াতকৈ বেছি আশা কৰা নাছিলো, যিহেতু সাধাৰণতে আয়াৰলেণ্ডত নৱবৰ্ষৰ পূৰ্বে আতচবাজী প্ৰায়েই নহয়... অলপ লজ্জাজনক, কিন্তু বহুত বেছি পৰিৱেশ অনুকূল :)। ইয়াৰ পিছত আমি সকলোৱে একেলগে বহুত মজা কৰিলোঁ আৰু আনকি হোটেলৰ মেনেজাৰে ব্যক্তিগতভাৱে পানীয়ৰ ব্যৱস্থাও কৰিলে। যেতিয়া বিয়াৰ অন্ত পৰিব, তেতিয়া আমি আন ৱৰ্কৱেয়াৰসকলৰ সৈতে একেলগে আট্টিকত বহিলোঁ। আয়াৰলেণ্ডত মোৰ নৱবৰ্ষৰ পূৰ্বে মই ইয়াতকৈ ভালকৈ কল্পনা কৰিব নোৱাৰিলোঁহেঁতেন আৰু মই অতিশয় কৃতজ্ঞ যে মই মোৰ বন্ধুসকলৰ সৈতে (যদিও দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে সকলোৰে নহয়) হোটেলত কটাব পাৰিলোঁ।

মঙলবাৰে দুপৰীয়াৰ আশে-পাশে আকৌ বিদায় লোৱাৰ সময় হ’ল আৰু আমাক বহুত উষ্ম আলিংগন, গলৱেত আমাৰ আগন্তুক সময়ৰ বাবে টিপছ আৰু সোনকালে আকৌ এছলীপাৰ্কহাউছ চাবলৈ নিমন্ত্ৰণ দি বিদায় দিয়া হ’ল৷ মই বাৰে বাৰে জোৰ দি ক’ব পাৰো যে তাত কাম কৰা আৰু বাস কৰা মানুহবোৰৰ বন্ধুত্বপূৰ্ণ আৰু বিবেচনাপূৰ্ণ ধৰণটো মই কিমান মহান বুলি বিবেচনা কৰোঁ আৰু মই কিমান শলাগ লওঁ যে, যিকোনো পদবী নিৰ্বিশেষে, আমি সদায় চকুৰ স্তৰত ইজনে সিজনৰ লগত যোগাযোগ ৰাখোঁ।

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

আৰু এতিয়া গলৱেত আমাৰ চুটি বিৰতিৰ বাবে: দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে তাত আমাৰ মাত্ৰ দুটা সম্পূৰ্ণ দিন আছিল, কিন্তু ই নিশ্চিতভাৱে আয়াৰলেণ্ডৰ মোৰ প্ৰিয় চহৰ! বৰদিনৰ বজাৰত এদিন সন্ধিয়া আহিছো, কিন্তু দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে চহৰখনৰ ইমানখিনি ঠাই দেখা নাপালোঁ। মই ভাবো সিহঁত ধুনীয়া আৰু আমি সকলোৱে লগে লগে বহুত আৰাম অনুভৱ কৰিলোঁ। এড শ্বীৰানে তেওঁৰ "গলৱে গাৰ্ল" গীতটোত এই চহৰখনৰ কথা উল্লেখ কৰাটো অসাৰ নহয় :)। ষ্ট্ৰীটলাইটৰ মোৰ ডাঙৰ অনুৰাগী, যিবোৰো সকলোতে আছে, বিশেষকৈ ডাবলিন আৰু সাধাৰণতে আয়াৰলেণ্ডত। তদুপৰি, বহুতো ষ্ট্ৰীট মিউজিচিয়ানে মোক অতিশয় আপ্লুত কৰিছিল.. মোৰ মতামত (যিমানদূৰলৈকে মই এটা গঠন কৰিব পাৰো) যে ডাবলিনতকৈ গলৱেৰ সংগীত আৰু অধিক ব্যক্তিগত, য'ত বেছিভাগেই গীত বিভিন্ন ধৰণে বজোৱা হয় ( অতি... এড শ্বিৰান আৰু সংগীত শৈলীত একেধৰণৰ শিল্পীয়ে প্ৰায়ে সামৰি লয়)। আশাকৰোঁ এই ব্লগত ভিডিঅ' যোগ কৰা সম্ভৱ হ'ব।

