18.05.2023 Εξερευνώντας την Ισλανδία

Είχαμε πρωινό νωρίς γιατί είχαμε μια μεγάλη περιήγηση στις 08:00 σήμερα. Μαζί με άλλη ομάδα κατασκήνωσης. Επισκεφθήκαμε πολλά σημεία κοντά στην παραλία.

Οδηγήσαμε για περίπου 2 ώρες για να φτάσουμε στο πρώτο. Χρησιμοποίησα την ευκαιρία για να κάνω στον Wilson μια ερώτηση που με απασχολούσε πολύ καιρό.

Όταν επισκέφτηκα το Χονγκ Κονγκ πριν από 4 χρόνια, ο ξενώνας έβαλε ένα ρολό τουαλέτας στο κρεβάτι μου που με μπέρδεψε πολύ. Ωστόσο, όταν πήγα σε ένα εστιατόριο για να χρησιμοποιήσω το μπάνιο, δεν υπήρχε χαρτί υγείας, όπως ούτε καν μια θήκη για χαρτί υγείας.

Ρώτησα λοιπόν τον Wilson αν αυτό ήταν κάτι φυσιολογικό και είπε πραγματικά ναι. Στο Χονγκ Κονγκ έχουν οικονομικά προβλήματα συγκεκριμένα με τα μπάνια. Οπότε ξαναγεμίζοντας χαρτί υγείας ή να το έχω καθόλου.

Επομένως, είναι φυσιολογικό να κουβαλάτε απλώς ένα ρολό χαρτί υγείας στο Χονγκ Κονγκ.

Η πρώτη στάση ήταν μια μικρή παραλία καλυμμένη με άλγη, οπότε ήταν πολύ ολισθηρό να περπατήσετε. Υπήρχαν φώκιες στην παραλία και προειδοποιητικές πινακίδες ότι δεν πρέπει να πλησιάζετε περισσότερο από 100 μέτρα, αλλά και πάλι το κάναμε.

Οι φώκιες δεν έδωσαν σημασία

Στη συνέχεια φτάσαμε σε μια όμορφη πλευρά από βράχο με γλάρους, κύματα που σκάνε, σπηλιές και πέτρινες καμάρες. Ακόμη και με τον βροχερό καιρό, ήταν ακόμα εξωπραγματικό πόσο τέλεια φαίνονταν μερικά από αυτά τα σημεία.

Νομίζω ότι η Ισλανδία είναι ένα από τα πιο όμορφα, αν όχι τα πιο όμορφα μέρη που έχω ταξιδέψει μέχρι τώρα.

Στη συνέχεια είδαμε ένα εκκλησάκι και τη μαύρη παραλία. Στη μαύρη παραλία υπήρχαν πολλές πέτρες που σήκωσε ο μαθητευόμενος ψαράς την προηγούμενη μέρα για να καθορίσει αν ήσασταν αρκετά δυνατός για να εργαστείτε ως ψαράς.

Ήμουν αρκετά δυνατός αλλά μόλις και μετά βίας.

Ενώ ήμασταν έξω περπατώντας, ένας δασοφύλακας έπεσε πάνω στο αυτοκίνητο της άλλης ομάδας. Ευτυχώς κανείς δεν ήταν στο αυτοκίνητο αυτή τη στιγμή και η πόρτα παρέμεινε κλειστή κατά την οδήγηση.

Προχωρήσαμε σε διαφορετικούς καταρράκτες ακόμα και σε έναν από τους οποίους θα μπορούσατε να περπατήσετε πίσω από τον καταρράκτη.

Όλοι έβγαζαν φωτογραφίες με την κάμερά τους, ενώ εγώ προσπάθησα για το καλύτερο με τη μικρή μου κάμερα του τηλεφώνου.

Φτάσαμε στο σπίτι γύρω στις 22:00, δεν αισθανθήκαμε τόσο αργά, καθώς ήταν ακόμα φωτεινό, απλά τα κουρασμένα πόδια και τα βρεγμένα παπούτσια μας θύμισαν ότι ήμασταν έξω για όλη την ημέρα.

Είδαμε πολύ όμορφα τοπία σήμερα.