माझा दिवस समुद्रकिनारी

मंगळवार, 20.10.2015

दिवसाची सुरुवात माझ्या सदर्न क्रॉस स्टेशनवर जाण्याने झाली कारण मी बाईकने सेंट किल्डा येथील बीचवर जाण्याचा विचार करत होतो. मी तिथे होतो, बाइक भाड्याच्या अटी तपासत होतो. त्या दिवसासाठी ते 2.90 $ होते जे मुळात चांगली किंमत आहे परंतु अटी अशा होत्या की तुम्हाला दर 30 मिनिटांनी स्टेशनवर बाइकवर डॉक करावे लागेल, अन्यथा तुम्हाला ओव्हरटाईम द्यावा लागेल. मी बाईक भाड्याने द्यायची नाही तर ट्रामने जायचे ठरवले असले तरी, दृश्याचा आनंद घेण्याऐवजी मला दर अर्ध्या तासाने बाइक स्टेशन शोधायचे नव्हते. सेंट किल्डाला जाण्यासाठी फक्त काही मिनिटे लागली जिथे तुमच्याकडे लुना पार्क देखील आहे, जे ऑस्ट्रेलियातील सर्वात जुने मनोरंजन उद्यान आहे ज्याचा प्रवेशद्वार आहे. जेव्हा मी घर सोडले तेव्हा हवामान फारसे चांगले नव्हते परंतु दिवसागणिक ते बदलले आणि खरोखर गरम झाले. मला लुना पार्कला भेट द्यायची होती पण दुर्दैवाने ते खाजगी कार्यासाठी बंद होते, याचा अर्थ मला त्याचे आतील भाग तपासण्यासाठी दुसर्‍या दिवशी परत यावे लागेल.

मी समुद्रकिनार्यावर आलो आणि खाडी आणि पाण्याच्या अद्भुत दृश्याची प्रशंसा केली. ते अधिक छान आणि छान होत गेले आणि सूर्य बाहेर येत होता, थोड्या वेळाने ते खरोखरच गरम होते आणि माझ्या गैरसोय म्हणजे मी सनस्क्रीम घालण्यास विसरलो म्हणून मी स्वतःला सनबर्न केले होते. त्यातील एक भाग बरेच लोक हवामान आणि समुद्रकिनाऱ्याच्या वातावरणाचा आनंद घेत होते, अगदी काही लोक जेथे पोहणे किंवा पाण्यात खेळत होते. आराम करण्यासाठी आणि चांगला वेळ घालवण्यासाठी तिथे जाणे नक्कीच फायदेशीर आहे. मी एक फ्रेंच स्त्री भेटली जी मेलबर्नला भेट दिली होती आणि तिने शहरातील विविध आर्किटेक्चर शैलींबद्दल तक्रार केली होती की ती खूप जास्त आहे, सिडनीसारखी सरळ रेषा नाही. मला असे वाटते की हेच मेलबर्नला खास आणि वेगळे बनवते आणि आपण सर्वत्र काहीतरी नवीन शोधतो आणि सर्वकाही माहित नसणे सारखेच असते.

घरी बार्बेक्यू आणि डेझर्टसाठी लॅमिंग्टन केक (येथे काहीतरी वैशिष्ट्यपूर्ण) घेऊन दिवस संपला.