Kyoto - genezing van de ziel

Meehhh 😞

Het is vrijdag, dag 2 van mijn... "sag-periode". Of al dag 3? Ik kan het niet echt classificeren. Een fase die nog wel even aanhoudt tot ik naar Tokyo ga. Ondertussen moet ik mezelf mentaal genezen.
Hoeveel voordelen er ook kleven aan alleen reizen, vroeg of laat komt het meest voor de hand liggende nadeel naar voren. Je reist alleen. Ik weet dat mijn vrienden slechts een telefoontje en zeven uur tijdsverschil verwijderd zijn. Maar het is niet hetzelfde.
Het is dus tijd om mijn innerlijke kind een lolly te geven. Eén in alle smaakvariaties, van fruitig tot zout tot volmondig. Er is een film nodig. Ik ben op weg naar de bioscoop.

Het ophalen van het kaartje is eenvoudig dankzij de Ticketautomaat. Ik hou van de automaatcultuur hier, met al zijn variaties.

Ik heb voor vandaag "Guardians of the Galaxy 3" gekozen. Uiteraard ondertiteld. De Japanners doen geen halve dingen als het om ondertitels gaat.

Zonder afleiding geniet ik van de show. Het laat me opnieuw zien wat een verschil het maakt tussen een serie op de tv kijken terwijl ik op mijn mobiel zit en helemaal opgaan in een goede film. Dan heb ik nog steeds de mooiste ervaring. Als ik met al mijn zintuigen bezig ben. Dan wordt het sensueel . Een fijne vorm van meditatie als je jezelf kunt wegstralen.

Net als bij honkbal en het vuurwerk in Busan, spoelt deze gebeurtenis mijn systeem en ogen door. Lachen, huilen, juichen, alles mag. Dat is wat ik nodig had. Dat helpt voorlopig, al is het maar voor even.

Als ik thuiskom ga ik liggen. De tijd tikt, de film heeft me uitgeput.
Na 10 minuten hoor ik een klap. stond het voor mijn deur Ik kleed me aan, ga naar de deur en doe open. Er is een jonge vrouw en haar moeder. Ze kijkt verward, ik doe hetzelfde. Ze laat me de sleutelkaart-envelop zien waar de 402 op staat. Grappig, de mijne ook. Ze verontschuldigt zich en gaat naar de lobby. Ook al was ze aardig, ik zie haar gelukkig niet meer. Ik heb nog een paar dagen.

Later ga ik wandelen langs de rivier, het voelt een beetje goed. Op weg naar huis sta ik bij een stoplicht, wachtend tot het groen wordt. Plots stopt er een taxi voor mij en pikt een passagier op. Ik ben altijd verbaasd over de taxi's hier. Ze zien eruit alsof ze uit de jaren 70 komen, maar zodra ze stoppen gaat de deur automatisch open en dicht. 🤯
Daarnaast betaal je graag digitaal met alle mogelijke betaalmiddelen en kijk je tegelijkertijd naar het tv-programma.