66. Athos -> Ouranoupoli

Ημέρα 66: Πράγματι, θέλαμε να ξεκινήσουμε νωρίς σήμερα και να διασχίσουμε τη χερσόνησο του Άθω στον ισθμό της. Την ανατολή του ηλίου ο ουρανός ήταν ακόμα καθαρός, αλλά όχι για πολύ.

Τελικά σταματά να βρέχει μετά το μεσημέρι. Ας κάνουμε λίγο γύρο. Επειδή δεν έχουμε ακόμα εμπιστοσύνη στον ουρανό, ας ρίξουμε μια ματιά στην Ουρανούπολη πρώτα. Το μέρος έχει μερικά όμορφα σημεία που υποδηλώνουν ότι πρέπει να ήταν ένα ωραίο μέρος κάποτε. Όμως ο τουρισμός έχει μετατρέψει το άλλοτε φιλικό πρόσωπο σε άπληστο μορφασμό. Ο περίπατος στο μίλι του εστιατορίου είναι σαν να τρέχεις το γάντι και τα επόμενα καταστήματα με σουβενίρ με τόνους κιτς εικόνων αγίων μπορούν στην καλύτερη περίπτωση να περιγραφούν ως έκπληξη.

Από εκεί ξεκινάμε μια μικρή πεζοπορία προς τα απομεινάρια της εγκαταλελειμμένης αγιορείτικης μονής Ζυγού. Βρίσκεται αμέσως πριν από τα σύνορα με τη μοναστική δημοκρατία. Τα σύνορα είναι ένας άσχημος τοίχος με σκουριασμένο φράχτη και απρόσκλητες πλάκες. Πραγματικά δεν αισθάνεσαι ευπρόσδεκτος! Από εκεί πηγαίνει σε ένα λόφο με όμορφη θέα στην ακτή και το νησί της Αμουλιανής μπροστά του. Δυστυχώς συννεφιασμένη από τον μεικτό καιρό. Τελικά, όμως, ήταν μια προτεινόμενη πεζοπορία.

Για την ακρίβεια, θέλαμε να περάσουμε την επόμενη μέρα και εδώ, αλλά προτιμάμε να περάσουμε σε λιγότερο «δηλητηριασμένες» περιοχές. Λίγο πριν τον ισθμό της δυτικότερης Χαλκιδικής δαχτυλικής Κασσάνδρας βρίσκουμε έναν ήσυχο χώρο στάθμευσης στην παραλία Καλύβες.