ਬਿਲਬਾਓ

ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਪੈਨਿਸ਼ਰ ਲੰਘ ਗਏ ਸਨ, ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਉਹੀ ਤਸਵੀਰ. ਕੁਝ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਦੂਸਰੇ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਪੈਨਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ), ਅਗਲਾ ਉਸਦੇ ਪੋਰਟੇਬਲ ਰੇਡੀਓ ਨਾਲ। ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਹੈ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਅੱਗੇ ਵਧ ਰਹੇ ਹਨ!

ਸਾਡੇ ਲਈ ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਉੱਠਣਾ ਅਤੇ ਛੱਡਣਾ ਸੀ, ਬਿਲਬਾਓ ਏਜੰਡੇ 'ਤੇ ਸੀ। ਬਿਲਬਾਓ ਵਿੱਚ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਪਾਰਕਿੰਗ ਥਾਂ ਹੈ, ਪਰ ਇਸਨੂੰ ਰਾਖਵਾਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਤੁਸੀਂ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ 48 ਘੰਟਿਆਂ ਲਈ ਠਹਿਰ ਸਕਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਕਿਉਂਕਿ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲੋਕ ਸਵੇਰੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ (ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ 24/48 ਘੰਟਿਆਂ ਬਾਅਦ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ), ਇਹ ਸਥਾਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਮੌਕਾ ਵੀ ਹੈ। ਮੋਟਰਵੇਅ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਪਹਿਲਾਂ, ਇੱਕ ਕੈਂਪਰ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਪਿੱਚ ਵੱਲ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਜੇ ਉਹ ਹੁਣ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਆਖਰੀ ਥਾਂ ਖੋਹ ਲਵੇ...

ਦਰਅਸਲ, ਬੈਰੀਅਰ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਪੰਜ ਵਾਹਨ ਖੜ੍ਹੇ ਸਨ। ਇਹ ਇੱਕ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਨਾਲ ਟੰਗਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਜਗ੍ਹਾ ਭਰ ਗਈ ਸੀ। ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ, ਵਾਹਨ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲੋ ਅਤੇ ਰਿਸੈਪਸ਼ਨ 'ਤੇ ਕਤਾਰ ਵੱਲ ਵਧੋ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਕਿਸਦੀ ਵਾਰੀ ਸੀ, ਕਿਹੜੀ ਲਾਈਨ ਵਿੱਚ ਕੀ ਹੋਇਆ, ਇੱਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਗੜਬੜ। ਦੋ ਔਰਤਾਂ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਇੱਕ ਬੈਰੀਅਰ ਦੇ ਬਾਹਰ, ਦੂਜੀ ਡੈਸਕ ਦੇ ਅੰਦਰ। ਬੈਰੀਅਰ 'ਤੇ ਮੌਜੂਦ ਔਰਤ ਅਚਾਨਕ ਕਾਗਜ਼ ਦੀਆਂ ਪਰਚੀਆਂ ਲੈ ਕੇ ਚਲੀ ਗਈ ਅਤੇ ਬੈਰੀਅਰ 'ਤੇ ਕੈਂਪਰ ਨੂੰ ਇਕ ਪਰਚੀ ਦਿੱਤੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਜਾਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਉਹ ਗੱਡੀ 'ਤੇ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਨੇ ਰਵਾਨਗੀ ਤੋਂ 100 ਮੀਟਰ ਪਹਿਲਾਂ ਸਾਨੂੰ ਓਵਰਟੇਕ ਕੀਤਾ, ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਦਾਖਲਾ ਟਿਕਟ ਨਹੀਂ ਬਚੀ ਸੀ... ਇਸ ਲਈ ਡੇਲਾ ਪਹਿਲਾਂ ਬੈਰੀਅਰ 'ਤੇ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ, ਮੈਂ ਅਜੇ ਵੀ ਰਿਸੈਪਸ਼ਨ 'ਤੇ ਲਾਈਨ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਆਖਰ ਮੇਰੀ ਵਾਰੀ ਸੀ, ਔਰਤ ਨੇ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਨੋਟ ਮੰਗਿਆ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਪਰ ਅਸੀਂ ਰੁਕਾਵਟ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹਾਂ ...

ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਇਸ ਨਾਲ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਪਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਜਗ੍ਹਾ ਭਰੀ ਹੋਈ ਸੀ, ਸਾਨੂੰ 1-2 ਘੰਟੇ ਸਬਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਲਾਈਨ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕੀਤਾ। ਹਰ ਇੱਕ ਕੈਂਪਰ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ ਗਿਆ, ਪਰ ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਲੋਕ ਵੀ ਆ ਗਏ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਜਗ੍ਹਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ ਉਹ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਖਾਲੀ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਅਤੇ ਸੁਝਾਵਾਂ ਦਾ ਆਦਾਨ-ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਫਰਾਂਸ ਦੀ ਇੱਕ ਚੰਗੀ ਔਰਤ ਨੇ ਪਾਰਕਿੰਗ ਸਪੇਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਪਾਰਕਿੰਗ ਵਿੱਚ ਰਾਤ ਬਿਤਾਈ ਸੀ, ਪਰ ਫਿਰ ਸਵੇਰੇ ਪੁਲਿਸ ਦੁਆਰਾ ਜਗਾਇਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਜਗ੍ਹਾ ਛੱਡਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਗਿਆ।

ਕਿਸੇ ਸਮੇਂ ਮੇਰਾ ਸਮਾਂ ਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਦੁਬਾਰਾ ਨੋਟ ਸਨ ਅਤੇ ਹਾਲਾਂਕਿ ਮੈਂ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ (ਬੈਰੀਅਰ 'ਤੇ ਔਰਤ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਕੀਤਾ) ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਲੰਘਣ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਹੂਰੇ !!!

