एक मोहक शहर, जॉर्जटाउन!

पेनांग बेटावर, गेल्या वर्षी ख्रिसमसच्या अगदी आधी, आम्ही घरी जाण्याचा निर्णय घेतला. त्यामुळे आम्ही याआधी येथे आलो आहोत, आम्हाला काय अपेक्षित आहे हे माहित होते आणि आम्ही आनंदी होतो कारण आमच्याकडे शहराच्या खूप चांगल्या आठवणी आहेत. जिथे आम्हाला अशी भयंकर रात्र होती तिथे पुन्हा हॉटेलच्या पुढे चालणे कसे विचित्र होते. यावेळी आम्ही वेगळी बुकिंग केली होती. आम्हाला ते रेस्टॉरंट देखील आठवले जेथे अतिशय स्वादिष्ट hummus आणि falafel होते आणि अर्थातच आम्ही प्रतिकार करू शकलो नाही =)

शहरात घरांच्या भिंतींवर अनेक कलाकृती आणि चित्रे आहेत. येथे एका कलाकाराने खरोखर वाफ सोडली आहे आणि एक आरामदायक वातावरण तयार केले आहे. आम्ही फार काही करू शकलो नाही कारण असह्य उष्णता रस्त्यावर पुन्हा निर्माण होत होती. आम्ही राष्ट्रीय उद्यानातही गेलो नाही कारण या उन्हात हायकिंगचा प्रश्नच नव्हता. बरं, आम्ही अजूनही आनंदी असू शकतो की आम्ही येथे आहोत आणि जर्मनीमध्ये नाही, जिथे समान उष्णता पसरत आहे. येथे आम्ही किमान नेहमी वातानुकूलित खोल्यांमध्ये पळून जाऊ शकतो आणि काम करण्याची गरज नाही...=)

एके दिवशी आम्ही बोटॅनिकल गार्डनला बस पकडली. इथेही पाहण्यासारखे फार काही नव्हते, पण आम्ही ग्रामीण भागात फिरण्याचा आनंद लुटला आणि अगदी लहान मॉनिटर सरडा, एक लठ्ठ टॉड आणि शेवटी आमचे मित्र पुन्हा माकडे पाहिले. आम्‍ही त्‍या लहानशा बदमाशांना खरोखरच मिस केले आणि थोडावेळ त्‍यांना पाहिलं.

पेनांगहून मग आम्ही फेरी मुख्य भूभागावर घेतली आणि ट्रेनने इपोहला निघालो. इथून दुसऱ्या दिवशी बसने कॅमेरून हाईलँड्समधल्या चहाच्या मळ्यात जायला हवं. शहरात आम्हाला एक लहानसे हायलाइट सापडले, मेनूमध्ये फक्त पाच पदार्थ असलेले एक रेस्टॉरंट, परंतु आम्ही बर्याच काळापासून इतके स्वादिष्ट काहीही खाल्ले नाही. विशेषतः, आइस्क्रीमसह कोमट चॉकलेट केक आणि अनेक असामान्य पेये (माझे सुशी ^^) यांनी आम्हाला खरोखर आनंद दिला. अनेकांना माहीत आहे की, जोनास आणि मी रात्र आणि दिवसासारखे वेगळे आहोत, परंतु जर एका गोष्टीवर आम्ही ९९.९% सहमत आहोत, तर ते चांगले जेवण आणि एक आरामदायक रेस्टॉरंट=)