3400 metre rakım

Güçlü akan dereye rağmen rahat bir uyku bulabildik. Bagaj kapısını yarın kapatsak iyi olur. Tesis bünyesindeki kruvasanlar ve leziz hamur işleri sayesinde bisiklete binmek için mükemmel ferahlığı bulduk. Planımız ilk günü biraz daha rahat geçirmekti. Bu yüzden kendimize 5 gondol ve tren içeren bir günlük asansör bileti ısmarladık.

İlk adımda Rinerhorn teleferiği bizi doğrudan kamp alanına rahatça 700 metre yukarıya çıkardı. Çakıllı bir yol rahat bir şekilde başlar ancak teknik açıdan çok zorlu kök sistemleriyle sona erer. Köklerin yanı sıra karşıdan gelen elektrikli ve biyo bisikletçiler de engel oluşturuyordu. Bize doğru gelen herkese şapka çıkartıyoruz, yokuş yukarı çıkmak çok yorucu olmuş olmalı. Yüzümde bir sırıtışla tepeden ve vadiden aşağı indik. Yalnızca Stefanie başlangıçta zorluklar yaşadı. Gis'teki son düşüşü onu biraz sarsmıştı. Harika parkurun ardından çok yumuşak bir asfalt yoldan Davos'a geri dönmeyi başardık. Asansöre binmeden kısa bir süre önce yine süper tek bir parkurla karşılaştık. Orada genç kızıyla birlikte bir anne bize doğru geldi, durdu, kızı sağdan inmek istedi ama ne yazık ki ayağının altında sadece hava vardı ve şşş, hemen bisiklet dahil oldu. Şans eseri dik yamaçta görüş alanının yaklaşık 1 metre altında yumuşak bir bitki yatağı tarafından yakalandı. Önemli bir şey olmadı. Sadece bir an için şok derindi. Mini atladı, küçüğün ayağa kalkmasına yardım etti, kaydı, bisikleti omuzladı ve yola geri götürdü. Çok çok basit pasajlarda bile bir şeyler olabileceğine dair kısa bir farkındalık yarattıktan sonra devam ettik.

Bir sonraki gondol (Jakobshornbahn) bizi bu sefer 1000 metreden fazla yüksekliğe, Stefanie'nin yeniden en iyi formunu bulduğu teknik antrenman parkuruna götürdü. Mini zorlukla yetişebildi. Oldukça yapay olan yatırımcı eğrileri boyunca sörf yaparak vadiye doğru bir sonraki teleferiğe (Parsennbahn) doğru ilerledik.

Yine Yahudi Ortodoks, Davos'la dolup taşan ve ağır kokulu 100 bisikletliyle birlikte 1000 metreden fazla yukarıya çıktık. Zirveye vardığımızda herkes hızla kayboldu ve dağ yamaçlarından kamp alanına doğru güzel bir yolculuk yapmaya karar verdik. Yolda diğer bisikletçileri görecek pek bir şey yoktu, onların ağır yokuş aşağı bisikletleri muhtemelen bizi kat ettiğimiz oldukça yokuş yukarı, yokuş aşağı ve hepsinden önemlisi teknik olarak enine rotaya davet etmiyordu. Güzel zirveleri geçtikten sonra, göle doğru kısa bir yoldan geçtikten sonra, fren yapmaktan parmaklarımız ağrımaya başladığından vadiye doğru kıvrıldık. Kamp alanına geldiğimizde pilavlı patlıcanlı köri yapıp akşamın tadını çıkardık. Gondollarla 3000 metre irtifaya çıktıktan sonra bir sonraki turlarımızı yine bu olmadan planlamaya karar verdik. Üstesinden gelmek güzel ama bize pek doğru gelmiyorlar.