ਇੱਕ ਮਨਮੋਹਕ ਸ਼ਹਿਰ, ਜਾਰਜਟਾਉਨ!

ਪਿਨਾਂਗ ਟਾਪੂ 'ਤੇ, ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਕ੍ਰਿਸਮਿਸ ਤੋਂ ਠੀਕ ਪਹਿਲਾਂ, ਅਸੀਂ ਘਰ ਜਾਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਅਸੀਂ ਇੱਥੇ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਆਏ ਹਾਂ, ਜਾਣਦੇ ਸੀ ਕਿ ਕੀ ਉਮੀਦ ਕਰਨੀ ਹੈ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਸਨ। ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਸ ਹੋਟਲ ਤੋਂ ਲੰਘਣਾ ਅਜੀਬ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਅਜਿਹੀ ਭਿਆਨਕ ਰਾਤ ਸੀ. ਇਸ ਵਾਰ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਵੱਖਰਾ ਬੁੱਕ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਰੈਸਟੋਰੈਂਟ ਨੂੰ ਵੀ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਜਿੱਥੇ ਬਹੁਤ ਸੁਆਦੀ ਹੂਮਸ ਅਤੇ ਫਾਲਫੇਲ ਸੀ ਅਤੇ ਬੇਸ਼ਕ ਅਸੀਂ ਵਿਰੋਧ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੇ =)

ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਘਰਾਂ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ 'ਤੇ ਕਲਾ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਅਤੇ ਤਸਵੀਰਾਂ ਹਨ. ਇੱਥੇ ਇੱਕ ਕਲਾਕਾਰ ਨੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਭਾਫ਼ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਆਰਾਮਦਾਇਕ ਮਾਹੌਲ ਬਣਾਇਆ ਹੈ. ਅਸੀਂ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੇ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸਹਿ ਗਰਮੀ ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਬਣ ਰਹੀ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਨੈਸ਼ਨਲ ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਗਏ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਗਰਮੀ ਵਿੱਚ ਹਾਈਕਿੰਗ ਕਰਨਾ ਸਵਾਲ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਸੀ। ਖੈਰ, ਅਸੀਂ ਅਜੇ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇੱਥੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਜਰਮਨੀ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ, ਜਿੱਥੇ ਉਹੀ ਗਰਮੀ ਹੈ. ਇੱਥੇ ਅਸੀਂ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਹਮੇਸ਼ਾ ਏਅਰ-ਕੰਡੀਸ਼ਨਡ ਕਮਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਭੱਜ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ...=)

ਇੱਕ ਦਿਨ ਅਸੀਂ ਬੱਸ ਲੈ ਕੇ ਬੋਟੈਨੀਕਲ ਗਾਰਡਨ ਚਲੇ ਗਏ। ਇੱਥੇ ਵੀ ਦੇਖਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਪਰ ਅਸੀਂ ਪੇਂਡੂ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਸੈਰ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣਿਆ ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਮਾਨੀਟਰ ਕਿਰਲੀ, ਇੱਕ ਮੋਟਾ ਟਾਡ ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਦੋਸਤ ਬਾਂਦਰਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ। ਅਸੀਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਛੋਟੇ ਬਦਮਾਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਦੇਖਿਆ।

ਪੇਨਾਂਗ ਤੋਂ ਅਸੀਂ ਫਿਰ ਫੈਰੀ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਮੁੱਖ ਭੂਮੀ ਵੱਲ ਲੈ ਗਏ ਅਤੇ ਰੇਲਗੱਡੀ ਰਾਹੀਂ ਇਪੋਹ ਲਈ ਜਾਰੀ ਰਹੇ। ਇੱਥੋਂ ਅਸੀਂ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਬੱਸ ਲੈ ਕੇ ਕੈਮਰਨ ਹਾਈਲੈਂਡਜ਼ ਵਿੱਚ ਚਾਹ ਦੇ ਬਾਗਾਂ ਲਈ ਚੱਲੀਏ। ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਹਾਈਲਾਈਟ ਮਿਲਿਆ, ਇੱਕ ਰੈਸਟੋਰੈਂਟ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮੀਨੂ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ ਪੰਜ ਪਕਵਾਨ ਹਨ, ਪਰ ਅਸੀਂ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਇੰਨਾ ਸੁਆਦੀ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਖਾਧਾ। ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਆਈਸਕ੍ਰੀਮ ਦੇ ਨਾਲ ਕੋਸੇ ਚਾਕਲੇਟ ਕੇਕ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਸਾਧਾਰਨ ਡਰਿੰਕਸ (ਮੇਰਾ ਸੁਆਦ ਸੁਸ਼ੀ^^) ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਖੁਸ਼ ਕੀਤਾ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਜਾਣਦੇ ਹਨ, ਜੋਨਾਸ ਅਤੇ ਮੈਂ ਰਾਤ ਅਤੇ ਦਿਨ ਵਾਂਗ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਹਾਂ, ਪਰ ਜੇਕਰ ਇੱਕ ਗੱਲ ਹੈ ਜਿਸ 'ਤੇ ਅਸੀਂ 99.9% ਸਹਿਮਤ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਇਹ ਚੰਗਾ ਭੋਜਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਆਰਾਮਦਾਇਕ ਰੈਸਟੋਰੈਂਟ ਹੈ=)