Las Vegas'tan ayrılma

1 Ekim Pazartesi günü Vegas'a veda ettik. Rotamız bizi Lone Pine üzerinden "Ölüm Vadisi" üzerinden Yosemite Ulusal Parkı'nın doğu ucundaki Bishop'a götürdü.

Zorunlu 45 dakikalık gecikmeyle başladık. İkimiz de nedenini bilmiyoruz ama her zaman işe yarıyor. Sabah 8, sabah 8.45 oluyor, sekiz buçuk, ona çeyrek kala oluyor, bunun mutlaka durdurulması gerekiyor. Hele ki gün başladıktan kısa bir süre sonra "Golden M"den kahve almak isterseniz ve ayın toplu siparişi önünüze veriliyorsa gün uzamaz. Bu sadece ilkiydi ama kimsenin bunu aşabileceğini sanmıyorum...

"İyi bir ruh hali içinde" yamaçlara gittik. "Shoshone" üzerinden güneydoğuya doğru milli parka doğru ilerledik. Bu rotada "Jübile Geçidi" üzerinden aynı anda iki turistik mekandan geçeceksiniz. Geçiş başlı başına bir cazibedir. Gerçekten çok ilginç bir rota ve gerçekten tavsiye edilir.

Arabanın hararet göstergesi yükselmeye devam etti ve ilk durağımızda 41 dereceye ulaştı. Öğlen 12'den kısa bir süre önce bizi sıcak ve kuru havasının gücüyle "Badwater" karşıladı. Kuzey Amerika'nın en alçak noktasına gelmiştik. Kum çölü ve kurumuş tuz kabuğu deniz seviyesinin 85,5 m altındadır. Küçük bir su birikintisi eski göle ve birkaç yağmura tanıklık ediyor. Tuz içeriğinden dolayı su içilemez. Şans eseri arabada yaklaşık 10 litre su vardı ve bunu bol bol değerlendirdik. Bizi her zaman şaşırtan şey, yolda diğer gezginlerle nadiren karşılaşmamızdır. Ancak böyle bir çekim noktasına geldiğinizde kalabalık oluyor, dolayısıyla geniş park alanları daralıyor. Ziyaretçilerin birçoğu yürüyüş yapmak için bu çorak alanın orta noktasına doğru yola çıktı (en az 2 km olduğu tahmin ediliyor). 100 metre sonra bugünün pek de yürüyüş havası olmadığına karar verdik ve Aschaffenburg'lu bir çiftle birlikte otoparka yöneldik. Gerçekten çok hoş, eğlenceli arkadaşlardı ve o gün yollarımız daha sık kesişmeli. Yolculuk devam etti ve küçük bir yoldan saptık. "Badwater"dan kısa bir süre sonra ana yoldan uzaklaşarak dağlara doğru döndük ama yine de güzel asfalt döşedik. Şu ana kadar sadece "Sanatçının Sürüşü" hakkında bir şeyler okuduk ve onun hakkında özel bir şey hayal edemedik. Yaklaşık 15 km uzunluğundaki kayalıkların ve boğazların arasından geçen parkurda gördüklerimiz karşısında şaşkınlığımız daha da arttı. Tüm renk paletinin sunulduğu renk tasarımına sahip farklı kaya oluşumları. Şiddetle Tavsiye Edilir!

Bu muhteşem performansın ardından "Zabriskie Point"e doğru devam ettik. Burada erozyonla oluşmuş çok tuhaf bir kayalık manzara bizi bekliyordu. Borax, daha önce "Furnace Creek" çevresindeki bu bölgede çıkarılıyordu ve bu dağ silsilesi veya kaya oluşumu, adını genel müdürlerden biri olan Bay Zabriskie'den almıştır.

Bir kaç fotoğrafın ardından batıya doğru yola devam ettik. Kendinizi gerçekten Sahra'nın ortasında ya da kocaman bir kumsaldaymış gibi hissettiğiniz "Mesquite Kumulları"nda kısa bir mola verdik. Ovada, dağların arasında kaldırılan kumlar, hiçbir insan elinin desteğine ihtiyaç duymadan toplanarak devasa kum tepeleri oluşturur. Aschaffenburg'lular da gerçek delilik dedi. Vadiden ayrılmadan kısa bir süre önce, bize 30 dakikalık değerli zamanımıza daha mal olan bir inşaat alanı vardı. Ayrıca yüksek su tüketiminin bir sonucu olarak "Peder Crowley Overlook"ta da mola verildi. Ancak burada, ABD Hava Kuvvetleri'nin küçük bir hava gösterisiyle F-18 savaş uçaklarını dar geçitlerden mağlup ettiği görüldü. "Aschaffenburg" departmanıyla şimdilik 3. ve son kez burada buluştuk. Tekrar konuştuk ve saat 17.00 olmuştu. Aslında o zamana kadar neredeyse Bishop'ta olmayı istiyorduk.

Böylece, küçük "Lone Pine" kasabasının yakınındaki "Alabama Tepeleri"ne doğru dolambaçlı bir yol yapmak yönündeki gizli isteğimi bir kenara bırakabildim. Geçmişte Whitney Dağı'nın eteğindeki "Yalnız Çam" ve çevresinde çok sayıda western filmi çekildi. Örneğin "Django"nun bazı sahneleri "Alabama Tepeleri"nde geçiyor. Yani bu ziyaretin bir dahaki sefere kadar beklemesi gerekecek.

Her zaman Sierra Nevada'nın doğu kanadındaki dağ yamacının gölgesinde kalan Bishop'a doğru hızla sürdük. Gün batımının ışığı kaya yüzeylerine vuruyordu ve yola odaklanmak zorlaşıyordu. Doğanın ışıktan ve taştan yaratabileceği gerçekten harika. Bishop'taki Townhouse Motel'e vardığımızda hava çoktan kararmıştı. Bir gece için gerçekten güzel bir odada kalmamıza izin verildi. Kalbinizin arzu ettiği her şeyle donatılmış olarak burada bir hafta veya daha uzun süre kalabilirsiniz. Havuz elbette hâlâ yıkanıyordu ama su Sedona yakınlarındaki dağ deresinden daha soğuktu, dolayısıyla yüzme kilometreleri sınırlıydı. Bu sertleşmek için idealdi, sonuçta ertesi gün Yosemite Ulusal Parkı'na gittik.