Lá i bPáras

Bhí dul go Páras ar bharr mo liosta i mbliana. Níl sé ach beagán le caith ar an traein ó Londain, tá sé thar a bheith indéanta. Tá mo laethanta saoire samhraidh á chaitheamh agam i mbliana san Ísiltír agus shíl mé liom féin, go mbeadh sé foirfe stad a chur ar Pháras. Mar sin tráthnóna Dé hAoine leis an Eurostar deireanach ann agus maidin Dé Domhnaigh díreach i dtreo Harlingen. Lá i bPáras, gan mórán ama chun aithne cheart a chur air, ach dóthain ama chun turas beag fámaireachta a dhéanamh.

Ba é an sprioc a bhí agam ná a laghad airgid agus is féidir a chaitheamh. Ach ós rud é go gcosnaíonn seomraí brú i bPáras go leor (i gcomparáid) agus nach raibh mé ag iarraidh codladh le seachtar strainséirí in aon seomra amháin, rinne mé iarracht rogha eile a aimsiú trí chairde agus do mhuintir. Ar deireadh fuair mé áit codlata trí SERVAS. "Is eagraíocht síochána ar fud an domhain é Servas a fhoirmíonn líonra idirnáisiúnta taistealaithe agus óstaigh." Mar sin go bunúsach is cineál eagraíocht couchsurfing áit a gcuireann tú aithne ar an tír, ar an gcultúr agus ar na daoine ar bhealach difriúil, toisc go gcuireann tú aithne níos déine ar na hóstach agus spreagtar iad freisin chun am a chaitheamh leo (béilí agus gníomhaíochtaí le chéile).

Ní raibh mo chéad taithí leis go dona. D'fhan mé le bean 72 bliain d'aois agus bhí leaba saor in aisce ar feadh dhá oíche agus fuair bricfeasta agus dinnéar ar an Satharn. Tráthnóna Dé Sathairn labhair muid faoinár gcuid taistil agus d’fhéachamar ar áiteanna éagsúla ar léarscáileanna atlas.

Bhí mé ansin liom féin ar an Satharn agus mar sin bhí mé in ann cinneadh a dhéanamh dom féin cad ba mhaith liom a fheiceáil agus a dhéanamh. Maidir liom féin bhí sé tábhachtach a ghlacadh éasca é. Ba é an aidhm ná siúl go dtí an Túr Eiffel agus an oiread agus is féidir a ghlacadh feadh na slí.

Thosaigh mé leis an mbus ó mo lóistín go dtí an Pantheon. Is é an Pantheon halla clú náisiúnta na Fraince agus is é áit adhlactha daoine cáiliúla na Fraince. Mar is amhlaidh le beagnach gach ní, ní fhaca mé ach an ceann seo ón taobh amuigh agus ní raibh mé istigh.

In aice leis tá Saint Étienne du Mont, séipéal atá ar cheann de speisialtachtaí ailtireachta Pháras. Sár-dheas breathnú air ón taobh amuigh agus níos speisialta fós ón taobh istigh:

Siúileann tú isteach agus bíonn an seansaol, an cór agus an crotal faoi ghlas láithreach. Ar an drochuair, ní raibh mé in ann breathnú níos géire air mar tháinig mé isteach sa séipéal go gairid roimh sheirbhís agus ansin bhí orm imeacht. Ach bhí na staighrí bíseacha áille ar gach taobh iontach deas le breathnú orthu.

Tá an-aithne ar an orgán freisin. Dátaíonn an cás ó 1631 agus is é an cás is sine i bPáras.

Lean mé ar aghaidh trí shráideanna agus limistéir chónaithe Pháras. Siopaí beaga gleoite agus patisseries anuas.

Suas go dtí margadh seachtainiúil a bhí áit éigin i lár, áit a raibh mé i ndáiríre an mothú ag breathnú ar shaol na ndaoine. Agus cad atá le ceannach agat go hiomlán? Croissant fíor-Fhraincis!

Bhí sé sin blasta. An-tairisceana, buttery bog agus fós beagán te. Seo mar ba chóir go mblaiseadh croissant!

Leanamar ar aghaidh go dtí an oileán Seine Île de la Cité, ar a bhfuil an Notre Dame Ardeaglais.

Dúnta ó tharla an tine in 2019 agus timpeallaithe ag láithreán tógála mór, níorbh fhéidir an foirgneamh a fheiceáil ach ó achar beag. Bhí taispeántas beag ar an gclaí tógála ar thógáil an tséipéil agus suíocháin os comhair an aghaidh an iarthair. Ach ní fhéadfá a fháil i bhfad níos gaire ná an pictiúr. Mar sin féin, bhí mé an-tógtha le méid agus stíl na hardeaglaise.

Maidir liom féin, lean sé ar aghaidh ansin trí limistéar a bhí lán de mhargaí plandaí. Ba mhaith liom roinnt a thabhairt liom, ar aghaidh go dtí an Louvre.

Ghlac mé mo shos lóin ag an Louvre freisin. Sraith sailéid agus macarúin le haghaidh milseog. An meringue tipiciúil Francach le plúr almond agus líonadh. Go blasta!

Chuaigh mé ar aghaidh go dtí an Seine tríd an Jairdin des Tuileries, gairdín an pháláis bharócach in aice leis an Louvre. Siúl ansin feadh na Séine go dtí an Túr Eiffel.

Agus mé ag déanamh taighde ar an Idirlíon, bhí sé léite agam gur leid chos istigh é an Fluctuart is fiú a fheiceáil. Go bunúsach, is bád tí é le gailearaí ealaíne sráide saor in aisce, siopa leabhar ar théama ealaíne agus caifé ar bharr an bháid.

Mar sin bhí mé in ann taitneamh a bhaint as beagán de chultúr feadh na slí.

Fuair mé amach an clós súgartha beag seo ar an Seine. Shíl mé go raibh sé go deas conas a ídíonn cathair a féidearthachtaí agus, mar shampla, balla dreapadóireachta a chomhtháthú isteach in aghaidh droichid. Do na cinn bheaga chomh maith le díograiseoirí móra dreapadóireachta.

Ag am éigin tháinig mé ar an Túr Eiffel freisin. Ar an drochuair, ní féidir leat é a fháil go díreach ach amháin má íocann tú an táille iontrála. Ach mar sin féin, bhí an foirgneamh faoi léigear agus tógtha agam.

Ba é an Hôtel des Invalides an stad deiridh a bhí agam ar mo chamchuairt. Coimpléasc ollmhór míleata. Tógtha ag an Rí Louis XIV Ba áit chónaithe é do shaighdiúirí faoi mhíchumas agus do shaighdiúirí faoi mhíchumas agus tá roinnt músaem lonnaithe ann anois.

Ar an iomlán, rinne mé turas fionnachtana beagnach 13km trí lár Páras. Chonaic mé gach rud a theastaigh uaim a fheiceáil agus d'fhill mé ar mo lóistín go hiomlán tuirseach agus traochta. In aon chás, bhí lá amháin go leor chun Páras a fheiceáil "ón taobh amuigh". Ach le haghaidh tuilleadh sonraí caithfidh mé dul ar ais am éigin le beagán níos faide.