ਵੈਨਕੂਵਰ ਟਾਪੂ ਭਾਗ 1

ਹਾਰਸਸ਼ੂ ਬੇ ਵਿੱਚ ਬੇੜੀ ਉੱਤੇ ਲੋਡ ਕਰਨਾ ਇੱਕ ਸਨੈਪ ਹੈ। ਕਾਰਾਂ, ਟਰੱਕਾਂ ਅਤੇ ਵਰਨੀ ਦਾ ਇੱਕੋ ਸਮੇਂ ਦੋ ਪੱਧਰਾਂ 'ਤੇ ਫੈਰੀ ਦੇ ਢਿੱਡ ਵਿੱਚ ਡ੍ਰਾਈਵ। ਇਹ ਸਿਰਫ ਅੱਗੇ ਵਧਦਾ ਹੈ, ਗਾਈਡਾਂ ਕੋਲ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਆਸ ਪਾਸ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋਣ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ. ਅਨਲੋਡਿੰਗ ਵੀ ਤੇਜ਼ ਹੈ. ਹਾਲਾਂਕਿ, ਕਾਰਾਂ ਦਾ ਇਹ ਸਮੂਹ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਨਨੈਮੋ ਵਿੱਚ ਆਵਾਜਾਈ ਨੂੰ ਲਗਭਗ ਅਧਰੰਗ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ.

ਭਾਰੀ ਟ੍ਰੈਫਿਕ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਖੱਬੇ ਲੇਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੇ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਡੇ ਲਈ ਇਹ ਫੈਸਲਾ ਕਰਨਾ ਆਸਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਦੱਖਣ ਜਾਂ ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਗੱਡੀ ਚਲਾਉਣੀ ਹੈ। ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਅਸੀਂ ਟਾਪੂ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਪੋਰਟ ਅਲਬਰਨੀ ਵੱਲ ਮੁੜਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ Ucluelet ਅਤੇ Tofino ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹਾਂ। ਵਿਜ਼ਟਰ ਸੈਂਟਰ ਵਿਖੇ ਔਰਤ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਸੀਂ ਕੈਂਪਿੰਗ ਐਰੋਵੇਲ (ਚਿਕਨ ਇਨ ਦੇ ਨਾਲ!) ਲਈ ਗੱਡੀ ਚਲਾਵਾਂਗੇ। ਰਾਤ ਦੇ ਖਾਣੇ ਲਈ, ਕਲੈਮ ਬਾਲਟੀ ਵਿਖੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਭੋਜਨ ਦੇ ਖਾਣੇ ਲਈ ਪਿੰਡ ਵਾਪਸ ਜਾਓ। ਅਸਲੀ ਅਮਰੀਕੀ. ਫਿਰ ਬੁੱਧਵਾਰ ਦੀ ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਅਸੀਂ Ucluelet ਲਈ ਜੈੱਟ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਨੈੱਟ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਕੌਫੀ ਲੱਭਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਵਰਨੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੀ ਮਿਆਦ ਲਈ ਸਾਡੀ ਬੁਕਿੰਗ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਦੁਪਹਿਰ ਤੱਕ ਮੌਸਮ ਬਿਹਤਰ ਅਤੇ ਬਿਹਤਰ ਹੁੰਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਵਿਕਾਨਿਨਿਸ਼ ਬੇ (ਲੌਂਗ ਬੀਚ) 'ਤੇ ਬੀਚ ਦੇ ਨਾਲ ਸੈਰ ਕਰਨਾ ਬਸ ਗੱਲ ਹੈ। ਸਰਫਰਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਅਸੀਂ ਵਿਸ਼ਾਲ ਰੇਤਲੇ ਬੀਚ 'ਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ.

