پریا دو روزا

رانندگی ما به پرایا دو روزا بدون حادثه بود. یک راننده تاکسی ما را در ایستگاه اتوبوس سوار کرد و ما را به پوسادا رساند. این یک پوسادا جدید بسیار زیبا با استخری بود که از خیابان اصلی روستا فاصله داشت. اینجا خیلی ما را به یاد بالی انداخت. با توجه به خیابان ها و فضای سبز، می توان آن را روستایی مانند Ubud نیز دانست. آیا برزیلی ها از بالیایی ها کپی کرده بودند؟ مجسمه‌های بودا، نام‌های اندونزیایی (رستوران لومبوک، باگوس) و غذاهای آسیایی زیاد نشان می‌دهند که مردم باید قبلاً به اندونزی رفته باشند.

به محض رسیدن، در کنار جاده اصلی و با شکمی غرغر به دنبال چیزی برای خوردن شدیم. متأسفانه، از آنجایی که زیاد اتفاق نیفتاده بود (فصل پربازدید پس از کارناوال به پایان رسید)، در نهایت تصمیم گرفتیم یک رستوران سوشی انتخاب کنیم که در آن می‌توانید بیرون با منظره روستا بنشینید. عصر را همانجا به پایان رساندیم.

صبح روز بعد خیلی زود و بدون صبحانه به سمت ساحل رفتیم. هواشناسی باران را برای بعدازظهر اعلام کرده بود و قبل از آن می خواستیم ساحل را کاوش کنیم. گارسون دیروز عصر به ما انعام داد که حدود 20 دقیقه از ساحل پرایا دو روزا (روزا نورته) به سمت شمال پیاده روی کنیم تا به ساحلی بسیار دورافتاده برسیم. پس راه افتادیم. با این حال، 20 دقیقه طول کشید تا به تنهایی به ساحل Praia do rosa برسید، زیرا ابتدا باید از بالای تپه ای از روستا عبور می کردید. ویژگی ساحل Praia do Rosa این است که کاملاً توسط طبیعت احاطه شده است و هیچ جاده و خانه مستقیمی در ساحل وجود ندارد.

به ساحل پرایا دو روزا رسیدیم، سپس از طریق یک مسیر کوچک در میان سنگ‌پوش‌ها و سنگ‌ها به ساحل خلوت رسیدیم. وقتی به آنجا رسیدیم، واقعاً اولین و تنها مردم دور و بر ما بودیم! عرق کرده و کمی خسته، پریدیم توی آب خنک: فوق العاده! متاسفانه خیلی طول نکشید که نفرات بعدی به ساحل رسیدند و دیگر ساحل را برای خودمان نداشتیم.

پس از مدتی احساس گرسنگی و تشنگی کردیم، بنابراین تصمیم گرفتیم به ساحل پرایا دو روزا برگردیم و در غرفه ای در ساحل، امپانادا و کاپیرینا خوردیم و نوشیدیم. بعد از ظهر باران شروع به باریدن کرد، به همین دلیل ما بقیه روز را در پوسادا گذراندیم و فقط عصر برای خوردن (ceviche) بیرون رفتیم . بنابراین روز نسبتاً سریع گذشت و قبل از اینکه فردای آن روز به سفر خود به فلوریانوپلیس ادامه دهیم، صبحانه ای آرام و در میان چیزهای دیگر با "آکای" نوعی بستنی میوه ای/سوربت با میوه خوردیم.