پنج

بعد از تقریبا 5 ساعت به پایتخت پرو رسیدیم که داستان های ترسناک زیادی در مورد آن شنیده بودیم. زشت، خطرناک است و در حال حاضر اعتراضات زیادی وجود دارد، به همین دلیل است که باید از مرکز شهر دوری کنید و پلازا د آرماس بسته است. خوشبختانه به غیر از آخرین نکته، نتوانستیم این موضوع را تایید کنیم. ما یک هتل خوب در لیما رزرو کرده بودیم زیرا قصد داشتیم زمان زیادی را در آنجا بگذرانیم و برای هفته های بعدی سفر برنامه ریزی کنیم. و اتاق ما واقعا عالی بود، ما احساس راحتی می کردیم. یک سوپ خاکستری از ابر تقریباً به طور مداوم بالای شهر آویزان است، بنابراین ماندن در آن چندان دشوار نیست. شب اول که تنها مورد واقعی در دستور کار در لیما را بررسی کردیم، دوباره به سینما رفتیم. این بار در ایندیانا جونز محبوب فیلیپ با موسیقی متن اصلی انگلیسی و زیرنویس اسپانیایی. به اندازه کافی خنده دار، 20 دقیقه اول تقریباً تماماً به زبان آلمانی بود - با ایندی، دشمنان اکثراً نازی هستند - بنابراین احتمالاً ما کسانی بودیم که در تئاتر بیشتر درک می کردیم. فیلم واقعاً خوب بود، ما مقدار زیادی پاپ کورن خوردیم و واقعاً خوب در تخت هتل بزرگمان خوابیدیم.

برای دو روز بعد فقط برای صرف غذا و گشت و گذار در محله زیبای Miraflores که در آن اقامت داشتیم، هتل را ترک کردیم. تا اینجا ما لیما را خیلی دوست داشتیم. رستوران‌های بی‌نظیر اما باثبات، رستوران‌های خوب، تعداد عجیبی کازینو، خیابان‌های تمیز و بزرگ، جمعیت زیاد - شهر بزرگ، اما استرس‌زا نیست.

روز آخر یک تور شهری در مرکز شهر رزرو کرده بودیم، باز هم یک تور پیاده روی رایگان 😉. برخلاف میرافلورس، مرکز شهر نسبتاً خاکستری مایل به قهوه ای بود، هنوز کاملاً غیرقابل تماشا بود اما زشت نبود. پلازا د آرماس در واقع واقعاً زیبا بود، اما متأسفانه به دلیل تظاهرات اعتراضی مکرر (علیه دستگیری رئیس جمهور به دلیل فساد) به عنوان یک اقدام پیشگیرانه، آن را با میله ها مسدود کردند. راهنمای ما چیزی در مورد تاریخ لیما در دوره اینکاها و در طول جنگ اقیانوس آرام با شیلی گفت. در سال 1970 بدترین زمین لرزه تاریخ پرو تا به امروز رخ داد و بخش بزرگی از ساختمان های لیما نیز تخریب شد، همانطور که از برج های بازسازی شده کلیسا می توان دید. او همچنین توضیح داد که بسیاری از موزه‌ها و رستوران‌ها به دلیل همه‌گیری کرونا تعطیل شدند. غذاهای پرو در سرتاسر جهان شناخته شده است، و این غم انگیزتر است که حتی این صنعت نیز از این همه گیری آسیب دیده است. این تور در یک بنای یادبود عظیم به فرانسیسکو پیزارو، که رهبری پیشروی اسپانیایی ها در آمریکای جنوبی را بر عهده داشت و بعدها در لیما زندگی کرد و درگذشت، پایان یافت، که در پارکی مشرف به دامنه تپه ای با خانه های رنگارنگ قرار داشت. علاوه بر این، ما لیما را واقعاً خوب یافتیم، قطعاً بسیار زیباتر از ایکا 😄 در راه بازگشت به اتوبوس یکی از چروهای سنتی را خریدیم که کاملاً با چوب های خمیری که از بازار کریسمس می شناسیم متفاوت است. بیشتر شبیه شیرینی پر شده با خامه سفید بود، گرم و خیلی خوشمزه! نسخه بسیار اصلی در فروشگاهی است که آشکارا یک فروشگاه بسیار معروف است و صف رسیدن به آنجا به طرز باورنکردنی طولانی بود. یک در جلوتر رفتیم که از بیرون دقیقاً همان چورو سرو می شد - فقط یک ساعت سریعتر 😜 دو تا از راهپیمایی های اعتراضی را هم در راه رد کردیم. قبل از آن ما قبلاً تعدادی از افسران پلیس را در سراسر مرکز شهر دیده بودیم که به نظر می رسید کاملاً دوستانه و بیکار ایستاده بودند ، فقط برای احتیاط و تا حدی چند خیابان را مسدود کرده بودند. بنابراین، معترضان حمایت 1:1 پلیس را دریافت کردند و ما آن را بسیار مسالمت آمیز دیدیم. ما هیچ وقت احساس ناراحتی نکردیم و پس از ایجاد حس و حال در اخبار و پس از داستان های پیشاپیش به نوعی از شورش های بیشتر می ترسیدیم. اما خدا را شکر آن روز این اتفاق نیفتاد و ما توانستیم بدون هیچ آسیبی به هتل خود برگردیم. چمدان‌هایمان را آنجا پارک کرده بودیم، چون دوباره با اتوبوس شبانه حرکت کردیم - اما این بار با تخت‌های مجلل 180 درجه!

اکنون به سمت شمال به مقصد بعدی خود یعنی تروخیلو ادامه می دهیم.