Melbourne.

Na twee lange lange dagen in het vliegtuig zijn we eindelijk geland in Melbourne! Deze keer was de vlucht erg zenuwslopend. Er was minder ruimte, smakeloos eten en lange wachtrijen voor het toilet in de ochtend. Er was een tussenstop in Kuala Lumpur. We brachten zes uur door op het vliegveld. Het vliegveld is gebouwd als een kruis en in het midden ligt een botanische tuin. daar zijn we net overgestapt van het koude 5 Crad-weer in Amsterdam naar een fris 35 Crad-weer. Na lang wachten konden we eindelijk inchecken in het volgende vliegtuig voor de komende negen uur.

Maar op een gegeven moment kom je er altijd!
We gaan niet samen door de paspoortcontrole. Flo kan met zijn Franse paspoort langs het elektronisch loket. Ik moet met mijn Duits in de rij staan bij de echte mensen. Toen ik eindelijk aan de beurt was, ging alles heel snel. Mijn aangifteformulier was snel verwerkt. Nog een paar vragen over mijn mes en of ik medicijnen of schoenen bij me heb en toen mocht ik verder. Flo stond met beide rugzakken al op mij te wachten achter de bediening. Vervolgens werden mij dezelfde vragen opnieuw gesteld en werd mij verteld dat we de gele lijn op de grond konden vliegen. Het ging door een elektrische schuifdeur en we stonden buiten! Geen postzegel, geen welkom in Australië, niets. Dus gingen we eerst even zitten en checkten of ons visum ook daadwerkelijk geldig was. Na korte tijd kwamen we erachter dat tegenwoordig alles elektronisch is. Ons visum staat op de chip in ons paspoort en als we een stempel willen kost dat $150.

Op dezelfde dag houdt het ons niet lang op de been. om 14.00 uur aten we iets en om 15.00 uur lagen we in bed en sliepen we voor het eerst. De komende dagen worden we elke ochtend uiterlijk om 6.30 uur wakker en na 20.00 uur houdt niets ons lang wakker.

Onze backpacker bevindt zich in St. Kilda, ten oosten van Melbourne. We komen er al snel achter dat St. Kilda het strand- en partygebied van Melbourne is. Niet de beste keuze voor een eerste weekend aan de andere kant van de wereld. De straalverf is merkbaar, de nachten zijn luid en de dagen zijn vermoeiend. Toch lukt het ons om er fijne dagen van te maken. We bezoeken het Filmmuseum, een kunstmuseum, de botanische tuinen en de Queen Victoria Market. Beide musea waren erg leuk, het filmmuseum maakte indruk met creatieve activiteiten en het kunstmuseum met adembenemende schilderijen!
De Queen Victoria Market ligt vrijwel in het centrum van Melbourne. Het is een grote zaal waarin enkele boeren staan, zoals vroeger, en luidkeels hun waarheid prijzen. Het was erg leuk winkelen daar. Ook het gunstige resultaat, vegetarische lasange, is geproefd.

Op onze laatste nacht (derde nacht) probeerden we Couchsurfing, een website gemaakt door reizigers, voor reizigers. Op de website kun je mensen vinden die je op hun bank laten slapen. Het is gratis, maar je probeert natuurlijk iets goeds te doen voor je gastheer. Stuert nam ons mee naar binnen. 's Avonds liet hij ons het strand, de stad en de verstopte pinguïns zien. Stuert heeft veel gereisd en we hebben over veel reisbestemmingen kunnen praten.
Het is verbazingwekkend hoeveel vertrouwen sommige mensen je kunnen geven. Stuert ging de volgende ochtend naar zijn werk, maar nodigde ons toch hartelijk uit om uit te slapen en later zijn appartement te verlaten. Dat was een hele goede eerste ervaring met Couchsurfing! Ik ben er erg blij mee en ga het zeker vaker doen.

In de avond van de vierde dag gingen we naar het schip Spirit of Tasmania. Het schip is enorm groot, het heeft maar liefst 10 verdiepingen, duizenden hutten, restaurants, een bioscoop en zelfs livemuziek. Helaas hebben we te laat geboekt en veel betaald voor een zitplaats. Zoals we later ontdekten, kun je goedkoper een bed krijgen... Wat ons beiden erg verbaasde, dat moet ertoe leiden dat het schip elke dag volgeboekt is. Is Tasmanië net zo toeristisch en druk als Melbourne?!

Ik ben zo opgewonden om eindelijk de stad uit te gaan! Op naar de Tasmaanse wildernis! :)