Aktif yanardağda marshmallow kızartmak :O (Dünya turunun 190. günü)

03/12/2020

Dün gece gerçekten midem bulandı ve sanırım bir şeye tahammül edemedim. Harika ^^

Ancak konaklama yerimiz şehir dışında olduğu için sabah 5.00'te kalktık ve sabah 6.00'da şehirden alınmak için hazırlandık.

Acente, karşılama noktamız olarak Casa Santo Domingo'yu seçti: 5 yıldızlı bir otel! :D :D Sanırım Jonas ve ben oraya (artık) uymuyoruz, ama belki de bu sadece bir önyargıdır^^

Oraya vardığımızda güvenlik görevlisi ahşap kapıdaki küçük bir pencereyi açtı ve nazikçe içeride beklemek isteyip istemediğimizi sordu. Muhtemelen otel misafiri olduğumuzu sanıyordu ama biz olmadığımız için teklifi reddettik ve dışarıda bekledik, orada bu sabah hava o kadar tazeydi ki Jonas uzun bir pantolon ve ceket giymişti :O :D

Midem sorun yaratmaya devam etti ve bir an ciddi olarak gelip gelmemem gerektiğini düşündüm ve turu başka bir gün yapıp yapamayacağımızı sorduk...

Ama sonra otobüs geldi ve ikimiz de bindik ;-)

İki dakika sonra minibüs, isterseniz hamur işleri ve kahve alabileceğiniz bir kafede durdu^^ Orada iki minibüs daha bekledik, bunların içindekilerin hepsi daha sonra otobüsümüze doluştu - araba paylaşımı :)

Nihayet sabah 6:50 civarında başladı ve tabii ki kaldığımız yerin hemen önünden geçtik -.- Bu da pekâlâ sokakta bekleyebileceğimiz ve alınabileceğimiz anlamına geliyor - ve bu da 1,5 saat daha fazla uykuyla :p

Ama iyi. Böylece muhtemelen daha kolay oldu ve yolculuk başladı.

Normalde yol yaklaşık 1,5 saat sürer, ancak ilk kısmı Guatemala Şehri yönünde sürdüğümüz için, en yoğun saatte geri döndük ve Guatemala Şehri'nden uzaklaştığımız dönüşten sonra bile çok fazla trafik vardı ve birkaç tane daha vardı. trafik sıkışıklığı.

Buradaki insanların şehre gitmek isteyip istemedikleri konusunda başka seçeneği yok ama bu çok sinir bozucu. Neyse ki Almanya'da büyük bir şehirde yaşamıyoruz :p Küçük kasabamda evden işe YÜRÜYEREK gidebilmek o kadar lüks ki! :Ö

Yanardağın tabanına geldiğimizde bir yoldan yukarı çıktık. Genel olarak yüksekliği 2.600 metre ama biz 1.000 metrenin üzerinde başladık ve en yüksek noktamıza kadar neredeyse 400 metreye tırmandık.

Ne yazık ki güzergah üzerinde bir inşaat alanı var, bu yüzden orada yarım saat kadar beklemek zorunda kaldık, ancak otobüste rahattık ve kendimize biraz yemek ısmarladık.

Oh evet. "Ekmek" aslında ekmek değil üzümlü kek :D :D :D

Otoparka vardığımızda bizi tırmanışa başlayacağımız San Francisco köyünde yaşayan tur rehberimiz Walter karşıladı. Walter İngilizce ve İspanyolca bildiğinden, dil engeli olmadan bile onun bilgilerini takip edebildik^^

Antigua yakınlarındaki dört "ana" yanardağ, her gün duman çıkaran ve 2018'de patlayan ve yüzlerce kişinin ölümüne neden olan El Fuego'dur :(

Yanında 2 günlük bir tur olarak da tırmanabileceğiniz Acatenango var (Jonas ve ben bunu yapmak isteyip istemediğimize henüz tam olarak karar vermedik :p Tabii ki bu konuda gerçekten heyecanlı ama neredeyse 4.000'e gidiyor) metre, bu konuda hiçbir deneyimim yok ve bu yüzden emin değilim^^).

Üçüncüsü ise neredeyse tepesine kadar yeşil ve ormanlık olan ve bu nedenle benim için “en güzeli” olan Agua Volkanı^^

Antigua bu üç yanardağ arasındaki vadide yer almaktadır.

Pacaya, başka bir dağın arkasında olduğundan ve bu nedenle Antigua'dan görülemediğinden, bu 1,5 saatte ulaşmanız gereken başka bir yanardağdır.