আমি গলৱেৰ ঠিক বাহিৰত থকা এটা অতি বন্ধুত্বপূৰ্ণ পৰিয়ালৰ সৈতে এটা মৰমলগা বিএনবিত থাকিলোঁ, যিটো সাধাৰণতে কোনো সমস্যা নাছিল কাৰণ চহৰখন বাছেৰে অতি সহজলভ্য। দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে আমি আগতেই বিবেচনা কৰা নাছিলো যে ৰাতি ১২ বজাৰ পিছত বাছবোৰ চলি নাথাকে...

দুয়োটা দিনতে আমি তাৰ পিছত চহৰখনলৈ চালোঁ আৰু বিশেষকৈ বহুতো সৰু সৰু ভিনটেজ দোকান ভাল পালোঁ য’ত ছেকেণ্ড হেণ্ড কাপোৰৰ পৰা আৰম্ভ কৰি কিতাপলৈকে প্ৰায় সকলো বস্তুৱেই পোৱা যায়। এখন কিতাপৰ দোকানত মই যথেষ্ট আপ্লুত হৈছিলো: তাত কেৱল ছেকেণ্ড হেণ্ড কিতাপহে বিক্ৰী হৈছিল, কিন্তু দোকানখন শ্বেংকিল লাইব্ৰেৰী বা আনকি আগতে দেখা সাধাৰণ কিতাপৰ দোকানতকৈও ডাঙৰ আছিল। নহ’লে আমাৰ ছুটীতো বহুত কেফেলৈ গৈ পাবত গৰম চকলেট, মল্ড ৱাইন বা চাইডাৰ খাই থাকিল৷ বিশেষকৈ পিছৰটোও মোৰ প্ৰিয় কামবোৰৰ ভিতৰত এটা কাৰণ আপুনি ইমানবোৰ ধুনীয়া মানুহক আকৰ্ষণীয় কাহিনী আৰু দৃষ্টিভংগীৰে লগ পাব পাৰে। উদাহৰণস্বৰূপে, আমি পাবত এযোৰ ভাই-ভনীৰ সৈতে টেবুল এখনত বহিলোঁ, যিটো বাইদেউ আয়াৰলেণ্ডত স্বাভাৱিক আৰু কোনো কাৰণতে সন্দেহজনক চেহেৰা বা নিষেধাজ্ঞাৰ সৈতে জড়িত নহয়। তাৰ পিছত আমি দুয়োৰে লগত বহুত সময় কথা পাতিলোঁ আৰু গম পালোঁ যে তেওঁলোক কেইবছৰমান লণ্ডনত বাস কৰিছিল, এতিয়া ইউৰোপত একেলগে ছুটী লৈ আছে আৰু - আমি যিটো আশা কৰা নাছিলো (যিহেতু তেওঁলোকক মধ্য ইউৰোপীয় দেখা গৈছিল): এটা... দক্ষিণ আফ্ৰিকাত ইংৰাজী পৰিয়াল . তেওঁলোকে আমাক তাত তেওঁলোকৰ জীৱনৰ কথা কৈছে আৰু ইউৰোপৰ তুলনাত ই কিমান বেলেগ... যিকোনো ক্ষেত্ৰতে, এতিয়া আমাক কেৱল অষ্ট্ৰেলিয়াৰ কেলাম (এজন ৱৰ্কৱেয়াৰ) চাবলৈ নিমন্ত্ৰণ কৰা হোৱা নাই, দক্ষিণ আফ্ৰিকালৈ আহি তেওঁলোকক চাবলৈও নিমন্ত্ৰণ জনোৱা হৈছে তেওঁলোকৰ ফাৰ্মখন চাবলৈ, যিটো আমি সঁচাকৈয়ে এটা সময়ত কৰিবলৈ আশা কৰিছো।