ਵੀਰਵਾਰ ਲਈ ਅਸੀਂ "ਲੋਨ ਕੋਨ-ਹਾਈਕ" ਦੀ ਚੋਣ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਜੜ੍ਹਾਂ ਅਤੇ ਪੱਥਰਾਂ ਦੇ ਉੱਪਰ ਲਗਭਗ ਸਿੱਧਾ ਪਹਾੜ ਉੱਤੇ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸ਼ੈੱਡ ਵਿੱਚ ਬਰਿਸਟਾ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਅਜਿਹਾ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਇਹ ਲੱਤਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਸਲ ਦਰਦ ਹੈ ਪਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਛੋਟੇ ਟਾਪੂਆਂ ਦਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਹੈ। ਅਸੀਂ 09:00 ਲਈ ਵਾਟਰ ਟੈਕਸੀ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਮੌਸਮ ਦੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਸੂਰਜ ਦੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਕਰਦੀ ਹੈ।

ਸਵੇਰ ਵੇਲੇ ਅਸਮਾਨ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਨੀਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, "ਸੰਪੂਰਨ ਦਿਨ"।

ਟ੍ਰੇਲ ਚਿੱਕੜ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਸਭ ਤੋਂ ਭੈੜੀਆਂ ਥਾਵਾਂ 'ਤੇ ਸਥਾਨਕ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਚਿੱਕੜ ਵਿਚ ਮੋਟੀਆਂ ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਛੋਟੇ ਤਣੇ ਰੱਖੇ ਹਨ ਜਿਸ 'ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਬੈਲੇਰੀਨਾ ਵਾਂਗ ਚਿੱਕੜ 'ਤੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਅਤੇ ਲਗਭਗ ਭਾਰ ਰਹਿਤ ਨੱਚ ਸਕਦੇ ਹੋ (ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਉੱਥੇ ਪਿਕਚੂਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹੋ? ਮੈਕਸ ਅਤੇ ਵੱਡਾ ਬੈਕਪੈਕ ਅਤੇ ਪ੍ਰੈਂਸ?). ਫਿਰ ਇਹ ਬੰਦ ਹੈ, ਲਗਭਗ 3.5km ਲਈ ਇਹ ਪਹਾੜ ਤੋਂ 750 ਮੀਟਰ ਵੱਧ ਜਾਂ ਘੱਟ ਹੈ। ਇਸ ਤੱਥ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕਿ ਇਹ ਬੇਸ਼ੱਕ ਚੰਗੀ ਸਿਖਲਾਈ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਢੰਗ ਨਾਲ ਰਾਹ ਭੁੱਲ ਸਕਦੇ ਹੋ. ਬਰਸਾਤੀ ਜੰਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਨਮੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੋਣ ਕਾਰਨ, ਇਹ ਕਾਫ਼ੀ ਤਿਲਕਣ ਵਾਲਾ ਹੈ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਇਕਾਗਰਤਾ ਅਤੇ ਕਾਫ਼ੀ ਤਾਕਤ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਦੇਖਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਟ੍ਰੇਲ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਸਿਖਰ ਤੱਕ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘਾ ਹੈ. ਪਰ ਇਹ ਸਭ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਬਾਰੇ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਅਸੀਂ ਇਸ 750-ਮੀਟਰ ਰੁਕਾਵਟ ਦੇ ਕੋਰਸ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਡਰ ਦੇ ਚੜ੍ਹਦੇ ਹਾਂ। ਪਸੀਨਾ ਵਹਾਉਂਦੇ ਹੋਏ, ਅਸੀਂ ਟਰਾਂਸਵਰਸ ਰੁੱਖ ਦੇ ਤਣੇ ਨੂੰ ਉੱਪਰ ਅਤੇ ਹੇਠਾਂ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ. ਅਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਪਸੀਨਾ ਵਹਾ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਰੇਨਫੋਰੈਸਟ ਵਿੱਚ ਇਸ ਰੇਸਟ੍ਰੈਕ 'ਤੇ ਚੜ੍ਹਦੇ ਸਮੇਂ ਤਰਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਸਿਖਰ 'ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਨਾ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਚੱਟਾਨ ਦੇ ਚਿਹਰੇ 'ਤੇ ਨਜ਼ਰ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਬੱਦਲ ਵਿੱਚ ਹੈ. ਇੱਕ-ਦੋ ਤਸਵੀਰਾਂ ਹੀ ਠੀਕ ਹਨ, ਫਿਰ ਅੱਗ ਦਾ ਅੰਤ ਹੈ। ਠੰਡੇ ਬੱਦਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਸੈਂਡਵਿਚ ਬ੍ਰੇਕ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਅਸੀਂ ਬੀਚ ਤੇ ਵਾਪਸ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ. ਲੜਾਈ ਦਾ ਟ੍ਰੈਕ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਹੀ ਹੈ, ਕੁਝ ਵੀ ਜਾਣੂ ਨਾ ਹੋਣ ਲਈ ਉੱਪਰ ਅਤੇ ਹੇਠਾਂ ਖਿਸਕਣਾ.

ਕਿਸ਼ਤੀ 'ਤੇ ਵਾਪਸੀ ਦੇ ਸਫ਼ਰ 'ਤੇ, "ਲੋਨ ਕੋਨ" ਦੀ ਚੋਟੀ ਮੁੜ ਸੂਰਜ ਵਿੱਚ ਹੈ, ਖੱਬੇ ਬੱਗ! ਮੁਆਵਜ਼ਾ ਦੇਣ ਲਈ, ਅਸੀਂ ਸ਼ੈੱਡ ਵੱਲ ਡ੍ਰਾਈਵ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਇੱਕ ਕਰਾਫਟ ਬੀਅਰ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਟੋਫੂ ਦਾ ਅਨੰਦ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ ਇਸ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਠੀਕ ਹੈ, ਸੋਇਆ ਗਗਸ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ) ਅਤੇ ਇੱਕ ਬਰਗਰ। ਦੁਨੀਆ ਨਾਲ ਮੇਲ-ਮਿਲਾਪ, ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਲੋਨ ਕੋਨ ਦੇ ਇਸ ਸੀਟੀ ਦੇ ਸਿਰ ਦੇ ਨਾਲ, ਪੂਰੇ ਪੇਟ ਦੇ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਸ਼ਾਵਰ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਸੂਰਜ ਡੁੱਬਣ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਪੋਰਟਬੇਲਾ ਕੈਂਪਗ੍ਰਾਉਂਡ ਦੇ ਬੀਚ ਵੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ।

ਇਸ ਸੁੰਦਰ, ਔਖੇ ਦਿਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਅਸੀਂ ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ। ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ ਅਸੀਂ ਮੀਂਹ ਦੇ ਮੀਂਹ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਦੇ ਹੋਏ Ucluelet ਨੂੰ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ, ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ Zoë's ਵਿਖੇ ਕੌਫੀ ਪੀਂਦੇ ਹਾਂ (ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਵਿਕਰੀ ਉੱਥੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ;-)), ਫਿਰ ਪੋਰਟ ਅਲਬਰਨੀ, ਅਤੇ ਪਾਰਕਸਵਿਲੇ ਤੋਂ ਪੋਰਟ ਮੈਕਨੀਲ ਤੱਕ ਇੱਕ ਲੰਬੀ ਡਰਾਈਵ। ਪੈਸੀਫਿਕ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਦੇ ਨਾਲ ਰਾਤ ਭਰ ਦਾ ਠਹਿਰਨ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਸੀ, ਯੋਜਨਾਬੱਧ ਥੋੜਾ ਵਾਧਾ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ, ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਟ੍ਰੇਲਹੈੱਡ ਨਹੀਂ ਲੱਭ ਸਕੇ। ਪੋਰਟ ਹਾਰਡੀ ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਇਸ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਕਸਬੇ ਦੇ ਆਂਢ-ਗੁਆਂਢ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੈਰ ਦੇ ਨਾਲ ਢਿੱਲੇ ਹੋਵਾਂਗੇ।