Bu arada Guatemala'da 34 yanardağ var :)

Zaten oraya vardığımızda birkaç metre kat etmiş olsak da, minibüsten iner inmez yürüyüş direkleri satışa sunuldu ve at şeklinde bir “taksi” de (ücretli) bir seçenek oldu.

Bu araçların mevcut olması sizi neredeyse biraz tedirgin edebilir :D Blog yazılarında bazılarının 1,5 saatlik tırmanışı oldukça iyi, bazılarının ise süper yorucu bulduğunu okudum.

Cesurca sopa ve ata karşı karar verdim ve böylece 19 kişilik grubumuz birlikte ağır adımlarla yola koyuldu. Hint kökenli bir ailenin iki küçük çocuğu vardı ve onlar da hızla "taksiye" bindiler.

Asyalı bir kadın bile çok dik olan bu patikaya uzun süre dayanamayıp atına binmiş.

Ayrıca, başka birinin "yardıma" ihtiyacı olursa diye, köylülerin rehberliğinde iki at daha bize uzun bir süre eşlik etti ;-)

Dediğim gibi patika dikti ama aslında başlangıçta taş zeminli oldukça güzeldi, sonra toprak/kül/kum olarak değişti ve sağında ve solunda çok sayıda ağaç vardı. Sonuç olarak yol da gölgede kaldı ki bence bu her zaman harika :p :D

Aile dışında sanırım (neredeyse) herkes bizim yaşımızda veya daha gençti ve dolayısıyla herkes bu tempoya ayak uydurdu. Jonas ve benim zaten iyi bir tempoya sahip olduğumuzu düşünüyordum (sonuçta Himalayalar'da her zaman birinciydik^^) ama bugün geriden geldik çünkü Jonas her zaman benimle kaldı <3

Bunun sebebini karın rahatsızlıklarıma bağlayabilirdim ama bir şekilde gerçekten fazla hava almıyordum (her ne kadar irtifa hastalığı veya başka bir şey için yeterince yüksek olmasa da) ve kumlu-toprak zemin her zaman adımlarınızın içine batmanızı sağlıyordu ve biraz daha yorucuydu.

Son bahanem (bunda iyiyim ha?^^) her zaman yokuş yukarı olması ve "iyileşmek" için düz bir yol olmamasıydı :p :D

Birkaç dakika sonra ilk molayı verdik, bu sırada Walter bize her zaman yanardağlar hakkında bir şeyler anlattı ve güzel fotoğraflar çekme fırsatı bulduk :)

Diğer şeylerin yanı sıra, Walter'ın köyündeki volkanik patlamada şimdiye kadar kimsenin ölmediğini öğrendik. Uyarı biter bitmez tüm köylüler eşyalarını toplayıp salgından kaçarlar. En son köy sakinlerinin geri döndüklerinde ilgilenmelerine izin verilen köyün üzerine 40 cm'lik kül düştü...

Jonas böyle bir durumda bütün köyün nereye gittiğini sordu. Çevredeki köy veya kasabaların bir köyün tamamına yer sağlaması zor olabilir. Walter gülümsedi ve bunun aslında her zaman zor bir şey olduğunu açıkladı. Çoğu zaman rüzgarın hangi yöne estiğine bağlı olarak kamp kurup 5-10 km uzakta bir yer buluyorlardı.

Vay. Evimin, köyümün tekrar tekrar bir patlamayla vurulabileceğini ve sonra her şeyi yeniden temizleyip onarmak zorunda kalacağımı hayal etmeyi biraz çılgınca buluyorum. Öte yandan, birçokları için şehre kalıcı olarak taşınmak da aynı derecede kabalıktır, çünkü köydeki hayat oldukça farklıdır; nesillerdir bildikleri hayat...

Walter ikinci bakış açısında bu gerçekleri anlatırken arkamızda bir miktar kargaşa oldu ve bir Alman öğrencinin yere uzandığını, bir başka öğrencinin de bacaklarını kaldırmasına yardım ettiğini gördük. Oh hayır!

Zavallı şey çarşaf gibi bembeyazdı ve belli ki utanmıştı. Aslında çok atletik olduğunu ve sürekli Alpler'de bulunduğunu (aksanı Güney Almanya'ydı) ve neden çöktüğünü açıklayamadığını açıkladı...

