14. marto 2017 Copiapó

Ni veturis 432 km al Copiapo. Veturi sur la ŝoseo en Ĉilio estas sufiĉe multekosta kaj oni ofte petas vin pagi. Ĝenerale, la prezo-efikeco ne taŭgas en la tuta lando. La hoteloj estas en sufiĉe kaduka stato, sed la prezoj estas troaj.

Cetere, estas malgrandaj sanktejoj ĉie laŭ la stratoj. Ni jam pripensis ĉu ĉi tiuj estis ĉiuj mortigaj akcidentoj. Foje estas ankaŭ bildoj aŭ eĉ la tuta aŭto. Aŭ almenaŭ kio restas el ĝi. Tiuj ĉi sanktejoj povas esti trovitaj ĉiujn kelkajn cent metrojn foje. Veturi ĉi tie evidente ne estas sen risko! Mi fotis kelkajn el ĉi tiuj sanktejoj...

En Copiapo ni trovis malgrandan hotelon en la periferio. Tamen la serĉado de la adreso kostis al ni multe da tempo denove. La ĉilianoj ne estas tre bonaj kun stratnomoj kaj domnumeroj. Unudirektaj stratoj ankoraŭ ne estas videblaj por ni. La vojoj ankaŭ estas konstruitaj vere krute en la deklivojn, kio igus veturadon koŝmaro por mi. Feliĉe Wolfgang ŝatas fari ĝin!

La hotelposedantoj bonvenigis nin, sed la hotelo estas (kiel kutime ĉi tie) pli ol modesta. Krom pentrado, la ĉilianoj ankaŭ amas muzikon kaj bonvolas dividi ĝin kun siaj najbaroj. Vi povas ĝui diversajn muzikstilojn dum la tuta nokto. Feliĉe mi havas la orelŝtopojn de la flugo kun mi...

Cetere, ni ankaŭ estas sufiĉe defiitaj ĉi tie kun nia scio pri la hispana (bona praktiko). Tamen iu, kiu ne parolas la hispanan, vere havas problemojn komuniki ĉi tie.

Ho jes, ni vidis niajn unuajn kolibrojn hodiaŭ.... ne estas vere facile foti ilin spontane per via poŝtelefono...