ਨਿਨ੍ਹ ਬਿਨ੍ਹ

ਮੰਗਲਵਾਰ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਰੇਲਗੱਡੀ 'ਤੇ ਚੜ੍ਹਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਅਸੀਂ 12 1/2 ਘੰਟੇ ਬਾਅਦ ਨਿੰਹ ਬਿਨ ਪਹੁੰਚੇ। ਰੇਲਗੱਡੀ 'ਤੇ ਰਾਤ ਠੀਕ ਸੀ.

ਅਸੀਂ ਨਿੰਹ ਬਿਨਹ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹੋਮਸਟੇ ਬੁੱਕ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਉੱਥੇ ਸਾਡਾ ਨਿੱਘਾ ਸੁਆਗਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਹੋਮਸਟੇ ਦੀ ਮੰਮੀ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਈ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਤਾਜ਼ੇ ਅੰਬਾਂ ਦਾ ਜੂਸ ਲਿਆ। ਸਾਡੇ ਚੈੱਕ ਇਨ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਅਸੀਂ ਨਾਸ਼ਤਾ ਵੀ ਕਰ ਲਿਆ 😍। ਭਾਵੇਂ ਅਸੀਂ ਗਿਆਰਾਂ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਤੋਂ ਦੁਨੀਆਂ ਭਰ ਦੀ ਯਾਤਰਾ 'ਤੇ ਆਏ ਹਾਂ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨਿੱਘੇ ਦਿਲ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲੇ ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਜਦੋਂ ਸਾਨੂੰ ਇੰਨੀ ਨਿੱਘ ਅਤੇ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਦਿਖਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ!

ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਅਤੇ ਵੱਡਾ ਕਮਰਾ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਫਰਸ਼ ਤੋਂ ਛੱਤ ਤੱਕ ਦੀਆਂ ਖਿੜਕੀਆਂ ਅਤੇ ਇੱਕ ਬਾਲਕੋਨੀ ਸੀ। ਸਾਡਾ ਨਿੱਜੀ ਹਾਈਲਾਈਟ ਬਾਥਰੂਮ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਇੱਥੇ ਸ਼ਾਵਰ ਨੂੰ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੀ ਕੰਧ ਨਾਲ ਵੱਖ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਏਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਅਕਸਰ ਆਮ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਇੱਥੇ ਸ਼ਾਵਰ ਦਾ ਸਿਰ ਬਸ ਬਾਥਰੂਮ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਫਰਸ਼ 'ਤੇ ਇੱਕ ਨਾਲੀ ਹੈ. ਇਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਹਨ...😄. ਹੋਮਸਟੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪੂਲ ਵੀ ਸੀ, ਪਰ ਇਹ ਸੂਰਜ ਦੁਆਰਾ ਬਹੁਤ ਗਰਮ ਸੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਬਾਥਟਬ ਵਰਗਾ ਸੀ - 38 ਡਿਗਰੀ 'ਤੇ ਨਿਸ਼ਚਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੋਈ ਠੰਡਾ ਨਹੀਂ ਸੀ।

ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ ਅਸੀਂ ਚਾਰ ਦਿਨ ਨਿੰਹ ਬਿਨਹ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਟੂਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਸਾਡਾ ਪਲੈਨ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਦਾ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਹ 1 1/2 ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਕੀਤਾ - ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਸੀਂ ਬੋਰ ਹੋ ਗਏ 😂। ਸ਼ੁੱਕਰਵਾਰ (07/14) ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਯਾਤਰਾ 'ਤੇ ਜਾਣ ਲਈ ਦੋ ਸਕੂਟਰ ਉਧਾਰ ਲਏ। ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸਕੂਟਰ ਅਤੇ ਕ੍ਰਿਸ ਡ੍ਰਾਈਵ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਵਾਰ ਮੈਡਲਿਨ ਖੁਦ ਗੱਡੀ ਚਲਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਸਕੂਟਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਟੂਰ 20 ਮਿੰਟ ਤੱਕ ਵਧੀਆ ਚੱਲਿਆ। ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ, ਸਾਡੇ ਸਕੂਟਰਾਂ ਦੀਆਂ ਬ੍ਰੇਕ ਲਾਈਟਾਂ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀਆਂ ਸਨ। ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ, ਅਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਦੇਖਿਆ। ਮੈਡਲਿਨ ਨੇ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਨਾਲ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਕ੍ਰਿਸ ਨੂੰ ਬ੍ਰੇਕ ਕਰਨੀ ਪਈ। ਉਸ ਵਿਚ ਗੱਡੀ ਨਾ ਚੜ੍ਹਾਉਣ ਲਈ, ਉਹ ਉਸ ਤੋਂ ਬਚਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਬੱਜਰੀ ਵਾਲੀ ਸੜਕ 'ਤੇ ਡਿੱਗ ਪਈ। ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ: ਦੋਵਾਂ ਹੱਥਾਂ ਅਤੇ ਲੱਤਾਂ 'ਤੇ ਘਬਰਾਹਟ, ਸੱਜੀ ਲੱਤ 'ਤੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਡੂੰਘਾ ਜ਼ਖ਼ਮ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਜ਼ਖਮ, ਪਰ ਕੋਈ ਗੰਭੀਰ ਸੱਟਾਂ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਟੂਰ ਤੋਂ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਅਜੇ ਵੀ ਸਾਡੀ ਫਸਟ ਏਡ ਕਿੱਟ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਜ਼ਖ਼ਮਾਂ ਦਾ ਜਲਦੀ ਇਲਾਜ ਕਰ ਸਕੇ। ਅਸੀਂ ਸਕੂਟਰ ਵਾਪਸ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਅਤੇ ਕਿਰਾਏ ਦੀ ਇਕ ਹੋਰ ਕੰਪਨੀ ਵਿਚ ਚਲੇ ਗਏ। ਮੈਡਲਿਨ ਦੀ "ਐਡਵੈਂਚਰ ਦੀ ਪਿਆਸ" ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਦੁਬਾਰਾ ਇਕੱਠੇ ਸਕੂਟਰ ਦੀ ਸਵਾਰੀ ਕੀਤੀ 😅। ਅਸੀਂ ਬਾਈ ਦਿਨਹ ਕੰਪਲੈਕਸ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕੀਤਾ - ਏਸ਼ੀਆ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਮਕਬਰਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ।

ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਨੂੰ ਸਾਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਆਪਣੇ ਬੈਕਪੈਕ ਪੈਕ ਕਰਨੇ ਪਏ। ਉਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਅਸੀਂ ਕੁਝ ਚੀਜ਼ਾਂ ਖਰੀਦਣ ਲਈ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਸੁਪਰਮਾਰਕੀਟ ਵਿੱਚ ਗਏ ਜੋ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਖਤਮ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਇੱਥੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬ੍ਰਾਂਡ ਹਨ ਜੋ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਵੀ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਟੈਂਪੋ ਅਤੇ ਹਰੀਬੋ, ਮੈਡਲਿਨ ਲਈ ਸ਼ੈਂਪੂ ਖਰੀਦਣਾ ਅਜੇ ਵੀ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਚੁਣੌਤੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਬੋਤਲਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਵੀਅਤਨਾਮੀ ਵਿੱਚ ਲੇਬਲ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਖਰੀਦਦਾਰੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਸੀਂ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਇੱਕ ਚੰਗੇ ਦੋਸਤ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ। ਅਸੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਪਣੇ ਅਜ਼ੀਜ਼ਾਂ ਤੋਂ ਕਾਲਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਕੇ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ!

ਦੁਪਹਿਰ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਲੁੱਕਆਊਟ ਪੁਆਇੰਟ ਵੱਲ ਚਲੇ ਗਏ. ਇੱਥੇ ਅਸੀਂ 500 ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹਨੀਆਂ ਸਨ। 37 ਡਿਗਰੀ 🫠 'ਤੇ ਪਸੀਨੇ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਮਾਮਲਾ। ਚੜ੍ਹਨਾ ਇਸ ਦੀ ਕੀਮਤ ਸੀ. ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਨਾਲ ਨਿਵਾਜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ. ਨਿੰਹ ਬਿਨਹ ਨੂੰ ਸੁੱਕੀ ਹਾਲੌਂਗ ਬੇ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਾਲੌਂਗ ਬੇ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਵਾਂਗ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਚੱਟਾਨਾਂ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਘਿਰੀਆਂ ਨਹੀਂ ਹਨ।