Súdlik Albaanje

Djip ûntspannen beslute wy om ek it suden fan Albaanje te reizgjen, op de list foar de kommende dagen steane:

• Girokaster, prachtige âlde stêd mei in yndrukwekkend kastiel (en fansels in prachtige bazaar),
• Blau each, rivierboarne, djipblau, dêr't it wetter yn enoarme hoemannichten út streamt
• Miskien in reis nei Grikelân - it is mar 8 km fan dêr nei de grins 🤔
• Vijosa, de lêste wylde rivier yn Europa
• Op de weromreis Berat mei syn moaie âlde stêd
• En dan moai gau op nei Bosnië rjochting hûs

Wy binne grutsk, wy hawwe komselden in plan sa fier fan tefoaren. Ja, it waard ek mei de fingers teld..😁

Wy nimme ôfskie fan al ús nije freonen op Eco Camp en sette ôf nei Girokaster. It is hjir aardich en freonlik. Wy drinke farsk squeeze sinaasappelsop, slagje net in oar tapyt te keapjen en fine in wat koeler plak (binnen) dan in folle waarmer plak (bûten, en spitigernôch is dat it haaddiel fan in kastiel as dit) yn it kastiel foar Heidi har dutje yn de Slach. Sa't sa faak it gefal is, wurdt de besite oan 'e stêd flugger ôftikt as ferwachte en ride wy troch.

Grikelân is sportyf foar hjoed, dus wy ride rjochttroch nei it Blauwe Oog om it moarns te besykjen. Hm, om't wy der binne, lit ús de jûnsoeren mar brûke om dêr te kuierjen, wy kinne dêr dan sliepe, en miskien de oare deis wer nei de rivierboarne, as it dêr sa moai is, dan tinke wy der oer.

Oare reizgers hawwe sein dat blau each in bytsje liket op Neuschwanstein en wy realisearje ús gau dat se spitigernôch gelyk hawwe 🙈 op dat stuit is der net folle geande, mar in folslein ferhurde paad liedt ús nei de boarne (dus nochal in bytsje ûnoantaaste natuer), dy't dan docht is lytser as op de foto's en ek folle minder spektakulêr (wy hawwe it op ien of oare manier yndrukwekkender foarsteld) en oars binne der eins allinnich de ferplichte toeristyske restaurants.

It is allegear wol moai, mar moarn komme we grif net werom 😅 we betinke wat it bêste is, hjir sliepe is wat dom. En al binne wy wer yn 'e auto en ride nei de halte oan de rivier de Vijosa dy't ús oanbefelle waard.

Oeps - wy hawwe wierskynlik ús 3-dagen plan yn ien dei makke 😅 mar wy hawwe offisjeel ús súdlikste punt berikt en dus de top fan ús reis en geane no werom nei hûs!

Wy komme let by de rivier, ik (Ari) coach Heidi te sliepen en kom net echt wêr't wy binne. De oare deis wekker wurde is hiel moai. Wy binne echt rjocht op 'e rivier, dat is great foar swimmen en driuwende of boartsjen mei Heidi op ien fan 'e canopied strân bêden oan de kust. D'r galoppearje ek katten en hynders op 'e stiennen kust - dit is in prachtich plak om de moarn troch te bringen!

Wy brûke dizze halte ek foar in lytse algemiene revyzje fan ús bus (in ljocht is sûnt juster stikken en de parkearsensor is al jierren). In monteur komt direkt nei ús parkearromte en feroaret gau ús lampe, mei de parkearsensor komme we net sa fier. It komt nei alle gedachten benammen troch kommunikaasjeproblemen: ús auto piept altyd as warskôgingssinjaal by it efterútsjen. De monteur seit dat er alles reparearre hat (zekeringkast losgeschroefd), it piept ommers. Dat krije wy harren net útlein...

De konklúzje is yn alle gefallen dat se nei alle gedachten tinke dat wy net witte hoe't de auto wurket - no 😄 As bysûndere traktaasje litte wy de bus skjinmeitsje yn de waskmasine (se binne hjir oeral) foar 5 € lykas nea foar.

(De lokale drukjets binne wat sterker, net allinnich alle smoargens mist neitiid, mar ek parten fan de letters 😅)

Prachtich! Trochgean nei Berat.

Yn Berat treffe wy ús freonen fan eco camping wer tafallich - wat moai, Heidi hat echt freonen makke mei lytse Malin (13 moanne) 😊. Jûns oeren besykje wy de stêd, dêr is it koeler, mar it is noch altyd útputtend. De stêd is prachtich, mar wy kinne der net echt fan genietsje, it is hjir waarmer as it ea west hat op ús reis.

Us nije freonen prate oer kampearje by de see mei harren eigen lytse eilân - Ynteressant... soe net de earste kear wêze dat wy plannen oerboard smite.