Tabii ki ona bir at teklif edildi ama o biraz dinlenmek ve sonra koşmayı denemek istedi :)

O orada yatarken benim de biraz başım döndü ama aynı zamanda atı gerçek bir seçenek olarak göremeyecek kadar da gurur duydum :D

Kız tekrar ayağa kalktı ama artık önden kaçmadı, Jonas ve benimle birlikte arkada kaldı, biraz daha istikrarlı bir adam da üzerinde bir gömlek, takım elbise pantolonu ve kahverengi deri ayakkabılarla oraya doğru yürüyordu. Hmm Herkes nasıl isterse :p

Bu arada ata binmek üzereydim çünkü hava almak çok zordu :D

Sonunda yürüyerek telafi ettik - neyse ki dediğim gibi sadece 1,5 saat sürdü ve bir günlük yürüyüş değildi ;-)

Zirveye çıktığımızda Pacaya zirvesinin manzarasını gördük. Hala zaman zaman tükürüyor, bu yüzden elbette ZİRVEYE çıkmanıza izin verilmiyor ama güvenlik nedeniyle elimizden geldiğince yaklaştık :)

Bu tepeden ayrıca 360 derecelik güzel bir manzaraya sahip oldunuz, umarım fotoğraflar da bunu yansıtmıştır^^ Diğer yanardağları, aşağıdaki köyleri ve hatta Guatemala Şehri'ni bile görebilirsiniz! :Ö

Burada fotoğraf çekmemize izin verildikten sonra birkaç yıl önce yanardağın zirvesi olan kratere indik. Walter'a göre bu, tektonik plakaların kayması nedeniyle sürekli değişiyor. Volkan "hareket ediyor" ama tam olarak anlamadım. En azından anlatmaya yetmiyor :D :D

Kraterin aşağısında, soğumuş magma/lav üzerinde yürürsünüz; bunların taşları çeşitli renk ve kuvarslara sahipse hediyelik eşya dükkanlarında satılır ;-)

Ancak turun bir parçası olarak hala çok sıcak olan deliklerle ilgilendik ve turist katkısı olarak hepimiz bir sopa aldık ve delikte marshmallow kızartmamıza izin verildi <33

Bu ne kadar güzeldi? Aktif bir volkanın üzerinde bulunduğunu ve orada şekerlemeleri erittiğini kim iddia edebilir? :p :D

(Eh, burada oldukça fazla. Burası bölgede yapılacak en önemli yer ve orada çok fazla insan var. En az 50 genç Amerikalıdan oluşan bir grup taşındığı için şanslıydık, böylece deliği bir süreliğine ziyaret edebildik.) sadece kendi grubumuz için birkaç dakika^^)

Tatlıların ardından daha fazla fotoğraf çekme veya yanımızda getirebileceğimiz öğle yemeğini yeme fırsatı yakalamak için tekrar tepeye çıktık. Yolda, yanardağ boğazından bazı taşları fırlattı ve bunların havada nasıl uçtuğunu ve birkaç saniye boyunca parlayarak ve duman çıkararak yamacına nasıl indiğini görebiliyordunuz. Güvenlik mesafesi muhtemelen mantıklıydı :D

Tepede kısa bir mola verdikten sonra dönüş yoluna çıktık. Beklendiği gibi yer altı nedeniyle çok kaygandı ve birkaç kez kaydınız. Jonas da bir kere oturdu ama bunun dışında hepimiz zarar görmeden yere oturduk ;-)

Antigua'ya dönüş yolculuğu yine oldukça uzun sürdü çünkü önümüzde tepelere tırmanmakta zorlanan bazı kamyonlar vardı. Zavallı sürücüler! :(

Saat 13.30 civarında konaklama yerine geri dönmüştük, gerçi dışarı çıkmak biraz komikti^^

Yaşadığımız yerde sadece yerel halk yaşıyor. Şehir merkezindeki gibi pansiyon ve otel yok. Otobüs şoförümüze bizi buradan çıkarabilir mi diye sorduğumda ilk başta inanmak istemedi. Birkaç kez "burası?" diye sordu ve ben her zaman "evet, burası güzel." Biraz kafası karışmıştı, sonunda durdu ve dönüş yolunun büyük bir kısmını kurtarmayı başardık <3

Biraz uyukladıktan, duş aldıktan ve kendimi hâlâ daha iyi hissetmediğim için sızlandıktan sonra verandada oturup biraz YouTube izledik.

Öğleden sonra geç saatlerde lezzetli, sağlıklı bir akşam yemeği için bowl restoranına geri döndük ve ne yazık ki bunun sadece yarısını başardım (ama kahvaltı kuru üzüm ekmeği olmayan şekilde mi yapılıyor?^^).

Yarın muhtemelen bir bakış açısı ve kaya tırmanışı olacak, ama belki biraz dinlenebiliriz.

Bugün volkanla kesinlikle harika olduğunu düşündüğümüz/bizim yeni bir deneyim yaşadık <3