Ergens in Montenegro

24/07 +25.07.

Voordat ik mijn reis voortzette en Kosovo nu achter me liet, bracht ik nog een dag door aan de rivier.

Een ideale plek om een dagje langer te staan. Zoals rond het middaguur bleek, is deze kleine oasebuik erg populair bij de lokale bevolking en vakantiegangers. Begrijpelijk, want er zijn een aantal mooie, schaduwrijke plekjes aan de rivier die uitnodigen tot vertoeven, barbecueën en zwemmen.

In de middag is het bijna net zo druk als in een buitenzwembad tijdens de zomervakantie. De meesten van hen hadden hier ook vakantie. Bovendien was het zondag.

Zoals zo vaak was ik de enige vakantieganger in mijn soort en ik denk dat ik het grootste deel van de tijd verdwaalde in de menigte. Ook mijn schaduwrijke plekje waar de dag ontspannen voortkabbelde. Naast het lezen en schrijven vloog de tijd voorbij door niets te doen of te observeren wat er om me heen gebeurde. Het waren vooral grote gezinnen die zich allemaal met elkaar vermaakten. We grilden, sprongen in het water, visten of sliepen gewoon. Uiteraard maakten ook enkele jongvolwassenen van de gelegenheid gebruik om wat aandacht te trekken met hun opgevoerde Golf- en kofferbakgeluidssysteem. Desalniettemin een zeer aangename sfeer.

Ik vergat bijna te vermelden dat ik was uitgenodigd voor de koffie. Hij had in Neurenberg gewoond. Zeer aardige familie.

'S Avonds is alles weer rustig. Behalve ik en een andere kampeerder die later was gekomen, was er niemand meer. Helaas blijft er teveel afval over. Ook in Kosovo een groot probleem.

Een dag zoals ik al heel lang wilde. Een dag van aankomen en zijn. Aangename rust in de avond.

De dag erna wordt een stukje overnacht. Ik heb nog bijna twee weken voordat ik eindelijk de persoon ontmoet naar wie ik uitkijk sinds hun bezoek in mei. Dit keer in Slovenië en niet alleen voor een week. Ik kan haast niet wachten en moet het dus bijna een beetje rustiger aan doen om ten volle te kunnen genieten en te kunnen profiteren van de afgelopen twee weken. Servië wacht immers nog steeds op mij en ik kijk eigenlijk al heel lang uit naar Bosnië.

Weer onderweg komt de flow vanzelf weer terug en dus zullen de laatste weken van deze reis niet alleen de “terugreis” zijn, maar de volledige reiservaring blijven, en daarom ben ik onderweg.

Ergens achter de Kosovaarse bergen ligt Montenegro. Een paar maanden geleden zat ik nog in het zuiden, aan de kust. Deze keer doorkruis ik het land in het uiterste noorden, niet ver van de Servische grens.

Veel bos en bergen. Veel natuur. Kleine geïsoleerde plattelandssteden liggen hier verspreid in het land van "de zwarte bergen"

Na een lange rit vind ik een gezellig plekje aan een rivier. Perfect voor één nacht.