Sur la landvojoj de Toskanio

Paĉjo matene hodiaŭ. Dume, panjo mortigas kelkajn pliajn moskitojn. La infanoj dormas — kiel ĉiam malfrue. Malbone se vi efektive volas foriri frue. Ĝi komenciĝas je la naŭa kaj duono en la direkto de Romo. Ni decidas veturi sur la kampara vojo. Daŭras pli longe, sed neniu paspago kaj vi povas vidi ion de la lando kaj homoj. Preterpasante multajn poŝtkartajn motivojn (Toskanaj domoj & cipresoj) ni veturas tra miksaĵo de terakoto kaj verdo. Mallonga kromvojo al Sieno por ekvidi la GSK-fabrikon. Ambaŭ infanoj dormas tagmeze. Ĉirkaŭ la 13-a horo, tamen, la forno estas malŝaltita por ĉiuj. Filipo estas malsana, Jule malsatas ktp. Ni serĉas parkumejon. Montriĝis malfacila. En la urbetoj oni apenaŭ povas ĉesi kun la teamo. Ni trovas tion, kion ni serĉas en banejo kaj haltas ĉe parkejo por turistoj. Panjo kuiras paston. Dume, paĉjo lasas sin babili de stranda vendisto. Ili estas ĉie...

Plifortigita ĝi iras en la lastan etapon. Ambaŭ infanoj en la malantaŭo ludas Legoon kaj Tiptoi. Ni alvenas al nia celo ĉirkaŭ la kvara kaj duono. Lago Parko. Kampadejo ĝuste ĉe la lago. Vi ankoraŭ sentas, ke vi estas ĉe la maro. Ondoj, turkisa akvo, trankvilo. Ŝajnas esti retiriĝo por la romianoj. Ĉi tie preskaŭ nur lokuloj. Ni decidas iri manĝi picon post instali ĝin. La restoracio ĉi tie aspektas komforta. Bedaŭrinde mapo en la itala. La juna kelnero ne povis paroli la anglan vorton. Mh... Ni mendas tion, kion ni ankoraŭ komprenas duonvoje. Pico bongusta kaj memfarita. Kontenta, ni frue enlitiĝas. Do kion vi nomas frue dum ferio ;)