Over Baia naar Constanța

Rond halfacht begint de dinsdagochtend (14-11-2017) voor ons aan Lacul Babadag. Tijdens het ontbijt krijgen we opnieuw bezoek van de Roemeense autoriteiten, althans dat beweert onze bezoeker in burger. Nadat Rango door het raam van de bestuurder heeft gekeken en ik hem verzekerd heb dat we later die ochtend verder zullen trekken met hond en tent, vertrekt de goede man weer. Om half elf hebben we onze spullen ingepakt en zijn we op weg naar Babadag, door de Romagemeenschap en verder naar het oosten op de weg richting Enisala. Na ongeveer 5 km krijgen we de gelegenheid om mee te rijden op een paardenkar. De koetsier behoort zeker tot de generatie van mijn grootouders. Communicatie is weer moeilijk, maar we kunnen het eens worden over onze gemeenschappelijke bestemming. Volgens de kaartenapp bewegen we ons slechts marginaal sneller dan wanneer we lopen, maar de reis is hoe dan ook veel ontspannender. In Visterna bedank ik de man vriendelijk voor het meenemen en loop ik met Rango door het dorp. Het is de laatste nederzetting voordat we onze bestemming van vandaag bereiken, dus het is hoog tijd om iets warms te drinken. In een kleine kaasmakerij met een aangesloten kiosk vind ik wat ik zoek. Ik raak in gesprek met de eigenaars. Ze hebben jarenlang in Spanje gewerkt en zijn nu bezig met het opzetten van een klein pension met uitgebreide schapen- en geitenhouderij. Ze verzekeren me dat ik het volgende jaar bij hen kan verblijven. Ik mag de zelfgemaakte kaas, brood en verse melk proeven, en ook Rango krijgt een sneetje kaas. Na mijn tweede kopje koffie krijg ik kaas en brood ingepakt voor de rest van de reis en gaan we verder naar het zuiden. De volgende 3 uur gaan we ongeveer 15 km langs weiden, bossen en velden tot Ceamurlia de Jos. Het weer is erg goed, de zon schijnt en het is aangenaam 15°C om te wandelen. Vroeg in de avond bereiken we het kleine dorpje. In het centrum koop ik ontbijt voor Rango en alle ingrediënten voor een mămăligă, de juiste kaas heb ik al. Voor de kleine winkel raak ik kort in gesprek met twee lokale bewoners. Ze raden me aan om te kamperen in Baia. Onderweg wordt het al donker, dus zet ik onze tent iets buiten de stad op een weiland.

Op woensdagochtend (15-11-2017) breken we kort voor negen uur op en bereiken we Baia ongeveer een uur later. Tijdens de afgelopen twee dagen begon mijn achillespees steeds meer problemen te veroorzaken, dus informeer ik in de stad naar een lift naar Constanța. Voor heel weinig geld kan ik rond het middaguur met een bus de ruim 70 km naar het zuiden afleggen. Aangekomen in de havenstad aan de Zwarte Zee, ga ik op weg naar het strand. Helaas heb ik geen reacties ontvangen op mijn verzoeken op Couchsurfing in Babadag, dus ik informeer bij verschillende hotels of ik ergens kan douchen - helaas zonder succes. Daarom besluit ik mijn geplande terugreis voor half december iets te vervroegen en spontaan met de trein terug naar huis te gaan. Tot die tijd slenter ik met Rango nog wat door de oude stad en trakteer ik mezelf 's avonds op een ambachtelijk biertje in de kroegwijk. Van daaruit vertrek ik weer iets te laat richting het station, maar ik haal de nachttrein naar Arad nog net op tijd. Via Boedapest, Bratislava en Praag reis ik in 48 uur naar Klösterlein an der Eger en vervolgens naar Vejprty. Na een half jaar vol avontuur en nieuwe indrukken keren we tijdelijk terug naar Duitsland...