Barcelona

De eerste dag na onze aankomst in de haven van el Masnou stond Gustav in het middelpunt van de belangstelling.

Sinds we onze Kandel in Erfelden am Rhein verlieten, hebben we 2007 km afgelegd. Sinds 30 april 2023 hebben we de Rijn, de Moezel, het Canal-Marne-Rijn, Embranchement-Nancy, een klein stukje Canal-Des-Vosges, terug aan de Moezel tot Toul, van daaruit het Canal-Marne-Rijn in rijd via het Canal-Champagne-Bourgogne de Saône en de Rhône in naar Port-Saint-Louis-du-Rhône.

Hier betreden we de Middellandse Zee.

Onze Gustav was en is een betrouwbare metgezel, wij zijn erg trots op hem.

Op de route sinds de Kandel zijn we 280 sluizen gepasseerd, als we de gegevens van Navinaut mogen vertrouwen zijn we onder 679 bruggen doorgegaan.

Afgezien van het feit dat het Canal-Des-Vosges nog steeds gesloten is en de reis naar het zuiden op deze route daardoor aanzienlijk langer of moeilijker is, kunnen we een eerste conclusie trekken.

Met onze diepgang van 1,10 meter waren de grachten goed bevaarbaar. Op sommige plaatsen was er duidelijke begroeiing in het kanaal, en de een of andere groente verzamelde zich voor de sluizen.

Wij waren buiten het seizoen op de route en hadden het voordeel dat we, afgezien van het gereedmaken van de sluis, als eerste vrijwel alle sluizen binnengingen zonder te wachten.

Op de Moezel, de Saône en de Rhône is dit niet altijd het geval, maar hier moesten we soms voorrang geven aan de beroepsvaart. Op de rivieren aan de Moezel hadden we het meeste verkeer, op de rivieren in Zuid-Frankrijk was de commerciële scheepvaart óf in het weekend óf speelde daar maar een ondergeschikte rol.

De problemen in de sluizen van de grachten zoals ontbrekende landvasten, harde wind, droogte en de daarmee gepaard gaande beperkingen in de diepte van de vaargeul hebben wij niet ervaren.

De weekrapporten van de VNF kloppen, ik omschrijf de steun op de Franse kanalen als voorbeeldig, als ik van het laatste kanaalgedeelte wegkijk naar de Saône.

Volgens mijn waarnemingen bedroeg de ondiepste diepte in de vaarweg 1,70 m, wat vrijwel overeenkwam met wat in het VNF-managementrapport stond.

We hebben onze Gustav nog niet in Barcelona aangemeerd, maar we hebben de stad al eerder verkend. We gingen erheen zonder veel voorbereiding. Vervolgens hebben we een kaartje gekocht op het treinstation in el Masnou.

Onze bestemming was PL Catalunya, van daaruit was het plan om ons tijdens een tour met de Hop on Bus een indruk te geven van de stad. We waren dus bijna 5 à 6 uur onderweg, inclusief een kleine pauze met eten en drinken. Voor nieuwkomers kunnen we dit aanbevelen, ik heb nu tenminste een ruimtelijk idee als ik mijn weg moet vinden in deze stad. En dat zal niet ontbreken.

De volgende dag hadden we de stad weer op de agenda, onze lokale dealer voor scheepsbenodigdheden kon niet aan onze wensen voldoen. Dus gingen we met rugzakken naar Pl Catalunya, vandaar via la Rambla naar het Columbus-monument. De onderdelen die we nog nodig hebben voor het afmeren voor de wintermaanden gaan we in een zijstraat opslaan.

Met naar schatting 20 kg in onze rugzakken gingen we vervolgens terug. In een van de lager gelegen cafés aan de Rambla werden we letterlijk op onze stoelen gesleept. Het feit dat er een oudere dame voor een pint bier zat, verblindde mij. Ik zei tegen Heike dat een biertje in München €14 kost, duurder kan het hier niet worden. Hope sterft als laatste, de rekening hangt in de Gustav aan de lap.

Op weg naar PL Catalunya kregen we een glimp van de Gotische wijk in het oosten. En hij staat nog steeds op het verlanglijstje. Ik wilde de Mercat de la Boqueria niet passeren zonder een kijkje te nemen. Duidelijk advies, maar bij ca. 28°, 92% luchtvochtigheid, voelde als 20 kg in de rugzak, het zweet liep uit elke porie. Om 14.00 uur waren er beduidend meer bezoekers in de zaal en moesten we ons een weg banen door de smalle straatjes tussen de tribunes. We vluchtten, er moest nog 1 kg kreeft dood, dus het eten zat in de zak.

Terug in el Masnou kochten we nog een paar drankjes, water en onverwachts 4 flessen donkere Franziskaner-gist 😊.

Uiteraard stond er nog een tocht met ankers op het plan, die hebben we dinsdag gedaan. De omstandigheden in de APP Navily werden gerapporteerd als een aanbeveling van 50% op ankertijd. We rockten flink, het was even wennen. De deining heeft de maag van mijn eerste officier echt van streek gemaakt, dat moeten we dringend oefenen.

De temperaturen zijn eigenlijk draaglijk, alleen de hoge luchtvochtigheid stoort mij een beetje. Dankzij de airconditioning, die we nog voor ons vertrek in werking konden stellen. Nadat we de oorzaak van de dagelijkse foutmeldingen hadden gevonden, konden we het systeem volledig laden. Sindsdien heeft het onderdeel ons een constante 21° opgeleverd in de kapiteinshut. Deze plek heeft zichzelf gevestigd als ons toevluchtsoord.

Voordat we vertrekken moeten we onze Gustav voorbereiden op de tijd in el Masnou. Als er nog een tijdvenster is, gaan we opnieuw naar Barcelona.

Ik neem voor nu afscheid en hoop dat iedereen plezier heeft gehad met mijn reportages. Ik zou dankbaar zijn voor het een of het ander 😊.

Helaas kan ik om juridische redenen geen enkele foto's van de mensen bij Pl Catalunya publiceren. Het enige wat ik kan zeggen is: kom hier zelf, het is de moeite waard.

We zullen terugkomen.