1. Papunta sa Panama City

Sabado ng umaga sa bandang 4.00 a.m. aalis kami sakay ng kotse papuntang Amsterdam Airport. Iniwan namin ang kotse doon sa loob ng 3 linggo. Ang flight kasama ang KLM papuntang Panama City (11 oras) ay nakatakdang umalis ng 11:20 a.m. Dahil kay Corona, bukas-palad kaming nagpaplano sa paglipas ng panahon.

Sa kasamaang palad nagpadala sa amin ang provider ng paradahan ng kotse ng 2 magkasalungat na email tungkol sa lokasyon ng aming paradahan ng sasakyan. Una doon, pagkatapos doon at sa gabi bago umalis, pagkatapos ay ang iba pang paradahan muli. Nang makita namin ang huling mensahe, medyo hindi kami sigurado at gusto pa naming makipag-ugnayan sa operator ng paradahan ng sasakyan (noong Biyernes ng gabi). wala. Pagkatapos ng trabaho. Sinubukan ko muna (Sascha) ang numero ng operator. Pagtigil sa oras. anunsyo. Pagkatapos noon ay ilang beses kong sinubukang tawagan ang numerong ibinigay para buksan ang harang sa parking lot. Naisip ko na maaaring mayroong isang uri ng pagtanggap sa isang tao. Palagi akong nakakakuha ng Dutch na anunsyo na may pagpipilian. Pero kahit anong pinindot ko....wala. Walang nakuha. Kaya lakas ng loob na mag-iwan ng puwang at tumungo sa parking lot na huling binanggit. Nakarating ng ligtas sa Amsterdam. Nag-dial ng numero para sa "reception" para buksan ang barrier sa harap ng barrier at nalaman na ang pag-dial sa numero ay tila palaging nagbubukas ng barrier. Kaya sa aking pagtatangka upang maabot ang isang tao, dapat akong naging isang nakakatawa, ilang tanga, ginagawa iyon sa lahat ng oras sa pag-arte. ;) haha.... pictures sa ulo ko.

Pagkatapos ay sumakay ng shuttle papuntang airport.

Syempre maaga kami sa airport. Palaging ganyan ang airport na walang time zone. Kaya maaari ka ring uminom ng serbesa sa alas-otso ng umaga upang mai-tulay ang oras. ay tatlo.

Ilang sandali bago sumakay, natanggap namin ang impormasyon na may teknikal na depekto ang aming eroplano. So different gate, different plane, but it was worked and it was only 1.5 hours late.

Ang paglipad ay sobrang swabe, ngunit (ngunit 10.5 oras lamang) ay lubhang nakakapagod. (Bakit ka ulit gumawa ng ganyan?) Sa immigration, biglang hindi tama ang QR code namin para sa pagbabakuna (2 vaccination lang ang pwede mong ipasok online, pero kailangan mo pa rin ng booster para sa test-free entry). Kaya pinaalis muli, sinuri ng isang doktor sa isang desk ang aming vaccination card at binigyan ng green light para makapasok. Naka-belt din agad ang mga bagahe. Taxi papunta sa lumang bayan, lumipat sa isang kuwarto sa hotel na may rooftop bar, naligo nang mabilis, papunta sa rooftop bar, uminom ng beer at napagtanto na wala ka nang magagawa pa at napagod ka lang. Sa kabila ng malakas na salo-salo sa bubong sa 6th floor, nakatulog kami sa aming kwarto sa 4th floor dahil sa aming kalagayan. Sa ilalim ng normal na mga pangyayari, malamang na hindi ito posible.

Inaasahan namin ang magandang simula sa susunod na araw at alam naming hindi na kami magbu-book ng mga hotel na may mga rooftop bar. Akala talaga namin ay magpapalamig ang mga tao doon at mag-iinuman. Na baka may magaganap na mega disco... the thought never came to us.