یخ

امروز طولانی ترین مرحله در ایسلند است. هیلدگارد مرا به ریکیاویک می برد، جایی که ترمز چرخ عقب را ساخته ایم و به سمت هوفن می رویم. آب و هوا در دمای 11 درجه سانتیگراد متغیر است. هر از گاهی مه و نم نم باران می بارد.

دور زدن بخش جنوبی ایسلند یک رانندگی نفس گیر در مناظر زیبا است. در دیدار بعدی ام کمی بیشتر اینجا می مانم و فقط رانندگی نمی کنم. در بعضی از کوه ها صورت او را می بینم ;) و با او یکی می شوم. از کوه ها آرامش و وقار ساطع می شود.

ما در Eyjafjallajökull توقف می کنیم - متأسفانه در ابرها است. ما از یک منطقه خروجی عظیم یخبندان عبور می کنیم. گاهی اوقات آب بسیار کمی جریان دارد، اما با نگاهی به بستر رودخانه می توانید احتمالات را حدس بزنید.

بعد از هر منحنی منظره جدیدی وجود دارد: همین الان هنوز ستون های ناهموار بازالت خاکستری وجود داشت، سپس دوباره دامنه های سبز ملایمی با گوسفندان زیر صخره های خاکستری قهوه ای وجود دارد، گاهی اوقات احساس می کنم در هابیت لند هستم. خزه‌ای سبز نقره‌ای در اینجا وجود دارد که تشک‌های ضخیم را تشکیل می‌دهد و به خوبی با کوه‌های خاکستری تیره ترکیب می‌شود. سپس ناگهان بیابان شن بازالت. اطراف و در آنجا، درست در وسط آن، در فرورفتگی های کوچک، گیاهی با گل های صورتی کوچک رشد می کند. این بار اما به اندازه ای که بسیار به چشم می آید. نوارهای صورتی روی ماسه خاکستری، بالای صخره خاکستری روشن و در میان در یک یا دو مکان، میدان‌های برفی سفید شدیدی بیرون می‌زند. ابرهای ضخیم خاکستری روی آن آویزان شده است. درخشان!

توقف ممکن نیست بدون عکس اما فوق العاده شاید آن را با قلم مو و رنگ امتحان کنم. بعد، در خانه

توقف در ساحل الماس امکان پذیر است. در اینجا یخچال به قدری به سمت دریا پیش رفته است که تکه های یخ در فاصله کوتاهی به داخل دریا شنا می کنند و شما می توانید آنها را تماشا کنید، حتی یک کایاک را از میان تکه های شناور یخ پارو بزنید. سپس جریان آب یخبندان با جزر و مد ورودی اقیانوس اطلس شمالی برخورد می کند.

بله، و بعد از آن حدود ساعت 22، حدود 600 کیلومتر رانندگی در جاده کمربندی برای امروز انجام می شود. من هم همینطور. هتل هوفن منتظر من است. اکنون به صفحه تکتونیکی اوراسیا برگشته ام و دوباره اینجا به طرز شگفت انگیزی می خوابم.