কালি সকলো কথাৰ মাজতো দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে বহুত দুৰ্ভাগ্যজনক কাকতলীয়া কাকতলীয়া কাণ্ড ঘটিল, যাতে আন আন কথাৰ লগতে আমি স্থানীয় বেণ্ড আৰু এজন সুপৰিচিত আইৰিছ ছ’ল গায়কে অনুষ্ঠান পৰিৱেশন কৰিবলগীয়া চেৰিটি কনচাৰ্টৰ টিকট কিনিছিলো, প্ৰত্যাশাৰে ভৰি আছিল... কেৱল আমি দিনটোত ভুল কৰিলোঁ আৰু কোনো ধন ঘূৰাই দিয়া সম্ভৱ নহয় বুলি জানিবলৈ। লগতে, যোৱা নিশা যেতিয়া আমি শেষবাৰৰ বাবে চহৰত সোমাব বিচাৰিছিলো আমাৰ শেষ নিশাৰ আউট উপভোগ কৰিবলৈ, আমাৰ বাছখনৰ আন এটা সমস্যা হৈছিল (অন্যথা কেনেকৈ হ’ব পাৰে??) যিটো এইটোৱেই আছিল যে বাছখন কেৱল নাছিল দেৰিকৈ, একেবাৰেই নাহিল। যিহেতু বেছিভাগ পাবৰ বন্ধৰ সময় তুলনামূলকভাৱে সোনকালে ১২ বজাত আৰু ক্লাববোৰ ২ বজাৰ পিছত খোলা নাথাকে, গতিকে আমাৰ বাবে টেক্সি ভাড়া দিয়াৰ মূল্য আৰু নাছিল.. ইয়াৰ বাহিৰেও যে আপাত দৃষ্টিত কমেও ৩০ জন টেক্সি চালকৰ কোনো এজনেই নাছিল যিয়ে... আমাক পাৰ হৈ গ’ল আমাক লিফ্ট দিবলৈ ইচ্ছুক আছিল। শেষত আমি অৰ্ডাৰ কৰা খাদ্য (কাষৰ একমাত্ৰ পাবটোত কেৱল ৰাতিপুৱা ৯ বজালৈকে খাদ্য পৰিবেশন কৰা হৈছিল) আৰু ছুটীৰ শেষ হিচাপে চিনেমা এখন লৈ সন্ধিয়াটো উপভোগ কৰিবলৈ সক্ষম হ’লোঁ৷

দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে আজি পুৱা আমি সকলোৱে গলৱেৰ বাছ ষ্টেচনত ইজনে সিজনৰ পৰা পৃথক হ’বলগীয়া হ’ল - সিঞ্জা বিমানবন্দৰলৈ উভতি গ’ল আৰু কটবাছলৈ গ’ল, জুলি আৰু মই আমাৰ আতিথ্য পৰিয়ালবোৰৰ ওচৰলৈ গ’লোঁ৷

গতিকে পৰিয়াল আৰু বন্ধু-বান্ধৱীৰ সৈতে সঁচাকৈয়ে ভাল দিন পাৰ কৰিলোঁ আৰু বহুদিন সকলোকে দেখা নাপালেও মই জানো যে ঘৰত একো সলনি হোৱা নাই আৰু সেয়া ভাল কথা।

শুভেচ্ছা, হান্না 😊

এছলী পাৰ্ক হাউচত বিয়াৰ অতিথিসকলৰ বাবে ব্ৰেকফাষ্ট প্ৰস্তুত কৰা

ভিনটেজ ষ্ট'ৰ ❤

ডাঙৰ কিতাপৰ দোকানখন ❤

Salthill - আমাৰ বাসস্থানৰ ওচৰত (আনকি কোনোবাই সাঁতুৰিছিল...)