ਕੇਪ ਸਕਾਟ 'ਤੇ ਸੈਨ ਜੋਸੇਫ ਇੱਕ ਅਨੰਦਦਾਇਕ ਸੈਰ-ਸਪਾਟਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਰੇਤਲਾ ਬੀਚ, ਪੈਸੀਫਿਕ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਹੋਰੀਜ਼ਨ ਤੱਕ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਨਾਲ ਹਵਾਈਅਨ ਮਾਹੌਲ। ਸਭ ਤੋਂ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਭੂਮੀ ਜਪਾਨ ਹੋਵੇਗੀ। ਹੋਵੇਗੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਯਾਤਰਾ ਵੀ ਮੀਂਹ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਦਿਨ "ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਵਾਰ" ਮੀਂਹ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾ ਅਤੇ ਕਦੇ-ਕਦੇ ਕਾਫ਼ੀ ਭਾਰੀ। ਟਾਪੂ 'ਤੇ ਸਾਡਾ ਸਮਾਂ ਸੀਮਤ ਹੈ ਅਤੇ, ਆਮ ਦੇ ਉਲਟ, ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਸੀਏਟਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਮਿਤੀ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਕਲਪ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦਾ, ਇਸ ਲਈ ਅਸੀਂ ਦੱਖਣ ਵੱਲ ਕੈਂਪਬੈਲ ਨਦੀ ਵੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ। ਕਿਉਂਕਿ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਮੀਂਹ ਦੀ ਵੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਕੈਂਪਬੈਲ ਰਿਵਰ ਤੋਂ ਈਗਲ ਆਈ ਐਡਵੈਂਚਰ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਵ੍ਹੇਲ ਦੇਖਣ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਬੁੱਕ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਸਾਨੂੰ ਕਈ ਓਰਕਾ, ਕਈ ਹੰਪਬੈਕ, ਗੰਜੇ ਈਗਲ ਅਤੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਸ਼ੇਰ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਬ੍ਰਾਊਨਜ਼ ਬੇ ਵਿੱਚ ਦੁਪਹਿਰ ਦੇ ਖਾਣੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਸੀਂ ਕੈਂਪਬੈਲ ਨਦੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਟਾਪੂਆਂ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਚੈਨਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਟਾਈਡਲ ਕਰੰਟ (ਮਾਲਸਟ੍ਰੋਮ) ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਚੱਕਰ ਕਦੇ-ਕਦੇ ਇੰਨੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸਾਡਾ ਗਾਈਡ ਲੰਘਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ. ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਦੇ ਅੰਤ ਵੱਲ, ਦੋ ਹੰਪਬੈਕ ਵ੍ਹੇਲ ਮੱਛੀਆਂ ਜੋ ਕਿ ਕੁਝ ਦੂਰੀ 'ਤੇ ਆਈਆਂ ਸਨ, ਅਚਾਨਕ ਸਾਡੇ ਵੱਲ ਤੈਰਦੀਆਂ ਹੋਈਆਂ। ਅਸੀਂ ਬਿਨਾਂ ਪ੍ਰੋਪਲਸ਼ਨ ਦੇ ਪਾਣੀ 'ਤੇ ਬੌਬ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਸਾਡੀ ਕਿਸ਼ਤੀ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਵ੍ਹੇਲ ਡੁਬਕੀ ਮਾਰਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਿਲੋਏਟ ਪਾਣੀ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਹੰਪਬੈਕ ਵ੍ਹੇਲ 12-16 ਮੀਟਰ ਲੰਬੀਆਂ ਅਤੇ 25-30 ਟਨ ਵਜ਼ਨ ਵਾਲੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਸਾਡੇ ਛੋਟੇ ਜਹਾਜ਼ ਦਾ ਇੱਕ ਮਲਟੀਪਲ. ਪਾਣੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਮੁੜਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਅਚਾਨਕ ਕਿਸ਼ਤੀ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਲੰਘਦੇ ਹਨ, ਇੱਕ ਜਾਦੂਈ ਪਲ। ਤਮਾਸ਼ੇ ਦੁਆਰਾ ਪਾਬੰਦੀ ਲਗਾਈ ਗਈ, ਨਾ ਤਾਂ ਗਾਈਡ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ 10 ਮਹਿਮਾਨ ਇੱਕ ਸ਼ਬਦ ਬੋਲਦੇ ਹਨ. ਇਹ ਇੰਨਾ ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ, ਇੰਨਾ ਤੇਜ਼ ਅਤੇ ਇੰਨਾ ਨੇੜੇ ਸੀ ਕਿ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫਿਕ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ ਲਗਭਗ ਅਸੰਭਵ ਸਨ. ਹੰਪਬੈਕ ਵ੍ਹੇਲ ਇੰਨੀਆਂ ਅਣਪਛਾਤੀਆਂ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਵ੍ਹੇਲ ਡੁਬਕੀ ਮਾਰ ਕੇ ਤੈਰ ਕੇ ਦੂਰ ਚਲੇ ਗਏ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਜਲਦੀ ਹੀ ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਮੈਕਸੀਕੋ ਵੀ ਜਾਣਗੇ।

ਓਹ, ਜਲਦੀ ਮਿਲਦੇ ਹਾਂ...