ਲੁਈਸ ਨੂੰ ਸਾਫ਼-ਸੁਥਰਾ ਪਾਰਕ ਕੀਤਾ, ਫਿਰ ਭੁਗਤਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਰਿਸੈਪਸ਼ਨ 'ਤੇ ਵਾਪਸ। ਪਹਿਲਾਂ ਰਿਸੈਪਸ਼ਨਿਸਟ ਤੋਂ ਇੱਕ ਉੱਚਾ ਪੰਜ ਕਿ ਸਾਡੇ ਲਈ ਇੱਕ ਸੀਟ ਸੀ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਅਗਲੀ ਕਤਾਰ ਵਿੱਚ ਸੀ! ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਬਿਲਬਾਓ ਲਈ ਬੱਸ ਕੁਨੈਕਸ਼ਨਾਂ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਪਵੇਗੀ, ਅਸੀਂ ਸਾਈਕਲ ਰਾਹੀਂ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾਵਾਂਗੇ, ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸਵਾਲੀਆ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਦੇਖਿਆ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਈ-ਬਾਈਕ ਹਨ, ਹੈ ਨਾ? ਮੇਰੇ ਸਾਥੀ ਦਾ ਹਾਂ ਹਾਂ, ਮੇਰਾ ਨਾਂਹ ਹੈ। ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਬੱਸ ਕੁਨੈਕਸ਼ਨ ਬਾਰੇ ਸਮਝਾਉਣ ਲਈ ਜ਼ੋਰ ਪਾਇਆ।

ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ: ਦੋ ਔਰਤਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਸੰਗਠਨਾਤਮਕ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ, ਪਰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਨਿੱਘ ਅਤੇ ਬੁੱਧੀ ਨਾਲ ਇਸ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ. ਅਤੇ ਜਗ੍ਹਾ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਹੈ, ਬਿਲਬਾਓ ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਹੈ!

ਦੇਰ ਨਾਲ ਨਾਸ਼ਤਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਸੀਂ ਸਾਈਕਲ 'ਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵੱਲ ਚਲੇ ਗਏ। ਅਸੀਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪੁਰਾਣੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚੋਂ ਦੀ ਮਾਰਕੀਟ ਹਾਲ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਬੇਸ਼ੱਕ ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਫਿਰ ਤੋਂ ਸੁਆਦੀ ਪਿੰਕਸੋਸ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਸਾਡੇ ਲਈ ਦੂਜਾ ਨਾਸ਼ਤਾ. ਅਸੀਂ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਬਿਹਤਰ ਜਾਣਕਾਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਹੌਪ ਔਨ ਹੌਪ ਬੱਸ 'ਤੇ ਸਵਾਰੀ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਗੁਗਨਹਾਈਮ ਅਜਾਇਬ ਘਰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਬਹੁਤ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਹੈ, ਪਰ ਮਹਾਨ ਪੁਰਾਣਾ ਸ਼ਹਿਰ ਅਤੇ ਪੁਰਾਣੇ ਅਤੇ ਆਧੁਨਿਕ ਵਿਚਕਾਰ ਨਿਰੰਤਰ ਤਬਦੀਲੀ ਵੀ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਅਣਗਿਣਤ ਪ੍ਰਭਾਵ ਅਤੇ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਸ਼ਾਮ ਦੇ ਸਨੈਕ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਅਸੀਂ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਇੱਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਦੇ ਨਾਲ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਲਈ ਪਹਾੜ ਉੱਤੇ ਵਾਪਸ ਸਾਈਕਲ ਚਲਾਇਆ।

ਬਿਲਬਾਓ ਵਿੱਚ ਦੂਜੇ ਦਿਨ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਬੱਦਲਵਾਈ ਹੋਈ, ਅਸੀਂ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਸਾਈਕਲ ਚਲਾਉਣ ਲਈ ਮੀਂਹ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਰੇਕ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ। ਮਾਰਕਿਟ ਹਾਲ ਵਿੱਚ ਦੇਰ ਨਾਲ ਨਾਸ਼ਤਾ ਕਰੋ ਅਤੇ ਫਿਰ ਗੁਗਨਹੇਮ ਮਿਊਜ਼ੀਅਮ ਲਈ ਰਵਾਨਾ ਹੋਵੋ। ਸਾਡੇ ਲਈ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਲੰਮੀ ਕਤਾਰ ਸੀ, ਪਰ ਇਹ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਦੇ ਯੋਗ ਸੀ, ਅਜਾਇਬ ਘਰ ਦੀ ਬਹੁਤ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ.

ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਸਾਈਕਲਾਂ 'ਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚੋਂ ਦੀ ਲੰਘਦੇ ਰਹੇ। ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਦੇ ਨਾਲ ਭੋਜਨ ਲਈ, ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ!