Jutland

Para sa akin, ang araw ay pangunahing binubuo ng pagsasaayos sa 10 degrees na mas malamig at maulan na panahon. Ang mga ulap ng ulan na kulay tingga ay lumipad kasama ko sa kung ano ang naramdaman ko sa bilis ko. Kay sarap masulyapan ang bughaw na langit sa ganoong sitwasyon.

Sa pagtawid sa hangganan ay malinaw kung para saan ang maagang pagsisimula; ang E45 ay nabawasan sa isang lane doon at lumikha iyon ng backlog. Buti na lang mga 300m lang.

Sa daan sa Jutland huminto ako sa Tirpitz Museum. Mapalad na ang araw ay sumisikat doon sa lakas ng tanghali, kaya't natuyo muli ang lahat. Ang museo mismo ay siyempre nagkakahalaga din ng pagbisita. Ang mga kagiliw-giliw na katotohanan tungkol sa mga bunker, amber at ang mga naninirahan sa lugar ay matatagpuan sa mga nakakaaliw na eksibisyon. Ang malalaking bunker na itinayo doon sa kalagitnaan ng huling siglo ay napakatalino na isinama sa layout ng gusali ng museo.

Sa patuloy na paglalakbay, muling dumating ang hangin at ulan upang samahan ako. Ang mga bakod at mga puno sa gilid ng kalsada ay kumakaway nang husto nang dumaan ako. Ang makapangyarihang Winboen, na kaya ko lang balansehin sa isang hilig na posisyon, ang gumawa ng iba, kaya masaya ako nang marating ko ang Ringkøbing. Siguradong lalamig at basa ito agad.