Cennetteki son günler

Jonas son ikisini yazdıktan sonra şimdi başka bir yazı yazmam gerekiyor.

Hikkaduwa'da da pek hoşlanmadığımız için son birkaç gündür uygun bir şey bulma umudumu neredeyse kaybetmiştim. Sonunda gecelik 10 € daha fazla ödemeye ve turistik bir yer seçmemeye karar verdik ve kesinlikle buna değdi. Küçük bir koyda, sahilde hoş bir genç adamın olduğu süper sevimli küçük bir "otel" bulduk. Ne mutlu ki o sırada orada başka misafir yoktu, bu yüzden tüm tatil yeri ve plaj bize aitti. Her gün inanılmaz lezzetli bir yerel kahvaltı ve her zaman iki inanılmaz sevimli kadın tarafından hazırlanan daha da lezzetli bir akşam yemeği yedik.

Bütün günü iki şezlongda güneşlenerek, yüzerek, hindistancevizi içerek veya mülkte yaşayan 6 köpekten birine sarılarak geçirdik. Her zaman son birkaç günümüzü harika, büyük, her şey dahil bir otelde geçireceğimizi hayal etmiştim ama bu her şeyin üstüne çıktı. Birisi huzur ve rahatlama arıyorsa, Sri Lanka'yı kendim için bu kadar olumlu bir şekilde deneyimlemediğim bu noktayı yalnızca sıcak bir şekilde tavsiye edebilirim. Bir yandan hem seviniyor, hem de üzülüyorduk, çünkü yolculuğumuzun sonu yaklaşıyordu ve bunlar aslında "özgürlükteki" son günlerimizdi...

Bir akşam yemekte rahatça oturduğumuzda, sevimli ev sahibimizin yanımıza oturup kendisinden, ailesinden ve hayatından bahsettiği çok özel bir an vardı. Bütün bu zaman boyunca aklımda yanan bir konu vardı ve bu konuyu onunla gerçekten konuşmalı mıyım diye gerçekten düşünmem gerekiyordu. Belki biri ya da diğeri, Aralık 2004'te Hint Okyanusu'nda dünyanın titrediği ve Sri Lanka da dahil olmak üzere birçok Asya ülkesinde binlerce can alan korkunç bir tsunamiyi tetiklediği korkunç tsunamiyi hala hatırlıyordur. Kendisine bu konuyu sorduğumda o da o sırada bu yerde olduğunu ve devasa kayanın üzerine çıkıp her şeyin nasıl yok edildiğini görmesi gerektiğini anlatmaya başladığında gözleri yaşlarla doldu ve gözle görülür şekilde zor durumda kaldı. Büyükannemin bütün gün televizyonun karşısında oturup resimlere baktığını hala çok iyi hatırlıyorum. O ana kadar Sri Lanka ülkesinin varlığından bile haberim yoktu. Bugüne kadar ülkeyi bu tsunamiyle ilişkilendirdim ve hatta sahilde yaşadığımız her seferde biraz midem bulandı.

Muhtemelen bu hikayeyi her zaman hatırlayacağım ve bu kadar aptalca bir tarih kitabının okulda ne kadar az şey anlatabileceğini ve başka ülkelere yapılacak bir gezinin ne kadar önemli ve öğretici olabileceğini bir kez daha fark ettim. Bunun için teşekkürler!!!!